Υπάρχουν 3 διαφορετικές Χριστιανικές ή Ευαγγελικές τοποθετήσεις ως προς το θέμα της αρπαγής της εκκλησίας. Όλες συμφωνούν με το γεγονός της αρπαγής της εκκλησίας. Εκεί που διαφωνούν είναι ο χρόνος της αρπαγής. Οι τοποθετήσεις αυτές είναι:
1. Η αρπαγή θα συμβεί πριν την μεγάλη θλίψη
Το πιστεύω ότι ο Χριστός πριν έρθει με δόξα στην δευτέρα Παρουσία Του, θα επιστρέψει ήσυχα για να αρπάξει την εκκλησία και να μας πάρει στον ουρανό. Αυτό θα γίνει πριν την μεγάλη θλίψη και άρα η εκκλησία δεν θα βρίσκεται μέσα στην μεγάλη θλίψη.
2. Η αρπαγή θα συμβεί στη μέση της μεγάλης θλίψης
Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η εκκλησία θα βρίσκεται στη γη κατά την εμφάνιση του αντίχριστου, αλλά θα αρπαγεί πριν τις μεγάλες πληγές, στο μέσο της μεγάλης θλίψης.
3. Η αρπαγή θα συμβεί μετά την μεγάλη θλίψη
Πρόκειται για την πεποίθηση ότι η αρπαγή θα γίνει μετά την μεγάλη θλίψη και μετά την εμφάνιση και δράση του αντίχριστου, κατά την δεύτερη έλευση του Χριστού.
Και οι 3 αυτές απόψεις πιστεύουν στην αρπαγή. Καμία από τις 3 ερμηνείες δεν είναι αιρετική ή μη Χριστιανική. Δεν θα πρέπει να ακούγονται λόγια όπως: «αυτοί δεν πιστεύουν στην αρπαγή». Η βασική διαφορά των τριών απόψεων βρίσκεται στον χρόνο και όχι στο γεγονός της αρπαγής. Οι 2 πρώτες θέσεις (προ- και μέσο- θλίψεως αρπαγή), έχουν κάτι κοινό: διαχωρίζουν χρονικά την αρπαγή από την δεύτερη έλευση του Χριστού και θεωρούν ότι αυτά είναι δύο διαφορετικά γεγονότα, που θα συμβούν σε διαφορετικό χρόνο.
Η άποψη της μετά – θλίψεως αρπαγής υποστηρίζει ότι η αρπαγή θα συμβεί στην δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Πρόκειται για δύο γεγονότα που γίνονται ταυτόχρονα. Οι πιστοί αρπάζονται στον ουρανό και συνοδεύουν τον ερχόμενο βασιλιά Χριστό στη γη. Αυτό σημαίνει ότι εφ’ όσον η εκκλησία αρπάζεται στην δεύτερη έλευση και όχι πριν από αυτήν, η εκκλησία βρίσκεται μέχρι τότε εδώ στην γη και άρα βρίσκεται και μέσα στην μεγάλη θλίψη.
Θα ξεκινήσουμε από την μία και μοναδική περικοπή στην Καινή Διαθήκη που αναφέρεται στην αρπαγή της εκκλησίας. Είναι η μόνη περικοπή στην οποία η αρπαγή αναφέρεται όχι μόνο εννοιολογικά, αλλά χρησιμοποιείται και η λέξη αρπαγή. Αξίζει να διαβάσει κάποιος όλη την περικοπή (Α’ Θεσ. 4:13-18)
Το πλάισιο – Σκοπός
Εδώ ο απόστολος βεβαιώνει τους πιστούς ότι οι νεκροί εν Κυρίω δεν θα χάσουν κάποια προνόμια στην δευτέρα Παρουσία, όταν αυτή συμβεί, αλλά εκείνοι μάλιστα θα έχουν και το προνόμιο να αναστηθούν πρώτοι. Έτσι όλοι οι πιστοί, νεκροί και ζωντανοί, θα αρπαγούν και θα απολαύσουν τα οφέλη της δεύτερης έλευσης. Με αυτά τα λόγια καλούνται οι πιστοί να παρηγορούν και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. Η παρηγοριά, λοιπόν, δεν έρχεται από το γεγονός ότι οι πιστοί δεν θα βρίσκονται στην μεγάλη θλίψη, η οποία ούτε καν αναφέρεται, αλλά από το γεγονός ότι όλοι οι πιστοί, νεκροί και ζωντανοί, θα συμμετέχουν στα γεγονότα της δευτέρας Παρουσίας και ότι θα είναι για πάντα με τον Κύριο. Η πιο σαφής περικοπή της Καινής Διαθήκης γύρω από την αρπαγή της εκκλησίας, ούτε καν αναφέρει την μεγάλη θλίψη ή τον αντίχριστο! Αυτό σημαίνει ότι είναι ανάγκη να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο αν θα πρέπει να συνδέσουμε το θέμα της αρπαγής με την μεγάλη θλίψη.
Προσδιορισμός του χρόνου της αρπαγής
Θα προσπαθήσουμε να μελετήσουμε κάποια γεγονότα που μας αναφέρει η περικοπή, τα οποία θα μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε χρονικά το γεγονός της αρπαγής της εκκλησίας. Αυτά είναι: 1. Η δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, 2. Η ανάσταση των νεκρών, 3. Ο σκοπός της αρπαγής.
Α. Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου
Άλλες λέξεις που χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα με την δευτέρα παρουσία του Χριστού, είναι οι λέξεις: «επιφάνεια», «αποκάλυψη» και «φανέρωση» του Χριστού. Επίσης, η φράση: «ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό» (Α’ Θεσ. 4:16), και «η ημέρα του Κυρίου». Θα ξεκινήσουμε με την τελευταία φράση, καθώς βρίσκεται στο άμεσο πλαίσιο της περικοπής μας.
1. Η ημέρα του Κυρίου
Το πρώτο θέμα που θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε χρονικά την αρπαγή της εκκλησίας είναι «η ημέρα του Κυρίου». Αμέσως μετά την διδασκαλία περί αρπαγής των πιστών στην βασική περικοπή, λέει:
«15 Τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας» και αφού αναφέρει το θέμα της ανάστασης και αρπαγής το επόμενο κεφάλαιο αρχίζει λέγοντας: «Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι• αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται.» (Α’ Θεσ. 4:17- 5:4)
Ο απ. Παύλος ξεκινάει μία καινούργια ενότητα (περί δε) συνεχίζοντας όμως το ίδιο θέμα της παρουσίας του Κυρίου. Αυτό φαίνεται από το ότι λέει: «Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν» (5:1) χωρίς να προσθέσει και να εξηγήσει, (χρόνους και καιρούς τίνος πράγματος; της σποράς; του θερισμού; του να κηρύξουμε το ευαγγέλιο;). Το κάνει αυτό, διότι αναφέρεται στους χρόνους και τους καιρούς της παρουσίας του Κυρίου, ο οποίος θα κατεβεί από τον ουρανό, (Α’ Θεσ. 4:15-16). Αναφέρεται, επίσης, στους χρόνους και καιρούς της ανάστασης και αρπαγής που ανέφερε μόλις στο προηγούμενο κεφάλαιο. Υπάρχει βέβαια, κάποια αντίθεση με την προηγούμενη ενότητα, εξ’ ου και η φράση: «περί δε». Στην καινούργια αυτή ενότητα και ενώ συνεχίζει το ίδιο θέμα της προηγούμενης παραγράφου, αναφέρει τα διαφορετικά αποτελέσματα της έλευσης του Χριστού στους απίστους. Εάν δηλαδή όσον αφορά στους πιστούς, η παρουσία του Χριστού θα συνοδεύεται από την αρπαγή και τη σωτηρία τους, στους απίστους θα έρθει «ως κλέφτης εν νυκτί» (5:2) και το αποτέλεσμα θα είναι «αιφνίδιος όλεθρος» (5:3) και κρίση. Αντί όμως να αναφέρει την παρουσία του Κυρίου, όπως έκανε πριν (4:15), τώρα αναφέρεται συνολικά στο γεγονός της παρουσίας του Κυρίου που θα κατέβει από τον ουρανό, στην ανάσταση και αρπαγή των νεκρών, ως «την ημέρα του Κυρίου» η οποία θα φέρει και την τελική κρίση. Έτσι, δεν μιλάμε για την ημέρα του Κυρίου ως ένα διαφορετικό γεγονός, αλλά για το ίδιο γεγονός που θα επιφέρει διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικούς ανθρώπους: στους πιστούς ανάσταση και αρπαγή, στους απίστους αιφνίδιο όλεθρο και κρίση.
Άρα ο χρόνος της ανάστασης, της αρπαγής και της σωτηρίας ταυτίζεται με την ημέρα του Κυρίου, κατά την οποία θα γίνει κι η κρίση των απίστων. Συνεπώς, είναι σίγουρο ότι η ανάσταση και η αρπαγή θα γίνει μετά την μεγάλη θλίψη. (Βλ. Ημέρα του Κυρίου, ημέρα του Χριστού, ή «η ημέρα» Ησ. 13:6-13, Αμώς 5:18-20, Σοφ. 1:14-16, Ιωήλ 2:1-2α, Α’ Κορ. 1:8, 5:5, Ρωμ. 2:5, Β’ Πετρ. 3:4,7,10, Αποκ. 6:16-17)
2. Η παρουσία του Κυρίου
Στην Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή η λέξη «παρουσία» (Α’ Θεσ. 2:19, 3:13, 4:15, 5:23) αναφέρεται στην δευτέρα παρουσία χωρίς να κάνει διάκριση ως προς το αν ο Χριστός έρχεται «για» τους πιστούς ή «με» τους πιστούς (Α’ Θεσ.3:13). Και για τα δύο γεγονότα χρησιμοποιείται η λέξη «παρουσία». Έτσι, από την Α’ Θεσσαλονικείς επιστολή και από την λέξη «παρουσία» δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τον χρόνο της αρπαγής.
Θα στραφούμε, λοιπόν, στην υπόλοιπη Αγία Γραφή ώστε να πάρουμε βοήθεια για αυτόν τον προσδιορισμό. Κατά προτεραιότητα θα μελετήσουμε την Β’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή που κατά κάποιον τρόπο είναι η συνέχεια της Α’ προς Θεσσαλονικείς. Οι λέξεις «Παρουσία», «Αποκάλυψη» και «Επιφάνεια» στην Β’ Προς Θεσσαλονικείς Επιστολή χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα. Αρχικά, στο 1ο κεφάλαιο αναφέρεται η λέξη «αποκάλυψη». Ο απόστολος γράφει την Β’ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή για να διορθώσει κάποιες λανθασμένες ερμηνείες σε εσχατολογικά θέματα της Α’ επιστολής. Οι πιστοί θα γευτούν άνεση από την θλίψη την οποία περνάνε. Αντί, όμως, να πει ότι αυτή την άνεση ή σωτηρία θα την γευτούν στην δευτέρα «παρουσία του Κυρίου» όταν «κατεβεί από τον ουρανό», όπως ήδη ανέφερε στην Α’ Θεσ. 4:16, λέει: «σε σας, όμως, που θλίβεστε, άνεση μαζί μας, ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ» (Β’ Θεσ. 1:7) Τι θα κάνει ο Χριστός όταν αποκαλυφθεί από τον ουρανό; Θα χαρίσει άνεση στους πιστούς που μέχρι τότε θα θλίβονται, προφανώς στα πλαίσια της μεγάλης θλίψης. (βλ. Α’ Πετρ. 1:6-7)
Το σημαντικό στοιχείο στο σημείο αυτό είναι τι ακόμη θα κάνει ο Χριστός με την δική Του αποκάλυψη. «όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους της δύναμής Tου, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ’ αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού• οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου, και από τη δόξα τής δύναμής Του, όταν έρθει να ενδοξαστεί ανάμεσα στους αγίους Tου, και να θαυμαστεί ανάμεσα σε όλους που Tον πιστεύουν, (επειδή, εσείς πιστέψατε στη μαρτυρία μας), κατά την ημέρα εκείνη.» (Β’ Θεσ. 1:7-10)
Δεν θα έρθει μόνο για να «αρπάξει τους πιστούς» (Α’ Θεσ. 4:17), δεν θα έρθει μόνο για να χαρίσει «άνεση» στους πιστούς που θλίβονται (Β’ Θεσ. 1:7), αλλά θα κάνει και εκδίκηση, δηλαδή θα κρίνει και θα τιμωρήσει αιώνια εκείνους που δεν γνωρίζουν τον Θεό και δεν Τον υπακούν. (Β’ Θεσ. 1:8-9) Η σωτηρία και η κρίση θα συμβούν ταυτόχρονα με την αποκάλυψη του Κυρίου. Ο αιώνιος όλεθρος θα γίνει «όταν έρθει να δοξαστεί ανάμεσα στους αγίους του και να θαυμαστεί ανάμεσα σε όλους που τον πιστεύουν, … κατά την ημέρα εκείνη». (Β’ Θεσ. 1:10). Τότε θα λάβει χώρα και η άνεση από την θλίψη, ο δοξασμός των πιστών και ο αιώνιος όλεθρος των απίστων, γιατί σωτηρία και κρίση συμβαίνουν ταυτόχρονα. Άρα η αρπαγή θα γίνει μετά την μεγάλη θλίψη. Πώς μπορούμε λοιπόν να ισχυριζόμαστε ότι άλλη χρονική στιγμή θα γίνει η αρπαγή της εκκλησίας και άλλη η κρίση των απίστων;
Παρόμοια, στην Β’ Προς Θεσσαλονικείς επιστολή ο απόστολος συνδέει χρονικά δύο γεγονότα ως ένα, λέγοντας: «ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ’ αὐτόν». (Β’ Θεσ. 2:1) Δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι η επισυναγωγή μας, δηλ. η σύναξή μας, η συγκέντρωσή μας σ’ αυτόν, αναφέρεται στην αρπαγή. Συνεχίζοντας στο εδάφιο 2 λέει: «μη σαλευτείτε γρήγορα από το φρόνημά σας ούτε να αναστατώνεστε, ούτε με πνεύμα ούτε με λόγο ούτε με επιστολή, σαν δήθεν να γράφεται από μας, ότι τάχα πλησίασε η ημέρα τού Χριστού.» (Β’ Θεσ. 2:2) Ο απόστολος σχετίζει την παρουσία του Κυρίου και τη δική μας σύναξη κοντά Του» (εδ. 1) με την «ημέρα τού Κυρίου» (εδ. 2) Γιατί; Διότι η ημέρα του Κυρίου είναι η ημέρα της παρουσίας του Κυρίου και η ημέρα της σύναξής μας σ’ Αυτόν. Κατά πάσα πιθανότητα κυκλοφορούσε στην εκκλησία κάποια λανθασμένη διδασκαλία, μάλλον μέσω κάποιας ψευδοπροφητείας, ότι τάχα πλησίασε ή ακόμη καλύτερα ότι έφτασε η ημέρα του Κυρίου. Ο απόστολος επισημαίνει, όμως, ότι η ημέρα αυτή της παρουσίας του Κυρίου και επισυναγωγής μας κοντά Του, δεν θα γίνει εάν πρώτα δεν εμφανιστεί ο άνθρωπος της ανομίας (Β’ Θεσ. 2:3). Άρα θα πρέπει πρώτα να εμφανιστεί ο αντίχριστος, να δράσει, να περάσει η μεγάλη θλίψη και μετά να έρθει η παρουσία του Κυρίου και η δική μας «επισυναγωγή επ’ αυτόν» (εδ. 1), δηλαδή η δική μας αρπαγή. Μάλιστα αναφέρει ότι: «τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ•» (B’ Θεσ. 2:8) (εδ. 8). Η ημέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, λοιπόν, θα έρθει μετά την εμφάνιση του αντίχριστου και την ημέρα εκείνη της παρουσίας Του ο Κύριος θα συνάξει, θα αρπάξει όλους τους πιστούς κοντά Του και θα κρίνει τον αντίχριστο. Άρα η αρπαγή γίνεται μετά την μεγάλη θλίψη. (Βλ. Ματθ. 24:29-31)
3. Θα κατεβεί από τον ουρανό
Μετά την λέξη «παρουσία» στην περικοπή μας, εξετάζουμε την φράση του αποστόλου ὅτι: «αὐτὸς ὁ Κύριος… καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ…» (Α’ Θεσ. 4:16). Η ερμηνεία εδώ είναι ότι ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό στη γη! Περικοπές που αναφέρουν την φράση «καταβαίνω από τον ουρανό» εννοούν τη γη ως τόπο προορισμού τους. (Ματθ. 28:2, Ιωαν. 3:13, Ιωαν. 6:33-42, Εφ. 4:8-10, Αποκ. 3:12)
Η πιο λογική ερμηνεία είναι ότι δεν θα κατέβει από τον ουρανό στον ουρανό (στον αέρα) για να φύγει πάλι από τον ουρανό (τον αέρα) για τον ουρανό, όπως ισχυρίζεται η άποψη της προ- και μέσο- θλίψεως αρπαγής. Εάν ήταν έτσι, τότε θα μιλούσαμε όχι για 2η έλευση αλλά για 3η. Ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό στην γη. Εάν λοιπόν ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό στην γη, τότε θα γίνει και η αρπαγή των πιστών. Καθώς ο Κύριος κατεβαίνει από τον ουρανό στην γη αρπάζει τους πιστούς και έρχεται στη γη μαζί με τους δικούς Του.
Β. Η ανάσταση των νεκρών
«ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον» (Α’ Θεσ. 4:16)
1. Η ανάσταστη θα γίνει την έσχατη μέρα
Η ανάσταση των νεκρών πιστών και η αρπαγή τους μαζί με τους ζωντανούς θα γίνει την έσχατη ημέρα. Ο Χριστός έχει πει ότι θα αναστήσει τους πιστούς την έσχατη ημέρα και όχι πριν από αυτήν. (Ιωάν. 6:39, 11:23-24)
Η αρπαγή πριν την μεγάλη θλίψη διδάσκει την μερική, τμηματική ανάσταση των πιστών και όχι την γενική, καθολική ανάσταση δικαίων και αδίκων. Το αποτέλεσμα είναι να διδάσκουν ότι θα γίνουν και άλλες αναστάσεις. Ως εκ τούτου προκύπτουν κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως: Πότε θα αναστηθούν οι πιστοί της Π.Δ.; Πότε θα αναστηθούν οι πιστοί της μεγάλης θλίψης; Πότε θα αναστηθούν οι άπιστοι;
Η δική μας άποψη (της μετά-θλίψεως αρπαγής) είναι ότι η ανάσταση που θα λάβει χώρα στην τελική κρίση θα είναι η καθολική, η γενική ανάσταση όλων, δικαίων και αδίκων (Ιωάν. 5:28-29).
“21 ἐπειδὴ γὰρ δι’ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι’ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν. 22 ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται. 23 ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι• ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ• 24 εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν. 25 δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. 26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος” (A’ Κορ. 15)
Πότε ανασταίνονται εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό; «Εν τη παρουσία αυτού» (23). Η Ανάσταση συμβαίνει στην δευτέρα παρουσία του Χριστού. Δεν αναφέρεται εδώ καμία άλλη ανάσταση η οποία γίνεται αργότερα. Αναφέρονται δύο αναστάσεις: του Χριστού και έπειτα όσων είναι του Χριστού. Μετά δεν υπάρχει κάτι άλλο, διότι είναι το τέλος. Το ότι λέει: «εἶτα τὸ τέλος», δηλαδή «ύστερα το τέλος», δεν φαίνεται να είναι χρονικό αλλά λογικό επακόλουθο. Η ανάσταση των αδίκων δεν αναφέρεται καθόλου εδώ, καθώς το θέμα του αποστόλου είναι η σημασία της ανάστασης του Χριστού για τους πιστούς.
Ας σκεφτούμε και το παρακάτω παράδειγμα. Η περικοπή που μελετάμε λέει ότι ο Κύριος «καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις» (A’ Θεσ. 4:16-17). Αλήθεια πώς θα ακούγονταν εάν εισηγούμασταν ότι η ανάσταση των νεκρών πιστών και η αρπαγή τους δεν θα γίνει ταυτόχρονα με εκείνη των ζωντανών πιστών, αλλά μετά από 3,5 ή 7 χρόνια, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι λέξεις «πρώτον» και «έπειτα» (4:16-17) που τις διαχωρίζουν μεταξύ τους; Μήπως θα είχαμε το δικαίωμα να εισηγηθούμε ότι οι ζωντανοί θα αρπαγούν «σὺν αὐτοῖς» με διαφορά χρόνου; Όχι βέβαια.
Το γενικότερο πλαίσιο της Γραφής θα πρέπει να μας οδηγεί στα συμπεράσματά μας και σύμφωνα με την Α’ Κορ. 15:21-26, μετά την ανάσταση των πιστών δεν φαίνεται να μεσολαβούν κάποια επιπλέον χρόνια.
2. Όταν γίνει η ανάσταση θα καταργηθεί ο θάνατος
“51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω• πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι• σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. 53 δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν. 54 ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος• κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. 55 ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;” (A’ Κορ. 15:50-54)
Πότε «καταβροχθίζεται» ο θάνατος και καταργείται; Η απάντηση είναι στην ανάσταση και αρπαγή ή όταν το θνητό σώμα μεταβληθεί σε άφθαρτο και ντυθεί την αθανασία: «ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος• κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. (Α’ Κορ. 15:54) Άρα δεν μπορεί η αρπαγή να γίνει 7 χρόνια πριν την μεγάλη θλίψη ή και 1007 χρόνια, πριν την χιλιετή βασιλεία, και ο θάνατος να εξακολουθεί να υπάρχει στους πιστούς οι οποίοι θα πιστέψουν την περίοδο της μεγάλης θλίψης ή της χιλιετούς βασιλείας. Όταν γίνει η ανάσταση τότε εκπληρώνεται και η κατάργηση του θανάτου. Μετά την ανάσταση δεν υπάρχει θάνατος, άρα ούτε η μεγάλη θλίψη με τον αντίχριστο. Η αρπαγή και η ανάσταση θα συμβούν μετά την μεγάλη θλίψη.
Γ. Ο σκοπός της αρπαγής: η προϋπάντηση του Κυρίου
«ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι, ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.» (Α’ Θεσ.4:17)
Ο σκοπός της αρπαγής είναι: «εις απάντησιν του Κυρίου». Να συναντήσουμε τον Κύριο που κατεβαίνει από τον ουρανό. Η «απάντηση» του Κυρίου σημαίνει την προϋπάντηση του Κυρίου, ο Οποίος κατεβαίνει από τον ουρανό και προφανώς έρχεται στη γη.
Από κει και πέρα, το τι γίνεται μετά την συνάντηση δεν μας το λέει το κείμενο, αλλά το συμπεραίνουμε από άλλα κείμενα. Εάν αναφερθούμε σε μία «εσχατολογική γεωγραφία», η αιωνιότητα φαίνεται να βρίσκεται στην καινούργια γη και όχι στον ουρανό.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι όταν ένα εξέχον βασιλικό πρόσωπο έκανε μία επίσημη επίσκεψη (παρουσία) σε κάποια πόλη, οι ηγέτες εκείνης της πόλης πήγαιναν να τον προϋπαντήσουν και να τον συνοδεύσουν πίσω στο τελευταίο στάδιο του ταξιδιού του. Αυτή η πράξη ονομαζόταν: «Απάντησις».
Ο Κικέρων περιγράφει την περιοδεία του Ιούλιου Καίσαρα δια της Ιταλίας το 49 π.Χ. και λέει: «Φανταστείτε τι «απαντήσεις» λαμβάνει από τις πόλεις, τι τιμές του αποδίδουν» (Ad Att. 8. 16. 2). Πέντε χρόνια αργότερα λέει κάτι παρόμοιο για τον υιοθετημένο γιο του Καίσαρα, τον Οκταβιανό: «Η δημοτική διοίκηση δείχνει στο αγόρι μεγάλη εύνοια… Θαυμάσιες «απαντήσεις» και ενθάρρυνση» (Ad Att. 16. 11. 6).
Η λέξη «απάντησις» χρησιμοποιείται άλλες δύο φορές στην Κ.Δ. και έχει την έννοια της προϋπάντησης. Κάποιοι πηγαίνουν να συναντήσουν ένα πρόσωπο και να το συνοδεύσουν στον τόπο του προορισμού του.
1. Ο Παύλος στη Ρώμη
“13 …ἤλθομεν εἰς Ποτιόλους• 14 οὗ εὑρόντες ἀδελφοὺς παρεκλήθημεν ἐπ’ αὐτοῖς ἐπιμεῖναι ἡμέρας ἑπτά, καὶ οὕτως εἰς τὴν Ῥώμην ἤλθομεν. 15 κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοὶ ἀκούσαντες τὰ περὶ ἡμῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν ἡμῖν ἄχρις Ἀππίου Φόρου καὶ Τριῶν Ταβερνῶν… 16 Ὅτε δὲ ἤλθομεν εἰς Ῥώμην…” (Πραξ. 28).
Μία ομάδα αδελφών ακούγοντας ότι έρχεται ο απ. Παύλος βγήκαν έξω από την πόλη να τον προϋπαντήσουν και να τον συνοδεύσουν στην πόλη.
2. Η παραβολή των δέκα παρθένων
“1 Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου… 6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν• ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ… 10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ’ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα” (Ματθ. 25).
Οι πέντε φρόνιμες παρθένες βγήκαν να προϋπαντήσουν τον ερχόμενο γαμπρό ο οποίος ερχόταν για τον γάμο, τον συναντούν και τον συνοδεύουν πίσω στον τόπο από όπου ξεκίνησαν, ο οποίος ήταν και ο τόπος προορισμού του γαμπρού.
Γ. Ο σκοπός της αρπαγής
“ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτως πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα” (A’ Θεσ. 4:17)
Η προϋπάντηση γίνεται ενώ ο Χριστός κατευθύνεται στην γη. Με την προϋπάντηση δεν αλλάζει κατεύθυνση ο Χριστός (Ματθ. 25:6, Πραξ. 28:15). Η υποδοχή που Του κάνουν οι πιστοί δεν έχει ως αποτέλεσμα να μην επιστρέψουν από εκεί που ξεκίνησαν, αλλά αφού γίνει το συναπάντημα θα πρέπει να επιστρέψουν πίσω και να συνοδεύσουν τον ερχόμενο βασιλιά στο τελευταίο τμήμα του ταξιδιού Του προς την γη. Ο σκοπός της αρπαγής, λοιπόν, δεν είναι να γλιτώσουμε την μεγάλη θλίψη, αλλά να προϋπαντήσουμε τον ερχόμενο Χριστό και να Τον συνοδεύσουμε στη γη.
Συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο χρόνος της αρπαγής θα γίνει μετά την μεγάλη θλίψη, γιατί:
- Η ημέρα του Κυρίου, δηλαδή η ημέρα της παρουσίας και αποκάλυψης του Κυρίου όπου ο Χριστός θα κατεβεί από τον ουρανό, είναι η ημέρα της αρπαγής της εκκλησίας και της κρίσης των απίστων.
- Η αρπαγή γίνεται μαζί με την ανάσταση των πιστών την έσχατη ημέρα (δεν ακολουθούν άλλες ημέρες) όπου και καταργείται ο θάνατος. Άρα η αρπαγή γίνεται μετά την μεγάλη θλίψη και όχι πριν, ώστε να συνεχίζει ο θάνατος.
- Ο σκοπός της προϋπάντησης στον αέρα δείχνει ότι ο Χριστός έρχεται στην γη και δεν αλλάζει κατεύθυνση. Άρα δεν μεσολαβεί κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ αρπαγής και δεύτερης έλευσης. Άρα η αρπαγή γίνεται μετά την μεγάλη θλίψη.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
- THE BIBLE AND THE FUTURE Anthony A. Hoekema
- THREE VIEWS ON THE RAPTURE PRE-, MID-, OR POST- TRIBULATION
Gleason L. Archer Jr., Paul D. Feinberg, Douglas J. Moo, Richard Reiter - THE PAULINE ESCHATOLOGY Geerhardus Vos
- PAUL An Outline of His Theology Herman Ridderbos
- 1-2 THESSALONIANS G.K. BEALE The IVP New Testament Commentary Series
