Οι έσχατες μέρες ξεκίνησαν τα Χριστούγεννα!

gold angel statue near green christmas tree with string lights

Στο πολύ σύντομο αυτό εισαγωγικό άρθρο, θα παρουσιάσουμε την πιο βασική αλήθεια για την εσχατολογία στην Αναμορφωμένη – κι όχι μόνο – προσέγγιση. Οι έσχατες μέρες ξεκίνησαν τα Χριστούγεννα!!! Δεν εννοούμε τα Χριστούγεννα που μόλις γιορτάσαμε, αλλά τα «πρώτα» Χριστούγεννα. Οι «έσχατες μέρες» δεν είναι μόνο η σύντομη περίοδος πριν τη δεύτερη έλευση του Χριστού, αλλά όλη η περίοδος ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Επομένως ολόκληρη η Καινή Διαθήκη είναι ένα εσχατολογικό βιβλίο, η δε, Εκκλησία είναι ο εσχατολογικός λαός του Θεού καθώς εκπληρώνει (δεν αντικαθιστά) το λαό Θεού από την Παλαιά Διαθήκη κι αυτό γιατί στο λαό του Θεού ανήκει καθένας που είναι «εν Χριστώ»:

αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι. 

Γαλάτες 3:20

Όλες οι εσχατολογικές προσδοκίες της Παλαιάς Διαθήκης ξεκίνησαν να εκπληρώνονται με τη σάρκωση, τη διακονία και κυρίως με το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Η κεντρική εσχατολογική υπόσχεση είχε πραγματοποιηθεί: στο πλήρωμα του χρόνου (Γαλ. 4:4), ήρθε ο υπεσχημένος Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός. 

Σχηματικά αυτό παρουσιάζεται ως εξής: 

Η προσδοκία των εσχάτων ημέρων στην Παλαιά Διαθήκη

  1. Κεντρικό στοιχείο είναι η προσδοκία του ερχόμενου Λυτρωτή (Γένεση 3:15). Ο Μεσσίας θα ήταν απόγονος του Αβραάμ (Γένεση 22:18), από τη φυλή Ιούδα (Γένεση 49:10), απόγονος του βασιλιά Δαβίδ (Β΄ Σαμουήλ 7:12-13). Επίσης θα ήταν βασιλιάς (Ζαχ. 9:9), προφήτης σαν τον Μωυσή (Δευτερονόμιο 18:15) και αιώνιος ιερέας (Ψαλμός 110:4). Ο ερχομός αυτού του βασιλιά ταυτίζεται με τον ερχομό του ίδιου του Θεού. Το όνομά Του θα είναι Εμμανουήλ που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας (Ησαϊας 7:14, 9:6). Επίσης θα είναι ο πάσχων υπηρέτης (Ησαϊα 53) και ο Υιός του Ανθρώπου (Δανιήλ 7:13-14).
  1. Προφανώς ο ερχομός του βασιλιά θα έφερνε τον ερχομό της «βασιλείας του Θεού» (Δανιήλ στο 2:44-45, 7:13-14) κι αυτό θα συνοδευόταν από την ανάσταση των νεκρών (Δανιήλ 12:2).
  1. Ο ερχομός του Μεσσία στις έσχατες μέρες θα φέρει μια νέα διαθήκη σύμφωνα με τον Ιερεμία 31:31-32 & 33-34. Με τη διαθήκη αυτή ο Θεός υποσχόταν πως ο ίδιος θα αλλάξει τις καρδιές των ανθρώπων του λαού Του ώστε να Τον υπακούν.
  1. Μαζί με τα προηγούμενα θα συνέβαινε και η αποκατάσταση του λαού Ισραήλ (Ιερεμίας 23:3, Ησαΐας 11:11). Όμως αυτή η αποκατάσταση δε θα λάβει χώρα χωρίς την πνευματική αποκατάταση δηλαδή τη μετάνοια κι επιστροφή του Ισραήλ στο Θεό. Η Παλαιά Διαθήκη, δεν προβλέπει αποκατάσταση του έθνους, ως έθνους, αλλά αποκατάσταση ενός πιστού υπόλοιπου, που πραγματικά θα μετανοήσει (Ιεζεκιήλ 36:24-28 και Ησαΐας κεφ. 24-27).
  1. Σε συνέχεια του προηγούμενου, καθώς ένα πιστό υπόλοιπο θα μετανοήσει και θα αποκατασταθεί, ο Θεός θα εκχέει το Άγιο Πνεύμα (Ιωήλ 2:28-29).
  1. Η «ημέρα του Κυρίου» είναι η μέρα που ο Θεός θα κρίνει τους εχθρούς του Ισραήλ (Αβδιού 15-16) και θα λυτρώσει τον λαό Του (Ησαϊας 13:6-11, 17-22). Οι Ιουδαίοι βέβαια πίστευαν πως για τους ίδιους η μέρα του Κυρίου θα ήταν μόνο ευλογία, και ο Αμώς τους διορθώνει (Αμώς 5:18, 2:12, 17), όπως κάνει κι ο Σοφονίας (1:14-15).
  1. Τέλος, οι έσχατες μέρες θα έφερναν τους καινούς ουρανούς και την καινή γη (Ησαϊας 66:22). Άλλα κομμάτια του Ησαϊα μιλούν για την καινή γη και λένε πως η έρημος θα γίνει όμορφος κήπος (32:15), πως εκεί που υπάρχει ξέρα θα υπάρχουν πηγές (35:7). Θα υπάρχει ειρήνη ακόμη και στο ζωϊκό βασίλειο (11:6-8). Η γη θα είναι πλήρης της γνώσης του Κυρίου (11:9).

Όλο αυτό μαζί – και τα 7 στοιχεία – αποκαλούνταν «η μέρα του Κυρίου» ή «οι έσχατες μέρες» κλπ. Ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης κοιτούσε στο μέλλον και περίμενε το Θεό να παρέμβει αποφασιστικά.

Οι έσχατες μέρες στην Καινή Διαθήκη

Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε πως το μεγάλο εσχατολογικό γεγονός που ήταν ο ερχομός του Μεσσία έχει συμβεί. Ο υπεσχημένος Μεσσίας έχει έρθει (Ματθ. 1:20-23) και κηρύττει: “πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ”  (Μάρκ. 1:15). Ο ίδιος εξηγεί: “εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ” (Ματθ. 12:28). Όταν η Μάρθα είπε στο Χριστό: “Ξέρω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση στην έσχατη ημέρα…” (Ιωάν. 11:24), ο Χριστός φέρνει το μέλλον μπροστά της!! “Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή…” (Ιωάν. 11:25). Αυτό που περιμένεις Μάρθα, είναι ήδη μπροστά σου!! 

Ο απόστολος Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής κήρυξε: τούτο είναι εκείνο που ειπώθηκε από τον προφήτη Ιωήλ: «Και κατά τις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός, θα ξεχύσω από το πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα» (Πράξεις 2:16-17). Στην καθολική του επιστολή ο Πέτρος έγραψε χρόνια μετά: “Ο οποίος ήταν μεν προορισμένος πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς για σας” (Α’  Πέτρου 1:20). Ο απόστολος Παύλος γράφει: “Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ’ εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων” (Α’  Κορ. 10:11). 

Ο συγγραφέας της προς Εβραίους κάνει την ακόλουθη δήλωση: “Ο Θεός, τον παλιό καιρό, αφού, πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, μίλησε στους πατέρες μας διαμέσου των προφητών, σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες μίλησε σε μας διαμέσου τού Υιού…” (Εβραίους 1:1-2). Στο κεφάλαιο 9 λέει για το Χριστό: “φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για να αθετήσει την αμαρτία διαμέσου τής δικής του θυσίας” (Εβραίους 9:26.)

Ο δε Ιωάννης γράφει ίσως το «πιο» εσχατολογικό εδάφιο της Καινής Διαθήκης: “Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι’ αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα” (Α΄ Ιωάννου 2:18).

Όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης πιστεύουν πως οι έσχατες μέρες έχουν ξεκινήσει! Ζουν την εποχή της εκπλήρωσης! Όλα αυτά που ήξεραν και περίμεναν αρχίζουν να εκπληρώνονται επειδή ο Μεσσίας ήρθε! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ξεκίνησε η βασιλεία του Θεού. Εγκαινιάστηκε η εποχή της εκπλήρωσης. Η εποχή της εκπλήρωσης όμως ξεκίνησε απροσδόκητα: Ο Μεσσίας είναι ταυτόχρονα ο πάσχων υπηρέτης! Εγκαινιάζει τη βασιλεία, όχι με την ράβδο, αλλά με τον σταυρό. Μέσα στην αδυναμία Του είναι δυνατός. Την ώρα που πεθαίνει νικάει. Θεραπεύει αλλά τον απορρίπτουν. Υπηρετεί με δύναμη, αλλά τον συκοφαντούν. 

Ο Μεσσίας ήρθε και οι δικοί Του τον απορρίπτουν. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στο Χριστό και στη θρησκευτική ηγεσία κορυφώνεται όταν ανασταίνει το Λάζαρο. Εφ’ όσον αρχίζει κι ανασταίνει νεκρούς (Δανιήλ 12:2), το οποίο είναι απτή απόδειξη του ερχομού του Μεσσία, αμέσως μετά την ανάσταση του Λαζάρου παίρνεται η απόφαση πως πρέπει να θανατωθεί. (Ιωάν. 11:45-51).

Θα μπορούσαμε να το σκεφτούμε ως εξής. Όταν οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη κοιτούσαν μπροστά στις έσχατες ημέρες, ήταν σαν να έβλεπαν βαθιά στον ορίζοντα «μία» βουνοκορφή! Καθώς όμως «πληρώθηκε» ο καιρός (Γαλάτες 4:4), και πλησίαζαν προς το βουνό και καθαρίζε ο ορίζοντας, οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης είδαν πως οι βουνοκορφές ήταν «δύο»! Ο Χριστός ήρθε και οι έσχατες μέρες «εγκαινιάστηκαν», δεν έχουν όμως ολοκληρωθεί. 

D-day & V-day: «ήδη» και «όχι ακόμη»

Ο θεολόγος Oscar Cullman έχει παραλληλίσει την πρώτη έλευση του Χριστού με την απόβαση στη Νορμανδία και τη δεύτερη έλευση του Χριστού – την οποία προσδοκούμε – με την ημέρα παράδοσης του Βερολίνου.

Η 6η Ιουνίου 1944 ονομάστηκε «D-Day» που σημαίνει «Καθοριστική Μέρα» επειδή εκείνη την ημέρα καθορίστηκε η πορεία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνη την ημέρα κρίθηκε ο Πόλεμος. Ήταν η αρχή του τέλους. Όλα τα άλλα ήταν απλά θέμα χρόνου επειδή η απόβαση είχε γίνει και είχε πετύχει. Δεν είχε τελειώσει ο πόλεμος, αλλά «η αρχή του τέλους» είχε γίνει.

Η ημέρα, όμως, που τελείωσε ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος ονομάστηκε «V-Day», που σημαίνει «Ημέρα Νίκης». Και ήρθε 11 μήνες αργότερα, τον επόμενο Μάιο, στις 9 Μαΐου 1945, όταν συνθηκολόγησε το Βερολίνο. 

Ο πόλεμος όμως ενώ τελείωσε στις 9 Μαΐου 1945, δεν κρίθηκε τότε. Κρίθηκε στις 6 Ιουνίου 1944. Επειδή η 6η Ιουνίου πέτυχε το σκοπό της, όλα τα άλλα ήταν θέμα χρόνου και θέμα διαδικαστικό, αν και όπως λένε οι ιστορικοί, παρόλο που ο Χίτλερ ήξερε πως θα χάσει, σε αυτό το διάστημα καθώς τα συμμαχικά στρατεύματα πήγαιναν προς το Βερολίνο, δόθηκαν οι πιο σκληρές μάχες.

Αυτό το  διπλό ιστορικό γεγονός  χρησιμεύει ως πολύ καλό παράδειγμα για να καταλάβουμε τι συνέβη όταν ο Χριστός πέθανε στο Σταυρό. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μας το τι έχει συμβεί στο σταυρό του Χριστού και στην ανάστασή Του. Για να μπορούμε να κατανοήσουμε την πνευματική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. O θρίαμβος χάρη στο έργο του Σταυρού, αλλά κι ο πόνος πάνε μαζί. Οι ευλογίες των εσχάτων ημερών ξεκίνησαν, αλλά είναι ακόμη αναμιγμένες με πνευματικές μάχες τις οποίες πρέπει να δώσουμε.

Ο Χριστός στο σταυρό νικάει το διάβολο!! Ίσως η σπουδαιότερη περικοπή της Καινής Διαθήκης στην οποία προβάλλεται η νίκη του Χριστού στο σταυρό είναι στην προς Κολοσσαείς 2:13-15: “13 Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτιών και της ειδωλολατρίας σας, ο Θεός σάς ζωοποίησε μαζί με το Χριστό. Μας συγχώρησε όλα τα παραπτώματα. 14 Κατήργησε το χρεόγραφο με τις διατάξεις του, που ήταν εναντίον μας, και το έβγαλε από τη μέση καρφώνοντάς το στο σταυρό. 15 Αφαίρεσε τη δύναμη που είχαν οι δαιμονικές αρχές και εξουσίες και τις διαπόμπεψε, σέρνοντάς τες νικημένες στο θρίαμβο του σταυρού του Χριστού”. 

Αυτό που συνέβη στο σταυρό σύμφωνα με την περικοπή αυτή είναι διπλό: (α) η συγχώρηση των αμαρτιών, και (β) η ανατροπή κάθε αρχής και εξουσίας. Μαζί με τη συγχώρηση στο Σταυρό του Χριστού νικήθηκαν και οι πονηρές δυνάμεις. Ο Χριστός διαβάζουμε, «απογύμνωσε» τις αρχές και τις εξουσίες από τη δύναμη που είχαν. Δεύτερον, τις διαπόπεμψε εκθέτοντας τες σε κοινή θέα, χωρίς να έχουν δύναμη. Τρίτον αυτό συνέβη επειδή θριάμβευσε εναντίον τους πάνω στο σταυρό. Οι περισσότεροι σχολιαστές και ιστορικοί θεωρούν ότι αυτή η εικόνα που περιγράφεται εδώ για τις πονηρές δυνάμεις είναι χτισμένη πάνω στο έθιμο των αυτοκρατόρων της Ρώμης να λαμπρύνουν την πορεία του θριάμβου τους, μετά από μια νικηφόρα μάχη, σέρνοντας από πίσω τους αιχμαλώτους αλυσσοδεμένους, ρακένδυτους και εξευτελισμένους. 

Για αυτό και όλη η Καινή Διαθήκη έχει πανηγυρική ατμόσφαιρα. Γράφει στη Ρωμαίους 8:37 καθώς μιλάει για διωγμούς και θανάτους (!): Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε. Στην Α΄ Ιωάννου 2:12-13 γράφει για την ελευθερία από την ενοχή και την ελευθερία από τον πονηρό: “Γράφω σε σας, παιδάκια, επειδή συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες σας, για χάρη τού ονόματός του…Γράφω σε σας, νεαροί, επειδή νικήσατε τον πονηρό· γράφω σε σας, παιδάκια, επειδή γνωρίσατε τον πατέρα…έγραψα σε σας, νεαροί, επειδή είστε δυνατοί και ο λόγος τού Θεού μένει μέσα σας και νικήσατε τον πονηρό”. 

Προσοχή όμως. Η Καινή Διαθήκη διδάσκει πως από τη μία είμαστε συναναστημένοι και συνκαθισμένοι με τον Χριστό στα επουράνια (Εφεσίους 2:6) και από την άλλη πρέπει να αναλάβουμε την πανοπλία του Θεού για να μπορέσουμε να αντισταθούμε στην πονηρή ημέρα και αφού καταπολεμήσουμε τα πάντα, να σταθούμε (Εφεσίους 6:13). Από τη μία διαβάζουμε πως ο Χριστός νίκησε το διάβολο (Κολ. 2:15) και από την άλλη, πρέπει να  αγρυπνούμε διότι ο αντίδικός μας διάβολος σαν λιοντάρι που βρυχάται θέλει να μας καταπιεί (Α΄ Πέτρου 5:8). Από την μία είμαστε δυνατοί και νικητές (Α΄ Ιωάννου 2:14), και από την άλλη πρέπει να υποταχθούμε στο Θεό και να αντισταθούμε στο διάβολο ώστε να φύγει (Ιάκ. 4:7). 

Ο Λόγος του Θεού διδάσκει πως (α) ο Χριστός νίκησε τον εχθρό, αλλά (β) και εμείς πνευματικά αγωνιζόμαστε. Αυτά που κέρδισε μας καλεί να τα ζήσουμε!

α) Τι έχει κερδίσει ο Χριστός
Εφεσίους 2:6
Α΄ Ιωάννου 2:13-14
Κολοσσαείς 2:13

β) Ο Πνευματικός αγώνας σήμερα
Εφεσίους 6:10-18
Ιάκωβος 4:7
Α΄ Πέτρου 5:8

Θυμόμαστε την απορία του Βαπιστή ο οποίος ακούει όλα αυτά που κάνει ο Χριστός αλλά απορεί: “Εσύ είσαι αυτός που έρχεται ή άλλον περιμένουμε;” (Ματθαίος 11:3). Αν δηλαδή εσύ είσαι που τα κάνεις όλα αυτά που ακούμε, εγώ γιατί ακόμη υποφέρω; Γιατί είμαι φυλακή; Γιατί δεν με ελευθερώνεις; Γιατί αφού ο Μεσσίας είναι εδώ, οι Ρωμαίοι ακόμη μας καταπιέζουν; Η απάντηση του Χριστού ήταν: “Πηγαίνετε και αναγγείλατε στον Ιωάννη, όσα ακούτε και βλέπετε· τυφλοί ξαναβλέπουν, και χωλοί περπατούν· λεπροί καθαρίζονται, και κουφοί ακούν· νεκροί ανασταίνονται, και φτωχοί ευαγγελίζονται. Και μακάριος είναι όποιος δεν σκανδαλιστεί με μένα”. (Ματθαίος 11: 4-6) .

Την ίδια ακριβώς απορία έχουμε κι εμείς σήμερα! Αφού ο Χριστός νίκησε στο σταυρό το διάβολο, γιατί να έχω προβλήματα; Γιατί να αρρωσταίνω; Γιατί να πρέπει να κουράζομαι; Οι άντρες που είναι πιστοί, γιατί με ιδρώτα να βγάζουμε το ψωμί μας; Δεν μας ελευθέρωσε ο Χριστός; Γιατί οι πιστές γυναίκες με πόνο να γεννάνε τα παιδιά τους; Γιατί αφού ο Χριστός νίκησε, οι συνέπειες της πτώσης δεν αντιστρέφονται; Γιατί να διώκονται πιστοί σε άλλες χώρες; Γιατί όταν κάνουμε ευαγγελισμό να μην πιστεύουν όλοι;

Επειδή στο σταυρό του Χριστού κερδήθηκε ο πόλεμος. Ο πόλεμος όμως, δεν έχει τελειώσει ακόμη. Η πρώτη έλευση του Χριστού (το πάθος, ο σταυρός και η ανάστασή του) ήταν η D-Day. Περιμένουμε όμως, τη δεύτερη έλευση του Χριστού, τότε που θα είναι η V-Day. Τότε που ο εχθρός θα παραδοθεί, τότε που θα ξαναέρθει ο Χριστός για να εισβάλει στη γη, αυτή τη φορά με δόξα, με τους αγγέλους του και τη δύναμή του. Τότε που θα ξεχωρίσει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τότε που θα αποδειχθεί σε όλους ποιος είναι ο αληθινός κυρίαρχος. 

Στην Καινή Διαθήκη όλη αυτή η περίοδος περιγράφεται ως Το ξημέρωμα!

“Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε” (Ρωμαίους 13:12α). Επίσης: “το σκοτάδι παρέρχεται, και το αληθινό φως ήδη φέγγει” (Α΄ Ιωάννου 2:8β).

Όλα αυτά πρέπει να τα κρατήσουμε στη σκέψη μας για παράδειγμα όταν σκεφτόμαστε το δέσιμο του σατανά στην Αποκάλυψη 20, ή όταν μελετούμε για τη μεγάλη θλίψη!! Οι έσχατες μέρες δεν είναι μόνο η σύντομη περίοδος πριν τη δεύτερη έλευση του Χριστού, αλλά όλη η περίοδος ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη έλευση, η οποία θα συνοδεύτεται από θρίαμβο και διωγμούς.  

Ισραήλ και Εκκλησία 

Θα ολοκληρώσουμε τη σύντομη αυτή εισαγωγή επισημαίνοντας μια ακόμη «απροσδόκητη» εξέλιξη στο «ξεκίνημα» των εσχάτων ημερών. Η παρουσία των εθνικών μέσα στο λαό του Θεού!! Στις Πράξεις των Αποστόλων στο κεφάλαιο 15 δημιουργείται ένα πρόβλημα, ίσως το πιο μεγάλο που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Εκκλησίες. Τι θα γίνει με αυτούς που πίστεψαν εξ’ εθνών; Διαβάζουμε πως “κατέβηκαν μερικοί από την Ιουδαία δίδασκαν τους αδελφούς ότι: Αν δεν κάνετε την περιτομή, σύμφωνα με τη συνήθεια του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε (Πράξ. 15:1). Το πρόβλημα ήταν τεράστιο κι έτσι, συγκεντρώθηκαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι για να σκεφθούν για τούτο το πράγμα” (Πράξεις 15:6). 

Στη πρώτη εκείνη σύνοδο, τελευταίος μίλησε ο Ιάκωβος και είπε το εξής: «Ο Συμεών φανέρωσε με ποιον τρόπο ο Θεός επισκέφθηκε κατ’ αρχάς τα έθνη, ώστε να πάρει απ’ αυτά λαό για το όνομά του. Και με τούτο συμφωνούν τα λόγια των προφητών, όπως είναι γραμμένο: “Και ύστερα απ’ αυτά θα επιστρέψω και θα ανοικοδομήσω τη σκηνή τού Δαβίδ, που έχει πέσει· και τα κατεδαφισμένα της θα τα ανοικοδομήσω, και θα την ανορθώσω· για να εκζητήσουν τον Κύριο οι υπόλοιποι των ανθρώπων, και όλα τα έθνη, επάνω στα οποία καλείται το όνομά μου, λέει ο Κύριος, ο οποίος κάνει όλα αυτά”» (Πράξεις 15:14-17). 

Η αναφορά του Ιάκωβου από τον προφήτη Αμώ λέει πως ο Θεός εκπληρώνει την υπόσχεσή του. Πράγματι ξαναχτίζει το λαό Του, αλλά το κάνει «εν Χριστώ»! Η ανοικοδόμηση της σκηνής του Δαβίδ λαμβάνει χώρα καθώς τα έθνη πιστεύουν στο Χριστό!! Αυτή είναι μια απροσδόκητη εξέλιξη! Η προφητεία αυτή που αφορούσε την αποκατάσταση του έθνους, τώρα ένας απόστολος του Χριστού ερμηνεύει πως εκπληρώνεται στην Εκκλησία καθώς Ιουδαίοι κι εθνικοί μαζί αποτελούν τον ένα λαό του Θεού. 

Στην Εφεσίους, ένας άλλος απόστολος, ο Παύλος, επιβεβαιώνει τους εξ’ εθνών πιστούς: “Επομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού, που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός” (Εφεσίους 2:19-20). Στην προς Γαλάτας το εξηγεί ακόμη πιο έντονα: “αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι” (Γαλ. 3:29). Αυτή δεν είναι μόνο μια πνευματική εκπλήρωση, αλλά μια «πραγματική» εκπλήρωση, η οποία συνάδει με τη μαρτυρία του Πέτρου στις Πράξεις. 

Συστηματικά όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης παίρνουν τους τίτλους και τα χαρακτηριστικά του λαού Ισραήλ και τα μεταφέρουν συστηματικά και με συνέπεια στην Εκκλησία. Η Εκκλησία επομένως δεν είναι μια «παρένθεση» στα σχέδια του Θεού, η οποία σε κάποιο χρονικό σημείο θα φύγει από τη γη, ώστε να υπάρξει μια «κυριολεκτιστική» εκπλήρωση των προφητειών για τον Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης. 

Οι υποσχέσεις του Θεού είναι «ναι» και «αμήν» εν Χριστώ. Κι όποιος είναι «εν Χριστώ» είναι παιδί του Αβραάμ δια της πίστεως. Η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού στην Καινή Διαθήκη γιγαντώνονται εν Χριστώ!

Ο ναός του Θεού δεν είναι τώρα «ένα» μέρος! Ο Χριστός είπε στη Σαμαρείτιδα: “έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα με πνεύμα και με αλήθεια” (Ιωάν. 4:23). Η υπόσχεση για τη γη της επαγγελίας, έχει γίνει υπόσχεση για όλο τον κόσμο. Έτσι το ερμηνεύει ο Παύλος στη Ρωμαίους 4!! “Η υπόσχεση προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα του, ότι επρόκειτο να είναι κληρονόμος τού κόσμου, δεν έγινε με τον νόμο” (Ρωμ. 4:13). Η υπόσχεση για το λαό του Θεού έχει γίνει υπόσχεση για κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος. Στην πραγματικότητα αυτή ήταν η υπόσχεση ευθύς εξ’ αρχής: “Και η Γραφή, προβλέποντας πως ο Θεός θα σώσει τα έθνη με την πίστη, έδωσε από πριν στον Αβραάμ το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι θα ευλογηθούν στο πρόσωπό του όλα τα έθνη” (Γαλ. 3:8). 

Κλείνοντας:

  • Οι έσχατες μέρες ξεκίνησαν τα Χριστούγεννα! Η πιο μεγάλη εσχατολογική προσδοκία της Παλαιάς Διαθήκης έχει συμβεί: ο Μεσσίας ήρθε!
  • Αυτό που οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης έβλεπαν ως «ενιαίο» γεγονός, οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης το βλέπουν ως «διπλό». Την παρούσα Μεσσιανική περίοδο και τον ερχόμενο αιώνα.
  • Το ξεκίνημα αυτό σημαίνει πως οι έσχατες μέρες «ήδη» ήρθαν, αλλά «ακόμη δεν ολοκληρώθηκαν». Ζει η Εκκλησία όπως η κεφαλή της ο Χριστός: θρίαμβο και παθήματα. 
  • Το ξεκίνημα των εσχάτων ημέρων, εκτινάσσει πέρα από κάθε προσδοκία την εκπλήρωση των υποσχέσεων. Αυτά που φαίνονταν πως αφορούσαν ένα έθνος σε ένα συγκεκριμένο τόπο, τώρα δια της Εκκλησίας εκπληρώνονται σε όλα τα έθνη, σε όλη τη γη! Κι όχι μόνο αυτό: Η σχέση ανάμεσα στις δύο περιόδους είναι πως οι ευλογίες της παρούσας εσχατολογικής/μεσσιανικής περιόδου είναι η εγγύηση των μεγαλύτερων πνευματικών ευλογιών που έρχονται.

Tα νεα άρθρα σε email

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τα νέα άρθρα όταν δημοσιεύονται.

Scroll to top