Οικογενειακή λατρεία

couple reading book on couch

Λατρεία ορίζεται «το αίσθημα ή η έκφραση σεβασμού και θαυμασμού για κάποια θεότητα». Όλοι την έχουμε βιώσει πηγαίνοντας στην εκκλησία και λατρεύοντας μαζί με την εκκλησιαστική μας οικογένεια στα εκκλησιαστικά μας κτήρια. Έχουμε βρεθεί μαζί για να ακούσουμε τη διδασκαλία από τον Λόγο του Θεού τις Κυριακές το πρωί, απολαμβάνοντας την όμορφη συντροφιά των άλλων πιστών.

Τι γίνεται όμως με τη λατρεία στα σπίτια μας, με την οικογένειά μας; Είναι κάτι που αξίζει τον χρόνο μας; Μήπως, αν και είναι κάτι καλό, δεν τη θεωρούμε απαραίτητη; Είναι βιβλική εντολή να ανοίγουμε και να μελετάμε  τον Λόγο του Θεού ως οικογένεια; Είναι κάτι που πρέπει να υπακούσουμε; Μήπως χάνουμε πολύτιμα δώρα, αν παραμελήσουμε αυτήν τη μορφή λατρείας;

Η δομή της οικογένειας στο σπίτι μας μοιάζει με την εκκλησιαστική μας οικογένεια στην τοπική εκκλησία μας. Οι πατέρες-σύζυγοι καλούνται να καθοδηγούν τις συζύγους και τα παιδιά τους, όπως οι ποιμένες και οι πρεσβύτεροι καλούνται να ηγούνται των ποιμνίων τους. Οι ρόλοι για την τάξη της Εκκλησίας, όπως καταγράφονται στη Γραφή, καθρεφτίζονται στην περιγραφή του σχεδίου του Θεού για τα σπίτια μας. Οι σύζυγοι, ο άντρας και η γυναίκα του, έχουν το μοναδικό προνόμιο να δείχνουν την ένωση του Χριστού με τη νύμφη Του, την Εκκλησία Του. Ο Χριστός είναι ο ηγέτης που θυσιάζεται, η Εκκλησία υποτάσσεται σ’ Αυτόν τρυφερά και έτσι προκύπτει μια ένωση, όπου δοξάζεται ο Θεός. Καθώς κοιτάμε τι λέει ο Λόγος του Θεού για το τι θέλει να συμβαίνει στα σπίτια μας, προσεύχομαι να είναι η καρδιά μας ανοιχτή, ταπεινή και πρόθυμη να εξετάσει έναν τομέα, όπου πιθανότατα υπάρχει περιθώριο για πνευματική αύξηση στη ζωή μας.

Στο Γένεσις 18:19 λέει: «[Τον Αβραάμ] διάλεξα για να διατάξει τους γιούς του και τους απογόνους του ν’ ακολουθούν το δρόμο του Κυρίου, να κάνουν το σωστό και το δίκαιο, ώστε ο Κύριος να πραγματοποιήσει όσα έχει υποσχεθεί στον Αβραάμ». Πηγαίνοντας πίσω στην γένεση του λαού του Θεού, ο Θεός στήνει ένα  μεγαλόπνοο σχέδιο διάσωσης, ξεκινώντας με τον πρώτο εκλεκτό Του και την οικογένειά του.

Στο εδάφιο αυτό βλέπουμε τι έχει ο Θεός στην καρδιά Του για τον πατέρα του σπιτιού: «να διατάξει τους γιους του και τους απογόνους του ν’ ακολουθούν το δρόμο του Κυρίου». Ο Θεός σχεδίασε οι γονείς να καθοδηγούν τα παιδιά τους στον δρόμο  του Κυρίου. Η μαθητεία στην οικογένεια αρχίζει με ανοιχτή καρδιά, ανοίγοντας μαζί το Λόγο του Θεού και μαθαίνοντας, καθώς το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί μέσα από την ανάγνωση του Λόγου του. Θα μπορέσουν τα παιδιά μας, όταν μια μέρα φύγουν από το σπίτι μας, να πουν με ταπεινό πνεύμα αλλά και αυτοπεποίθηση ότι διδάχτηκαν τον Λόγο και τον δρόμο του Θεού από τους γονείς τους; Θα είναι τα σπίτια μας τόπος, όπου η προσευχή είναι μια διαρκής εξάσκηση και συνήθεια που αναπτύσσεται και μαθαίνεται μέσα στα χρόνια; Καθόμαστε μπροστά στον Σταυρό ως οικογένεια; Αν η απάντηση είναι αρνητική, θέλω να σας ρωτήσω ευγενικά «γιατί;» Τι είναι αυτό που εποφθαλμιά τον χρόνο μας; Η ζωή μας είναι πολυάσχολη, όλοι το γνωρίζουμε… Η δουλειά είναι δύσκολη και οι ώρες πολλές. Το σχολείο, διάφορες δραστηριότητες, φίλοι και ευθύνες γεμίζουν ασφυκτικά το πρόγραμμά μας. Η οικογενειακή λατρεία και μαθητεία δεν συμβαίνουν από μόνες τους. Δεν είναι πράγματα που μας έλκουν φυσιολογικά, αν ήταν να επιλέξουμε μόνοι μας.

Γονείς, αυτού του είδους η υπηρεσία προς τα παιδιά σας, η ανάγνωση του Λόγου του Θεού μαζί τους και η διδασκαλία του, η προσευχή μαζί και η λατρεία με ύμνους είναι μια πράξη αυτοθυσίας και αγάπης και με τον τρόπο αυτό τιμάτε τον Κύριο, υπακούοντας στην κλήση και το σχέδιό Του για τις οικογένειες που διάλεξε για δικές Του.

Το Δευτερονόμιον 6:6-9 επαναλαμβάνει την κλήση σε μαθητεία της παραπάνω περικοπής από τη Γένεση: Να μείνουν στην καρδιά σου οι εντολές αυτές, που εγώ σήμερα σου δίνω. Να τις διδάσκεις στα παιδιά σου και να μιλάς γι’ αυτές όταν κάθεσαι στο σπίτι σου κι όταν βαδίζεις στο δρόμο,  όταν ξαπλώνεις για ύπνο κι όταν σηκώνεσαι. Να τις δέσεις σαν σημάδι στο χέρι σου και να τις έχεις σαν έμβλημα στο μέτωπό σου, ανάμεσα στα μάτια σου. Να τις γράψεις στις παραστάδες της πόρτας του σπιτιού σου και στις πύλες της πόλης σου.

Δεν υπάρχουν γονείς που ανταποκρίθηκαν στην κλήση αυτή τέλεια. Είμαστε όλοι επιρρεπείς στα λάθη, αδύναμοι. Οι φάσεις της ζωής μας έχουν διαφορετικές απαιτήσεις, ξάγρυπνες νύχτες, μετακομίσεις, αρρώστιες κλπ. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συντέλεσαν στο να μην είναι σταθερή η οικογενειακή λατρεία σε κάποιες περιόδους. Νιώθαμε αποθαρρημένοι κι αυτή η αποθάρρυνση μας εμπόδιζε να επιστρέψουμε αμέσως εκεί όπου είχαμε μείνει.  

Το χριστιανικό σπιτικό είναι ένα πεδίο μάχης. Οι γάμοι και οι οικογένειες των πιστών χριστιανών είναι στο στόχαστρο του εχθρού μας – τίποτα δεν θα τον ευχαριστούσε περισσότερο από το να μας κρατήσει μόνους και μακριά τον έναν από τον άλλο, πολύ απασχολημένους για να Τον λατρεύσουμε στο σπίτι μας, αποθαρρημένους και με την προσοχή μας στραμμένη σε άλλα πιο διασκεδαστικά ή πιεστικά θέματα. Αν καθίσουμε με τα μικρά μας παιδιά στην πιο τρυφερή τους ηλικία, για να τα διδάξουμε πόσο άπειρα σημαντικός είναι ο Λόγος του Θεού στη ζωή και την καρδιά μας, αυτό θα τα ωφελήσει για όσο καιρό ο Θεός θα τους δίνει πνοή. Ακόμα κι αν δεν είχαμε συστηματική οικογενειακή λατρεία, ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσει κανείς ή για να επιστρέψει μετά από μια μεγάλη παύση!

Το πώς ξοδεύουμε τον χρόνο μας φανερώνει τι ευχαριστεί την ψυχή μας και τι αγαπάμε. Ως γονείς έχουμε την ευκαιρία να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν πνευματικές συνήθειες, να τα διδάξουμε πώς να αξιοποιούν τον χρόνο τους, να συμμετέχουν στην πνευματική άσκηση του να ξεκινάει η μέρα με τον Λόγο του Θεού και με προσευχή. Κρατάμε ο ένας τον άλλον υπόλογους για να ζήσουμε μια ζωή που δοξάζει τον Κύριο, θυμόμαστε πως η λατρεία πάντα πρέπει να προηγείται της υπηρεσίας. Ζούμε σε έναν κόσμο που δίνει αξία στην ταχύτητα, όσο πιο γρήγορα πας, τόσο καλύτερα τα καταφέρνεις στη ζωή σου. Αυτό δεν βοηθάει στην πνευματική ζωή. Για να διαβάσουμε σωστά τον Λόγο του Θεού, πρέπει να μειώσουμε ταχύτητα. Χρειάζεται να προχωράμε με ρυθμό που επιτρέπει να εξηγούμε το πλαίσιο, το τι συμβαίνει γύρω από το εδάφιο, να ανταλλάξουμε σκέψεις για το εδάφιο, να μιλήσουμε γι’ αυτά που μας δυσκολεύουν ή μας ενθαρρύνουν, καθώς και να δώσουμε χρόνο για να καθίσουμε, να σκεφτούμε και να αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να καθοδηγήσει τις σκέψεις μας. Όλα αυτά είναι αδύνατα, αν βιαζόμαστε και διαβάζουμε με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Θεός είπε στον Αβραάμ: δώσε χρόνο για να διατάξεις τους γιους σου και τους απογόνους σου ν’ ακολουθούν τον δρόμο του Κυρίου, να γνωρίσουν τον δρόμο του Κυρίου. Το ίδιο λέει ο Θεός και σ’ εμάς να κάνουμε με τα παιδιά μας σήμερα. Θα μας δώσει την απαιτούμενη χάρη, καθώς νιώθουμε ανεπαρκείς για το καθήκον αυτό. Μας καλεί μόνο να είμαστε πιστοί, δεν μας ζητάει να έχουμε αποτελέσματα, αυτά είναι δουλειά του Θεού. Μπορούμε όμως να δώσουμε αξία στο σχέδιο και στον σκοπό του Θεού για την οικογένεια, για να είναι ένα μέρος όπου τα παιδιά μπορούν και πρέπει να διδάσκονται από τους γονείς τους τον δρόμο του Κυρίου και να πηγαίνουν κοντά Του όλοι μαζί με την προσευχή. Ο Κύριος θα μας βοηθήσει!

Στην Επιστολή προς Εφεσίους βρίσκουμε περισσότερη βοήθεια, καθώς κοιτάμε το σχέδιο του Θεού για την οικογένεια. Λέει στο Εφεσίους 6:4: «Κι εσείς, πατέρες, μη φέρνεστε στα παιδιά σας έτσι ώστε να εξοργίζονται, αλλά να τα ανατρέφετε δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο». Πολλές φορές ως γονείς πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε ότι τα παιδιά θα διδαχτούν για τον Κύριο μόνο από τον ποιμένα και τους δασκάλους του Κυριακού Σχολείου στην εκκλησία. Αν κι οι άνθρωποι αυτοί είναι δώρα από τον Κύριο, βλέπουμε ότι η βασική εντολή δίνεται στους πατέρες και στις μητέρες να διδάσκουν τα παιδιά τους στο σπίτι τούς νόμους και τις εντολές του Θεού μέσω της οικογενειακής λατρείας.

Για να υπακούσουμε πιστά αυτή την εντολή, πρέπει εμείς ως γονείς να μελετάμε τον Λόγο του Θεού και να προσευχόμαστε ένθερμα, πριν οδηγήσουμε τα παιδιά μας στον ίδιο δρόμο. Λέμε πως δεν μπορείς να γράψεις μια τραπεζική επιταγή, αν ο λογαριασμός σου είναι άδειος. Αν δεν εκζητάμε με ζήλο τον Χριστό στην προσωπική μας ζωή, δεν θα έχουμε τίποτα το γνήσιο ή χρήσιμο να προσφέρουμε στα παιδιά μας. Δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο, θέλει χρόνο, προσπάθεια, υπομονή. Κάποιες φορές θα πρέπει να πούμε «όχι» σε άλλες δραστηριότητες ή διακονίες, για να δώσουμε προτεραιότητα στο βασικό αυτό βήμα του σχεδίου του Θεού για το χριστιανικό σπίτι. Ξέρουμε πως ο Κύριος ποτέ δεν μας αφήνει, ούτε μας εγκαταλείπει. Δεν μας καλεί να «κάνουμε τα παιδιά μας χριστιανούς», δεν έχουμε τέτοια δύναμη. Η σωτηρία και η γνήσια πίστη είναι πάντα έργο του Αγίου Πνεύματος. Μπορούμε όμως να προσευχόμαστε ένθερμα για τα παιδιά μας, να ανοίξει το Πνεύμα τα μάτια της καρδιάς τους και να τα βοηθήσει να γνωρίσουν και να πιστέψουν στον Σωτήρα μας.  

Για να υπηρετήσουμε πιστά τον Κύριο στις οικογένειές μας, χρειάζεται να έχουμε ταπεινή καρδιά. Εμείς απλά φυτεύουμε σπόρους που μπορεί να μην καρποφορήσουν για πολλά χρόνια. Η επιτυχία μας ως χριστιανών γονέων δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση των παιδιών μας στην οικογενειακή λατρεία. Ο Θεός μάς καλεί μόνο να είμαστε πιστοί στην εντολή που δίνει μέσα στη Γραφή να Τον λατρεύουμε ως οικογένεια.

Στο Ιησούς του Ναυή 24:15 ο Θεός ζητάει να διαλέξουμε σήμερα τους θεούς που θέλουμε να λατρεύουμε. Ως γονείς και σύζυγοι μπορούμε να καλλιεργήσουμε στο σπίτι μας μια ατμόσφαιρα σεβασμού προς τον Θεό από την αρχή-αρχή. Μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά μας την αγάπη και την αφοσίωσή μας στον Χριστό, δίνοντας προτεραιότητα στον Λόγο Του και στην οικογενειακή λατρεία, μια προτεραιότητα που δεν αλλάζει μέσα στα χρόνια. Όμως, το πιο σημαντικό μας όπλο στη μάχη για τις ψυχές της οικογένειάς μας είναι τα γόνατα της προσευχής. Μπορούμε να προσευχόμαστε για τη ζωή και την ψυχή των ατόμων που ο Θεός έβαλε στο σπίτι μας. Ξέρουμε πως ο Θεός είναι που καλεί και έλκει κοντά Του τα παιδιά Του κι εμείς μπορούμε με πίστη να προσευχόμαστε για την καρδιά των μελών της οικογένειάς μας.

Μια σκέψη για όσους θεωρούν ότι πια είναι πολύ αργά, ότι τα παιδιά μεγάλωσαν χωρίς να υπάρχει τακτική οικογενειακή λατρεία στο σπίτι κι ο πόνος για την έλλειψη αυτή μπορεί να οδηγήσει στην αποθάρρυνση.  Πραγματικά αρκεί η χάρη του Θεού, κανείς μας δεν μπορεί να αποτρέψει το σχέδιο του Θεού στη ζωή και στην καρδιά των παιδιών μας, στις οικογένειές μας. Ο Θεός εργάζεται ακόμα και μέσα στις αποτυχίες και τις αδυναμίες μας. Φροντίζει κάθε λεπτομέρεια και ποτέ δεν είναι απελπιστικά αργά για να προσευχηθούμε και να ξεκινήσουμε. Στείλε μήνυμα με ένα εδάφιο στο ενήλικο παιδί, ζήτα του να έρθει σε κάποιο ειδικό πρόγραμμα στην εκκλησία, καθίστε να διαβάσετε μαζί και να συζητήσετε ένα βιβλίο. Υπάρχουν τρόποι για να μείνει κανείς σε επαφή με την οικογένεια, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά. Όμως το πιο σημαντικό όπλο από όλα είναι η προσευχή για τα αγαπητά μας πρόσωπα.

Μακάρι να παρακινηθούμε να τιμήσουμε το σχέδιο του Κυρίου, καθώς μαζευόμαστε ως οικογένεια για να ανοίξουμε τον Λόγο του, να Τον λατρεύσουμε με ύμνους, να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και Τον υπηρετούμε μαζί, έτσι ώστε να δοξάζεται ο Θεός μας και να ευαρεστείται σε ό,τι λέμε και κάνουμε.

Tα νεα άρθρα σε email

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τα νέα άρθρα όταν δημοσιεύονται.

Scroll to top