Φιλοξενούμε την Νταϊάνα Σπάθη, διευθύντρια της «Νέας Ζωής». Μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της και λίγα λόγια για την λειτουργία του σωματείου.
ΑτΑ: Νταϊάνα, χαιρόμαστε πολύ για την ευκαιρία να συμμεριστείς μαζί μας και με τους αναγνώστες μας, κάποιες πληροφορίες για τη «Νέα Ζωή» και για το ρόλο τον δικό σου, σε όλο αυτό το σημαντικό έργο που επιτελείται. Αρχικά, θα θέλαμε να μας αναφέρεις κάποια πράγματα για σένα, αλλά και για τον ρόλο σου στη «Νέα Ζωή».
Ντ. Σπ.: Είμαι στη «Νέα Ζωή», περίπου τρία χρόνια. Ξεκίνησα αρχικά ως εθελόντρια. Συγκεκριμένα, είχα αναλάβει τα εργαστήρια κοσμημάτων που υπήρχαν τότε, καθώς η κοπέλα που ήταν υπεύθυνη, έπρεπε να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής της. Έπειτα από κάποιους μήνες, μου προτάθηκε να αναλάβω ως διευθύντρια της «Νέας Ζωής».
Όσον αφορά κάποιες πληροφορίες που ρώτησες για μένα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, σε μία τυπική ορθόδοξη οικογένεια και όταν τελείωσα το σχολείο στα 18, έφυγα για την Αγγλία, όπου έζησα εκεί 10 χρόνια. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2012, την περίοδο της βαθιάς κρίσης δηλαδή, που ως επί το πλείστων, αρκετοί ήταν αυτοί που έφευγαν από την χώρα! Εγώ τότε όμως, επέστρεψα! Η αλήθεια είναι πως στην Αγγλία έμεινα αρκετό καιρό και ένιωθα πως ήταν το «σπίτι» μου, πίστευα πως θα έμενα εκεί για πάντα. Αλλά, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, ο Θεός είχε διαφορετικά σχέδια για τη ζωή μου. Έτσι, έφτασα σε ένα σημείο που ένιωθα ότι πρέπει να γυρίσω πίσω, για κάποιον λόγο που τότε δεν ήξερα και δεν μπορούσα να καταλάβω, αλλά και οι συγκυρίες τότε, ήταν σαν να με ωθούσαν να επιστρέψω! Γι’ αυτό και τον πρώτο καιρό της επιστροφής μου στην Ελλάδα, δεν ήμουν αρκετά σίγουρη σχετικά με το τί έπρεπε να κάνω και με τί να ασχοληθώ. Δύο χρόνια μετά, το 2014, γνώρισα τον σύζυγό μου όπου μέσα από αυτόν ήρθα σε επαφή με όλη την υπόλοιπη ευαγγελική κοινότητα. Έπειτα, παρακολούθησα κάποια συγκεκριμένα μαθήματα στο Ελληνικό Βιβλικό Κολέγιο και εκεί γνώρισα καλύτερα και την Μυρτώ (Θεοχάρους) και ξεκίνησα να μαθαίνω για διάφορες διακονίες γενικότερα, αλλά και για τη «Νέα Ζωή». Και από το Φθινόπωρο του 2021, βρίσκομαι σε αυτή την διακονία, ως διευθύντρια.
ΑτΑ: Πες μας λίγα λόγια για τη «Νέα Ζωή».
Ντ. Σπ: Η «Νέα Ζωή», είναι ένα σωματείο, που προσφέρει στήριξη και αποκατάσταση σε άτομα που εκδίδονται ή που είναι θύματα σεξουαλικού trafficking. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων που υπηρετούμε, είναι γυναίκες.
ΑτΑ: Πόσο καιρό δραστηριοποιείται στην Αθήνα το Σωματείο αυτό;
Ντ. Σπ.: Από το 1997. Ξεκίνησε από μία Αμερικανίδα Ιεραπόστολο, η οποία ανήκε τότε στην International Teams και βρισκόταν στην Ελλάδα για διαφορετικές διακονίες και καθώς περπατούσε καθημερινά στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, Ομόνοια κτλ., είχε παρατηρήσει μία συγκεκριμένη κοπέλα. Την προσέγγισε, προσευχήθηκε για εκείνην, την ρώτησε το όνομά της και αυτό αποτέλεσε την αρχή αυτής της διακονίας. Αρχικά δημιουργήθηκαν ομάδες προσευχής και έπειτα δημιουργήθηκε το Σωματείο. Η πρότερη ονομασία του ήταν «Lost coin», που προερχόταν από το χαμένο κέρμα που αναφέρεται στην παραβολή των ταλάντων και στην πορεία, μετονομάστηκε σε «Νέα Ζωή».
ΑτΑ: Πώς προέκυψε η δική σου συμμετοχή σε όλο αυτό το έργο;
Ντ. Σπ.: Έναν χρόνο πριν την έξαρση της πανδημίας covid-19, με κάποιο τρόπο, άρχισε να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα οτιδήποτε αφορούσε το παιδικό trafficking. Μία τυχαία πληροφορία που βρέθηκε μπροστά στα μάτια μου, έγινε η αφορμή να αρχίσω να ψάχνω και να ενημερώνομαι για το θέμα. Πιο συγκεκριμένα, αισθανόμουν πως όλο αυτό το θέμα με ενοχλούσε αρκετά και όσο περισσότερο ασχολούμουν με αυτό, αισθανόμουν πως δεν μπορούσα, από την στιγμή που είχα «εκτεθεί» σε όλες αυτές τις πληροφορίες, να μην κάνω κάτι για όλο αυτό, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να κάνω κάτι. Οπότε όλο αυτό, έγινε η αφορμή να ενημερωθώ περισσότερο και κομβικό σημείο, αποτέλεσε η γνωριμία μου με την Α21, την οποία έμαθα κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης διακονιών που έλαβε μέρος στο Βιβλικό Κολλέγιο, αποθήκευσα διάφορα ενημερωτικά φυλλάδια. Η αλήθεια είναι πως μου είχε κάνει εντύπωση το όνομα του οργανισμού και είχα κρατήσει και ένα ενημερωτικό τους φυλλάδιο και δεν είχα ασχοληθεί περαιτέρω. Οπότε, όταν ξεκίνησα να αναζητώ πληροφορίες και αν ασχολούμαι με το παιδικό trafficking, θυμήθηκα το φυλλάδιο εκείνο που είχα πάρει και επικοινώνησα μαζί τους. Βρέθηκα με την τότε εκπρόσωπο της Α21 στην Αθήνα, μιλήσαμε, ενημερώθηκα για την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, αναφορικά με το trafficking και αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά. Η πανδημία είναι η αλήθεια πως αναχαίτισε τότε, αρκετές εθελοντικές δράσεις, κράτησα όμως επαφές μαζί τους, καθώς και με μία ομάδα για γυναίκες στο Facebook, όπου ήμουν μέλος. Εκείνη την περίοδο, καθώς βρισκόμασταν προς το τέλος της πανδημίας και κάπως οι δράσεις έμπαιναν σε μία κανονικότητα, η Μυρτώ ανάρτησε στην ομάδα αυτή των γυναικών στο Facebook, την πληροφορία σχετικά με την κοπέλα που ήταν υπεύθυνη του εργαστηρίου κοσμήματος, ότι θα επέστρεφε στην Τσεχία και αναζητούσαν άτομο για να το αναλάβει. Κι επειδή έχω καλλιτεχνικό background, γνώριζα το αντικείμενο, είχα ασχοληθεί στο παρελθόν με αυτό και μπορούσα να το αναλάβω. Τότε μάλιστα, είχα και το πρώτο μου παιδί και ήθελα να ασχοληθώ ενεργά, γιατί είχα λίγο χρόνο και ήθελα να τον αφιερώσω σε κάποια εθελοντική ενασχόληση.
Στην πορεία, συνειδητοποίησα ότι με ενδιαφέρει ιδιαίτερα όλο αυτό το έργο, παράλληλα όμως η ανάγκη για μισθωτή εργασία είχε αρχίσει να αυξάνεται. Εκείνη την περίοδο είχε προκύψει μία θέση στην Α21, εδώ στην Αθήνα και καθώς το είχα συζητήσει και με την ομάδα της «Νέας Ζωής», σχετικά με την αναζήτηση εργασίας, μου προτάθηκε η θέση αυτή που βρίσκομαι.
ΑτΑ: Ποια είναι η ομάδα που απαρτίζει τη «Νέα Ζωή»;
Ντ. Σπ. : Η βασική ομάδα, αποτελείται από επτά άτομα. Από εκεί και έπειτα, ένα σημαντικό κομμάτι, είναι αυτό των εθελοντών, οι οποίοι είναι περίπου 20 άτομα. Οι εθελοντές βρίσκονται μαζί μας, κυρίως στις εξορμήσεις μας. Βέβαια, ανάλογα και με τις ανάγκες που προκύπτουν, όπως κάποια μετάφραση ή η συνοδεία κάποιου ατόμου σε γιατρό, σε Νοσοκομείο ή σε κάποια δημόσια υπηρεσία, όλη η ομάδα συμμετέχει ενεργά. Η γενικότερη αρχή που έχουμε ως Σωματείο, είναι πως σε οποιαδήποτε ανάγκη προκύψει για συνοδεία, σε κάτι από όσα προανέφερα, συμμετέχουν δύο άτομα από εμάς. Το βασικό μας μέλημα είναι να υπάρχει σταθερή παρουσία των ίδιων ανθρώπων ανά περίπτωση, έτσι ώστε να μπορεί το άτομο που μας χρειάζεται να αναπτύξει μία σχέση εμπιστοσύνης με εμάς.
ΑτΑ: Από όσα μας αναφέρεις οπότε, συμπεραίνουμε πως ως Σωματείο, επιδιώκετε την δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης και γενικότερα, δεν αντιμετωπίζετε διεκπεραιωτικά την κάθε περίπτωση ανθρώπου που απευθύνετε σε εσάς.
Ντ. Σπ.: Αυτή είναι, ίσως αν θέλεις και η διαφορά μας με οποιαδήποτε άλλη οργάνωση που καταπολεμά την εμπορία ανθρώπων, την βία κτλ. Αντιλαμβανόμαστε πως για να επέλθει μία ριζική αλλαγή στην ζωή ενός ατόμου, αυτό που πρωταρχικά χρειάζεται, είναι ο Χριστός. Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτοί, τα πιο πρακτικά δηλαδή, σε έναν μεγάλο βαθμό, μπορούν να επιλυθούν. Προβλήματα όπως η επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο, η εύρεση εργασίας κτλ. Τα βαθύτερα ζητήματα όμως, το τραύμα που αντιμετωπίζει κάποιος και τους αιτιακούς παράγοντες που οδήγησαν ένα άτομο σε μία δύσκολη συνθήκη, μόνο με την ριζική αλλαγή που προσφέρει η σωτηρία από τον Θεό, μπορούν να μεταβληθούν. Γι’ αυτό το λόγο και εμείς, επικεντρωνόμαστε ιδιαίτερα στο χτίσιμο των σχέσεων και της εμπιστοσύνης, γιατί είναι διαδικασίες που απαιτούν χρόνο και τριβή και απαιτούν σταθερότητα και στήριξη σε κάθε κατάσταση. Όπως κάνει και ο Χριστός μαζί μας, κάνει υπομονή μαζί μας και στέκεται κοντά μας σε κάθε φάση μας, στην χαρά και στην αποτυχία μας. Και πάντα είναι δίπλα μας να μας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Για τον λόγο αυτό, να αναφέρω στο σημείο αυτό, καθώς είναι ιδιαίτερα δύσκολες και ευαίσθητες οι καταστάσεις που καλούμαστε να διαχειριστούμε, χρειαζόμαστε και εμείς υποστήριξη και προσπαθούμε και μεταξύ μας να στηριχθούμε, καθώς είμαστε κι εμείς άνθρωποι και πολλά πράγματα που βιώνουμε, μας επηρεάζουν. Επιδιώκουμε όμως την αλληλοβοήθεια μεταξύ μας, όπως και την στήριξη ο ένας στον άλλον και σε πιο πρακτικό επίπεδο – να αναλάβει δηλαδή κάποιος άλλος να διαχειριστεί μία κατάσταση, που κάποιος άλλος δε θα μπορέσει κτλ.
ΑτΑ: Οπότε η ομάδα σας περιλαμβάνει και Ψυχολόγο και Κοινωνικό Λειτουργό;
Ντ. Σπ.: Ναι, έχουμε μία Κοινωνική Λειτουργό, τα τελευταία δύο χρόνια περίπου και μία Ψυχολόγο που προσφέρει υποστηρικτικό έργο στους ωφελούμενους και πρόσφατα, προστέθηκε και μία ιδιαίτερα σημαντική υποστήριξη για εμάς, το προσωπικό και τους εθελοντές (member care).
ΑτΑ: Καθώς αναφερθήκαμε πριν, στο πολύ σημαντικό κομμάτι του εθελοντισμού, θα θέλαμε να μας αναφέρεις τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, ώστε να μπορέσει κάποιος να ενταχθεί στην ομάδα σας και να μας πεις επίσης, εάν χρειάζεστε εθελοντές.
Ντ. Σπ.: Σίγουρα χρειαζόμαστε εθελοντές, ποτέ δεν είναι αρκετοί! Μάλιστα, η αλήθεια είναι πως έχουμε ανάγκη ιδιαίτερα από ελληνόφωνους εθελοντές. Όσον αφορά τη διαδικασία, οποιοσδήποτε μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας και να μας εκδηλώσει το ενδιαφέρον του και από εκεί και έπειτα, εμείς ακολουθούμε κάποιες τυπικές διαδικασίες, που περιλαμβάνουν συναντήσεις με την ομάδα μας, ενημέρωση για το trafficking, επεξήγηση του νομικού πλαισίου, έπειτα θα πρέπει να συμπληρώσει ο εκάστοτε υποψήφιος μία αίτηση και στην συνέχεια, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις, αναλαμβάνει τον εθελοντή το άτομο που είναι υπεύθυνο για τις εκπαιδεύσεις.
ΑτΑ: Νταϊάνα, τί είναι οι εξορμήσεις; Πότε γίνονται και ποιος ο σκοπός τους;
Ντ. Σπ.: Οι εξορμήσεις, είναι κάποιες ομάδες ατόμων, που βγαίνουν στους δρόμους, κυρίως στους δρόμους όπου υπάρχουν οίκοι ανοχής και μιλάνε στα άτομα. Η αλήθεια είναι, πως ακριβώς επειδή η «Νέα Ζωή», δραστηριοποιείται στους χώρους αυτούς από το 1997, μας γνωρίζουν. Ξέρουν πως είμαστε μία χριστιανική ομάδα που ως στόχο έχει την υποστήριξη ατόμων που βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις. Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τα άτομα λοιπόν στις εξορμήσεις μας, είναι με καφέ, τσάι και μπισκότα κτλ. , αξιοποιώντας τον λίγο χρόνο που έχουμε μαζί τους, για να συζητήσουμε μαζί τους. Οι περισσότεροι είναι ανοιχτοί για επικοινωνία μαζί μας, υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που μπορεί να μας αρνηθούν. Οι εξορμήσεις μας γίνονται 3 φορές την εβδομάδα, Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη.
ΑτΑ: Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας, κάποια στιγμή που ξεχώρισες ίσως, από τις εξορμήσεις;
Ντ. Σπ.: Οι στιγμές, οι εμπειρίες και τα συναισθήματα που αφορούν τις εξορμήσεις είναι πολλά και ποικίλα και σίγουρα είναι σημαντικά. Εάν κάτι ξεχώριζα, θα ήταν σχετικά με την πρώτη φορά που βρίσκεται κανείς παρών σε μία εξόρμηση. Γενικά στην Ελλάδα, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα, είναι τέτοιο όπου κοινωνικά, είναι αποδεκτή η ύπαρξη οίκων ανοχής. Η αλήθεια είναι όμως, πως όταν βρεθεί κανείς μέσα σε έναν οίκο ανοχής, παρόλο που μπορεί να έχει δει μία εικόνα σε κάποια ταινία κτλ., διαφέρει πολύ η πραγματικότητα. Όπως συνηθίζω να λέω, υπάρχει διαφορά να γνωρίζεις κάτι γραπτά, θεωρητικά και άλλο είναι να βιώνεις κάτι, η πρώτη εμπειρία λοιπόν, όταν βρέθηκα εκεί, ήταν όχι τόσο σοκαριστική, όσο εντυπωσιακή, με αρνητικό πρόσημο όμως στη λέξη! Ένα μέρος τελείως σκοτεινό, χωρίς καθόλου φως, ακόμη και αν έξω είναι μέρα, όπου χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να συνηθίσεις στο απόλυτο σκοτάδι και με το καλοριφέρ ανεβασμένο στο τέρμα. Ο χώρος έχει παντού φωτογραφίες, βίντεο και black light, νιώθεις στιγμιαία πως μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο. Και μετά ξαναβγαίνεις έξω στην καθημερινότητα. Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω ακριβώς την αίσθηση αυτή.
ΑτΑ: Αλήθεια, είναι νόμιμοι οι οίκοι ανοχής στην χώρα μας;
Ντ. Σπ.: Προκύπτει μία τεράστια κουβέντα από αυτή την ερώτηση. Κανονικά, θα πρέπει να τηρεί κάποιες προϋποθέσεις ο οίκος. Εάν πράγματι τηρούνται, μπορεί να είναι νόμιμος. Οι οποίες προϋποθέσεις, ενδεικτικά θα σου αναφέρω για παράδειγμα, ότι θα πρέπει να απέχει συγκεκριμένα μέτρα από ένα σχολείο ή από έναν οίκο ευγηρίας ή από μία εκκλησία. Επίσης, οι κοπέλες θα πρέπει να είναι ενήλικες και θα πρέπει να κάνουν συχνά ιατρικές εξετάσεις, κυρίως εξετάσεις που αφορούν τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Θα πρέπει να έχουν την σχετική άδεια και να δουλεύουν μόνο σε έναν νόμιμο οίκο. Το 90%, δεν είναι νόμιμοι, καθώς δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις και από τις δύο πλευρές. Κατά καιρούς, γίνονται διάφορες επιχειρήσεις από την αστυνομία, όπου τις ακούμε και τις διαβάζουμε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κλείνουν ορισμένοι οίκοι, αλλά το νομικό πλαίσιο είναι αυτό σε γενικές γραμμές, που προανέφερα.
ΑτΑ: Η πανδημία του covid-19, επηρέασε την ζωή και την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων, σε όλον τον κόσμο. Έχεις κάποια εικόνα, όσον αφορά το trafficking και τα ποσοστά του στη χώρα μας; Παρατηρήθηκε κάποια αύξηση;
Ντ. Σπ.: Αυτό που εμείς παρατηρήσαμε, είναι ότι κατά την διάρκεια του κορονοϊού, αρκετοί οίκοι έκλεισαν. Όμως, δεν παρατηρήθηκε καμία μείωση, το αντίθετο, απλά πλέον στην εποχή μας, έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οπότε, όλα τα ραντεβού, προγραμματίζονταν, ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο, μέσω εφαρμογών κτλ.
ΑτΑ: Όσον αφορά το ηλικιακό εύρος των γυναικών που έχετε συναντήσει; Έχετε βρεθεί αντιμέτωποι και με ανήλικες κοπέλες;
Ντ. Σπ.: Επειδή ακριβώς ανήκουμε στις χώρες που δεν είναι επιτρεπτό και αποδεκτό, όχι μόνο νομικά αλλά και κοινωνικά το trafficking ανηλίκων, δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι, όχι. Σε αντίθεση για παράδειγμα με την Ταϊλάνδη, όπου το νομοθετικό πλαίσιο είναι τελείως διαφορετικό και είναι ένας κατεξοχήν προορισμός σεξουαλικού τουρισμού. Οπότε, στην επιφάνεια τουλάχιστον, δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις (με ανήλικο θύμα).
Θέλω όμως να αναφερθώ σε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, το οποίο είναι και ένας βασικός πυλώνας στις ενημερώσεις που κάνουμε σε διάφορους φορείς, σχετικά με το trafficking. Ακριβώς επειδή στην χώρα μας υπάρχουν αρκετοί χώροι νόμιμοι και μη, όπου βρίσκει κανείς άτομα που εκδίδονται, η επικρατούσα άποψη είναι πως τα άτομα αυτά, βρίσκονται εκεί με την θέλησή τους. Γενικότερα υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση στο θέμα της πορνείας κτλ. και δυστυχώς, όλο αυτό έχει ακόμη πιο αρνητικές επιπτώσεις ως προς τα θύματα, καθώς ο κόσμος δε θα ασχοληθεί εύκολα με το να βοηθήσει, αφού πιστεύει πως είναι επιλογή των ατόμων και δεν θα τα θεωρούν θύματα. Το μόνο «θετικό», θα μπορούσαμε να πούμε σε όλο αυτό, είναι ότι ακριβώς επειδή οι πελάτες έχουν την πεποίθηση ότι οτιδήποτε γίνεται, πραγματοποιείται με τη θέληση του ατόμου, αν παρατηρήσουν κάποια παράξενη συμπεριφορά (επήρεια ουσιών κα), υπάρχει η πιθανότητα να μην προχωρήσουν.
ΑτΑ: Η «Νέα Ζωή» διαθέτει ξενώνα φιλοξενίας;
Ντ. Σπ.: Διαθέτουμε έναν χώρο βραχυπρόθεσμης όμως και όχι μακρόχρονης φιλοξενίας. Τα άτομα δηλαδή, μπορούν να παραμείνουν έως δύο εβδομάδες, περισσότερο για να τους δοθεί οποιαδήποτε βοήθεια και υποστήριξη, είτε με έγγραφα, είτε με διασυνδέσεις με άλλους φορείς και παραπέμπονται αντίστοιχα.
ΑτΑ: Πώς μπορεί κάποιο άτομο (θύμα trafficking ή κακοποίησης) να έρθει σε επαφή μαζί σας και να αναζητήσει την βοήθειά σας; Πώς μπορεί να σας βρει;
Ντ. Σπ.: Καθώς βρισκόμαστε στο δρόμο, τρεις φορές την εβδομάδα όπως ανέφερα και παραπάνω, για τις εξορμήσεις μας, δίνουμε κάρτες της «Νέας Ζωής», όπου αναγράφονται τόσο τα στοιχεία μας, όσο και οι παροχές μας. Είναι μάλιστα και μεταφρασμένες σε διάφορες γλώσσες και ανά πάσα στιγμή, μπορούν να απευθυνθούν σε μας.
ΑτΑ: Κάθε μία περίπτωση ανθρώπου που απευθύνεται σε σας, είναι γιατί έχει αποφασίσει να ξεφύγει από την κατάσταση που βρίσκεται;
Ντ. Σπ.: Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή μαζί μας, χρειάζονται την βοήθειά μας, είτε με έγγραφα, είτε με κάποια δημόσια υπηρεσία, με ραντεβού σε γιατρό και μπορούμε να βοηθήσουμε, καθώς συνεργαζόμαστε με διάφορους φορείς, οργανώσεις, δικηγόρους, γιατρούς κτλ. Όμως, για μας είναι ιδιαίτερα σημαντική η εμπιστοσύνη και η σχέση με το άτομο που απευθύνεται σε εμάς. Οπότε, μπορεί απλά και μόνο σε κάποιες περιπτώσεις, να πάμε για έναν καφέ με ένα άτομο.
ΑτΑ: Καθώς φτάνουμε στο τέλος της συζήτησής μας, θα θέλαμε να μας αναφέρεις κάποια πράγματα σχετικά με το μέλλον και τον οραματισμό της συνέχειας της «Νέας Ζωής».
Ντ. Σπ.: Η εμπορία ανθρώπων, ως εγκληματική οργάνωση, βρίσκεται μέσα στις τρεις πρώτες θέσεις παγκοσμίως. Για πάρα πολλά χρόνια κυριαρχούσαν τα ναρκωτικά και τα όπλα, προστέθηκε όμως και η εμπορία. Είναι μία οργάνωση που αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων και ο κυριότερος λόγος είναι, ότι προσφέρουν ένα «προϊόν», γιατί για τους εμπόρους δεν είναι τίποτε παραπάνω τα θύματα, όπου μπορούν να χρησιμοποιήσουν ξανά και ξανά. Επίσης, υπάρχουν τέσσερις μύθοι σχετικά με την πορνεία: 1. Δε συμβαίνει στη χώρα μου, αλλά συμβαίνει κάπου αλλού, 2. Συμβαίνει μόνο σε ανθρώπους που προέρχονται από ευάλωτα πλαίσια, χαμηλού νοητικού επιπέδου και 3. Καταφεύγουν στην πορνεία τα άτομα, έχοντας ως κίνητρο τα χρήματα. 4. Όλοι οι διακινητές είναι μόνο άντρες. Όλα αυτά, έχουν ανατραπεί με βάση τα στατιστικά στοιχεία παγκοσμίως και λόγοι όπως, η έλλειψη στήριξης, επικοινωνίας, η κακοποίηση, το bullying, είναι μερικοί μόνο παράγοντες που οδηγούν τα άτομα στην πορνεία, τις περισσότερες φορές, δίχως τη δική τους συναίνεση.
Για μας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει μία καλή συνεργασία με φορείς που ασχολούνται με το κομμάτι του trafficking, καθώς είναι ένα ιδιαίτερα φλέγον ζήτημα που μας αφορά όλους. Η επιθυμία η δική μου είναι, να γίνεται μία σωστή και ολοκληρωμένη ενημέρωση στο ευρύ κοινό και όλο και περισσότερος κόσμος να ευαισθητοποιηθεί στο κομμάτι της εμπορίας ανθρώπων και χαίρομαι που σιγά σιγά, έχουν προστεθεί και άλλες οργανώσεις που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό και δραστηριοποιούνται ενεργά.
Τέλος, ακόμη και ως γονείς, στις οικογένειές μας, θα πρέπει να είμαστε σε μία εγρήγορση ιδιαίτερη, καθώς το διαδίκτυο κρύβει πάρα πολλούς κινδύνους και η πρόληψη και εδώ, είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Νταϊάνα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο που μας διέθεσες. Προσευχόμαστε για ευλογία και ευόδωση του τόσου σημαντικού έργου σας! Ευχαριστούμε τον Θεό για φορείς, όπως η «Νέα Ζωή», που βρίσκονται κοντά σε ανθρώπους που έχουν πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες.
