Στις 8 Φεβρουαρίου του 2023, στο παρεκκλήσι του Πανεπιστημίου Asbury, έλαβε χώρα ένα ιδιαίτερο «ξεχείλισμα Πνεύματος Αγίου» που κινητοποίησε χιλιάδες πιστούς του Ιησού Χριστού και ταυτόχρονα έφτασε να γίνει πρώτο θέμα σε συστημικά τηλεοπτικά δίκτυα και εφημερίδες των ΗΠΑ. Βίντεο φοιτητών και επισκεπτών που προσεύχονται και τραγουδούν, παίζουν όργανα, κλαίνε και αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο κυκλοφορούν στο YouTube, το TikTok και το Instagram. Αλλά και τα τηλεοπτικά κανάλια (όπως η FOX, NBC, CNN) και οι συστημικές εφημερίδες των ΗΠΑ (όπως η Washington Post, The New York Times) αφιερώνουν μέρος του κεντρικού δελτίου τους και των κεντρικών στηλών τους στο «φαινόμενο». Ακόμη και ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικλ Πενν, σχολίασε το γεγονός στο twitter:
«…χρόνια αργότερα, ενώ υπηρετούσα ως Αντιπρόεδρος, η διακονία του @AsburyUniv μου θύμισε ξανά ότι ακόμα κι όταν δεν φαίνεται, ο Θεός εξακολουθεί να δουλεύει! Ο Θεός να ευλογεί όλους στο #AsburyRevival.»
Το γεγονός συνέβη κατά τη διάρκεια της «υποχρεωτικής» για τους φοιτητές του πανεπιστημίου μεσοβδομαδιαίας λατρείας, όταν κάποιοι από τους συμμετέχοντες, που παρέμειναν μετά το τέλος της κύριας ώρας, βίωσαν ένα ξεχωριστό «ξεχείλισμα Πνεύματος Αγίου». Κατά τη διάρκεια της κύριας ώρας, κήρυκας του Λόγου ήταν ο αιδ. Zach Meerkreebs, και το Βιβλικό ανάγνωσμα της ημέρας, που αποτελούσε συνέχεια μιας «σειράς» εν εξελίξει, ήταν από την προς Ρωμαίους 12:12-24. Μετά από μια σύντομη και μάλλον συμβατική ώρα δοξολογίας, ο ενθουσιώδης και παραινετικός ομιλητής διακόνησε τον Λόγο ως εμπειρία, μέσω μιας σειράς παραδειγμάτων και προσωπικών βιωμάτων, κυρίως πόνου, απόγνωσης και ψυχικής θεραπείας. Το κέντρο του μηνύματος ήταν η δωρεάν χάρη του Θεού εν Χριστώ Ιησού και η διακήρυξη πως η χάρη αυτή σε απελευθερώνει και σε θεραπεύει, αν σταματήσεις να μοχθείς να την κατακτήσεις και απλώς αναπαυθείς σε αυτήν. Στο τέλος, υπήρξε πρόσκληση στους ακροατές του να αναμείνουν και να επιζητήσουν μια έκχυση Πνεύματος Αγίου, ώστε να απολαύσουν τη δωρεά του Θεού και μαζί να βιώσουν τον νέο, ανακαινισμένο τρόπο ύπαρξης, όπως αυτός παρουσιάζεται στη Βιβλική περικοπή του 12ου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής. Η ώρα έκλεισε με υμνωδία.
Τίποτε ως το τέλος εκείνης της ώρας δεν προμήνυε πως λίγο μετά οι ολιγάριθμοι φοιτητές που παρέμειναν στο παρεκκλήσι του πανεπιστημίου, προσευχόμενοι και ψάλλοντας ύμνους, θα βίωναν μια ξεχωριστή εμπειρία «ξεχειλίσματος Πνεύματος Αγίου». Σε σύντομο χρονικό διάστημα, σχεδόν με γεωμετρική αύξηση, οι λίγοι που παρέμειναν θα φτάσουν να περιστοιχίζονται από χιλιάδες άλλους φοιτητές κι επισκέπτες από κάθε γωνιά των ΗΠΑ, που κατέκλεισαν τη μικρή φοιτητούπολη του Wilmore, Kentucky, και γέμισαν ασφυκτικά το παρεκκλήσι για δυόμιση εβδομάδες, για να συμμετέχουν στην εμπειρία του «Asbury Outpouring». Όπως είναι φυσικό, κάποιοι ένθερμα υποστηρίζουν, διαδίδουν και παρακινούν αυτό το νέο «υπόδειγμα» νεο-Ευαγγελικής αναζωπύρωσης, ενώ άλλοι παραμένουν μέχρι και σήμερα, κάποτε αμήχανοι, κάποτε δύσπιστοι, τόσο για το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό, όσο και για τα όποια αποτελέσματα αυτό παράγει και θα συνεχίζει να παράγει.
Ο Zeke Atha, μαθητής στο Asbury, αποτυπώνει την προσωπική του εμπειρία. Παρέμεινα στο παρεκκλήσι για λίγη ώρα μετά την πρώτη εκείνη λατρεία, και ύστερα πήγα στο μάθημα ως συνήθως. «Όταν τελείωσε το μάθημα, έμεινα έκπληκτος καθώς άκουγα να συνεχίζεται η υμνωδία από το παρεκκλήσι. Λοιπόν, ανέβηκα ξανά. Ήταν σουρεαλιστικό», είπε σε ένα ντοκιμαντέρ της Sojourner Films (χριστιανική κινηματογραφική εταιρεία). «Η ειρήνη που υπήρχε στο δωμάτιο ήταν ανεξήγητη. Κάποιοι φίλοι και εγώ, απλώς τρέξαμε στις διάφορες τάξεις και είπαμε: ‘Η αναζωπύρωση (revival) συμβαίνει’». Οι «αναζωπυρωτικές λατρείες» συνεχίστηκαν στο Asbury για εβδομάδες, και τερματίστηκαν στους χώρους του πανεπιστημίου στις 23 Φεβρουαρίου 2023, ημέρα «Εθνικής Συλλογικής Προσευχής» στις ΗΠΑ, μετά από απόφαση της συγκλήτου του πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας «αναζωπυρωτικής λατρείας», οι συμμετέχοντας προσεύχονταν, ζητώντας από τον Θεό ν’ αναζωογονήσει και ν’ αναζωπυρώσει με το Πνεύμα Του τον κόσμο ολόκληρο. Υπολογίζεται πως 50.000 πρόσωπα επισκέφτηκαν την πανεπιστημιούπολη του Wilmore, στο Kentucky των ΗΠΑ, εκ των οποίων φοιτητές από 260 Κολέγια και Πανεπιστήμια, για να προσευχηθούν και να ψάλλουν επί 400 περίπου ώρες στη διάρκεια των δυόμιση εβδομάδων (8-24 Φεβρουαρίου), που έλαβε χώρα το ξεχωριστό αυτό γεγονός.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δήλωση του προέδρου του Asbury University, Dr. Brown: «δεν το βλέπω ως κάτι που ανήκει αποκλειστικά στο Asbury… Θα ήμουν ενθουσιασμένος να δω την ίδια πνευματική πείνα να εμφανίζεται σε Κολέγια και Πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα, σε όλο τον κόσμο, να το δω να συμβαίνει σε εκκλησίες, να το δω να συμβαίνει και σε άλλες κοινότητες». Στο ίδιο κλίμα, ο Frank Yamada, εκτελεστικός διευθυντής του Συνδέσμου Θεολογικών Σχολών των ΗΠΑ, περιγράφει τα «πνευματικά γεγονότα» στο Asbury ως θετικώς πνευματικά «αδιανόητα» για την εποχή που ζούμε σήμερα στο «Δυτικό κόσμο» μας. Ο λόγος είναι ότι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τουλάχιστον η Αμερικανική νεολαία αποστασιοποιείται από την οργανωμένη θρησκεία. Μάλιστα, μια έρευνα αποτυπώνει τη δυσοίωνη πρόβλεψη πως μόλις το 38% των Millennials αναγνωρίζουν τον ρόλο της θρησκείας ως «πολύ σημαντικό» στη ζωή τους, σε σύγκριση με το 53% των Generation X και το 58% των Baby Boomers. Μια άλλη μελέτη από την American Enterprise Institute αποτυπώνει ότι το ένα τρίτο της Generation Z είναι «θρησκευτικά άσχετοι», σε σύγκριση με το 29% των Millennials, το 25% των Generation X και το 18% των Baby Boomers. Για τον Yamada, ανθρωπίνως μιλώντας, μια «αναζωπύρωση» σαν αυτή στο Asbury σημαίνει πως οι φοιτητές «παρακινήθηκαν» από τη λαχτάρα τους για «μια βαθύτερη αίσθηση σύνδεσης με τον Θεό και μεταξύ τους», μάλλον τροφοδοτημένη από τον «πολιτικό και κοινωνικό κατακερματισμό» των ΗΠΑ και την «έξοδο από μια παγκόσμια πανδημία, σε μια εποχή πραγματικά βαθιάς απομόνωσης»… Συνεχίζοντας, επισημαίνει ότι «οι άνθρωποι αναζητούν σημάδια ελπίδας, αναζητούν σημάδια σύνδεσης μεταξύ τους, αντί να χωρίζονται μεταξύ τους… Υπάρχουν πολλοί κοινωνικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ότι αυτή είναι μια σημαντική στιγμή».
Το Πανεπιστήμιο Asbury έχει μια μακρά παράδοση και ιστορία στις «πνευματικές αναζωπυρώσεις» και σε «ξεχειλίσματα Πνεύματος Αγίου». Παρόμοια γεγονότα σαν αυτά του Φεβρουαρίου 2023 έχουν καταγραφεί το 1905, το 1908, το 1921, το 1950, το 1958, το 1970, το 1992, και το 2006. Αλλά ο απόηχος των πρόσφατων συνάξεων στο Asbury έχει ως αποτέλεσμα παρόμοιες λατρευτικές συνάξεις με υμνωδία, προσευχή και ομολογίες μετάνοιας να συνεχίζονται σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων στο Πανεπιστήμιο Samford της Alabama, το Πανεπιστήμιο Lee στο Tennessee, και το Πανεπιστήμιο Baylor στο Texas. Το ζητούμενο είναι να κατανοήσουμε τουλάχιστον ποια είναι η πνευματική διάσταση του πρόσφατου «ξεχειλίσματος του Πνεύματος», ιδιαίτερα στη διακονία του Ευαγγελίου σε μια «ριζοσπαστικά εκκοσμικευμένη» νέα γενιά, για την οποία ο Timothy Keller σημειώνει:
«Η μετάβαση από τη θρησκεία στην κοσμικότητα δεν είναι τόσο μια απώλεια της πίστης όσο μια μετατόπιση σε ένα νέο σύνολο πεποιθήσεων και σε μια νέα κοινότητα πίστης. Μια κοινότητα που χαράσσει τις γραμμές μεταξύ της ορθοδοξίας και της αίρεσης με διαφορετικό τρόπο».
Μάλιστα, μια έρευνα του Barna Research προβλέπει την εκκοσμίκευση αυτή σε νούμερα: «1,2 εκατομμύρια πρόσωπα στις ΗΠΑ θα ‘αφήσουν την πίστη τους’ μέχρι το 2023, εκ των οποίων το 70% θα είναι πρωτοετείς φοιτητές».
Η επίσημη ιστοσελίδα του Asbury χαρακτηρίζει τα γεγονότα ως «ξεχείλισμα» (outpouring) και αποφεύγει να το ονομάσει «πνευματική αφύπνιση» ή «αναζωπύρωση». Ωστόσο, δια στόματος του προέδρου του εκφράζεται ενθουσιασμός για παρόμοια γεγονότα που μπορεί να εμφανιστούν (και εμφανίστηκαν) και σ’ άλλα Κολέγια και Πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Είναι κοινός τόπος των απανταχού Ευαγγελικών εκκλησιών και πιστών του Τριαδικού Θεού, με αγιαστική θεολογική προσέγγιση και ευαγγελιστικό ζήλο, η λαχτάρα για «πνευματικές αναζωπυρώσεις», για «καιρούς πνευματικής ανάπαυσης και ανάταξης». Συχνά οι καιροί αυτοί συνδέονται με «πνευματικές ώρες υμνωδίας, προσευχής και κατάνυξης» που οδηγούν σε «εξομολόγηση κι επιστροφή», και μοιάζει πως μια τέτοια «ώρα» ήταν η εμπειρία του «ξεχειλίσματος Πνεύματος Αγίου» στο Asbury. Αυτή, όπως και κάθε άλλη «ώρα» στο Asbury στο παρελθόν, προκάλεσε πνευματικό ενθουσιασμό, παρακίνησε σε δοξολογία, σε αυτοεξέταση και σε μελέτη του Λόγου. Σίγουρα τέτοιας φύσης πνευματικά «γεγονότα» ενδυναμώνουν και αναζωογονούν τον «κλειστό κύκλο» του πιστού ποιμνίου, αλλά μένει να δείξει αν θα μπορέσει να αγγίξει και να «μιλήσει» στην πολυπληθή «ριζοσπαστικά εκκοσμικευμένη» γενιά του σήμερα.
Ο Robert Coleman (ετών 94), πρώην καθηγητής ευαγγελισμού στο Asbury για 27 χρόνια, με συμμετοχή στην πλέον διάσημη «ώρα» της «αναζωπύρωσης του 1970», περιγράφει τον καλύτερο τρόπο συνομιλίας των πιστών του Χριστού με τη γενιά τους, ως εξής:
«Μην κοιτάτε γύρω σας για το πλήθος. Ξεκινήστε με το άτομο που είναι δίπλα, ή που εργάζεται δίπλα… Κάντε έναν φίλο και συνεχίστε να αναπτύσσετε αυτή τη φιλία. Έτσι κάνουμε μαθητές, με το να είμαστε μαζί. Βάλτε το χέρι σας γύρω τους, αγαπήστε τους, δείξτε τους ότι νοιάζεστε για την ψυχή τους».
Ο πρόεδρος του Gordon-Conwell Theological Seminary, Dr. Scott W. Sunquest, προσφέρει μια διαφορετική προσέγγιση. Το «γεγονός» στο Asbury θα ήταν χρήσιμο να εκτιμηθεί στη βάση τεσσάρων ιστορικών και θεολογικών παραδοχών όπως τις αποτύπωσε ο Dr. Richard Lovelace. Ο Richard Lovelace ήταν ένας από τους επιφανέστερους ευαγγελικούς ιστορικούς της Πουριτανικής Θεολογίας και των γεγονότων της «2ης Πνευματικής Αφύπνισης» στις ΗΠΑ (1790-1840). Οι τέσσερις παραδοχές είναι:
- Οι πνευματικές αναζωογονήσεις (αφυπνίσεις/αναζωπυρώσεις) είναι πάντα προσωρινές. Δεν μπορούμε να ζούμε σε μια συνεχή κατάσταση αναζωογόνησης (αναζωπύρωσης). Πρέπει να επιστρέψουμε στις καθημερινές χριστιανικές ζωές και ευθύνες μας.
- Οι πνευματικές ανανεώσεις και αναβιώσεις γκρεμίζουν τείχη και ενώνουν ανθρώπους.
- Οι πνευματικές ανανεώσεις επιφέρουν δομικές ή θεσμικές αλλαγές στην εκκλησία που επιτρέπουν τη συνέχεια του έργου τους.
- Μπορούμε και πρέπει να περιμένουμε ότι μια πνευματική αφύπνιση θα επιφέρει μεγαλύτερη αποστολή ή προβολή του έργου του Ιησού Χριστού. Η λατρεία του Θεού είναι το καύσιμο για την αποστολή του Θεού, και η αποστολή του Θεού φέρνει περισσότερη λατρεία (επιστροφές στον Ιησού Χριστό και ίδρυση εκκλησιών)… Το Πνεύμα του ζωντανού Θεού φέρνει συγχώρεση της αμαρτίας, νέα θεραπεία και ολοκλήρωση, και μια επίδοση δύναμης για (ιερ)αποστολή.
Η τελευταία προσέγγιση (οι τέσσερις παραδοχές) βοηθάει να δούμε τα γεγονότα στο Asbury μάλλον με μια νηφάλια και διαυγή ματιά. Είναι αδιαμφισβήτητα πνευματικά και εκκλησιαστικά σημαντική η ανάγκη κάποιων από τους νέους να επιζητούν και να έχουν εμπειρία μιας «έκχυσης Πνεύματος Αγίου», εν μέσω της παρούσας, γοργά εκκοσμικευόμενης φοιτητικής γενιάς των «δυτικών» κοινωνιών μας. Ωστόσο, το πνευματικό αυτό γεγονός θα πρέπει να λογιστεί στην πραγματική του διάσταση ως ένα «πνευματικό ξέσπασμα» κι όχι ως μια «αναζωπύρωση» ή, πολύ περισσότερο, ως μια «πνευματική αφύπνιση». Σε κάθε περίπτωση η εμπειρία της «ζωντανής λατρείας», της «προσωπικής κατάνυξης και εσωτερικής αυτοεξέτασης», όπως και ένας «κολλητικός πνευματικός ενθουσιασμός», μπορούν και πρέπει να αποτελούν σημαντικά στοιχεία της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας Του. Απέχουν ωστόσο από το να χαρακτηρίσουν έναν «Ευαγγελικό κύκλο Πνευματικής Αφύπνισης» στον αιώνα που βαδίζουμε.
Πέρα από, και κάποτε παράλληλα με, γεγονότα «πνευματικών εμπειριών κι ενθουσιασμού», χρειαζόμαστε μάλλον το καθημερινό, εντός μας, «ξεχείλισμα Πνεύματος Αγίου», ώστε να επιστρέφουμε δυναμικά στις καθημερινές χριστιανικές ζωές και ευθύνες μας στον πλησίον. Χρειαζόμαστε να επιτρέπουμε εντός μας καθημερινά «ξεχειλίσματα Πνεύματος Αγίου», ώστε να επιφέρουμε με τη χάρη Του, και την εκκλησιαστική συμμετοχή μας, δομικές και θεσμικές αλλαγές στην εκκλησία, για να επιτρέψουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού να φέρει μια δυναμική ανατροπή στο κλίμα «εκκοσμίκευσης» και στους νέους ανθρώπους των «δυτικού τύπου» κοινωνιών μας.
Ο ύψιστος, ο υπέρτατος, Αυτός που υπάρχει αιώνια και που Άγιος είναι τ’ όνομά Του, λέει: «Σε τόπο κατοικώ υψηλό και άγιο, μα βρίσκομαι μαζί και με τους συντριμμένους και με τους ταπεινούς, ζωή να ξαναδώσω στων ταπεινών το πνεύμα, ζωή να ξαναδώσω στων συντριμμένων την καρδιά. (ΝΜΒΕ Ησαΐας 57:15)
