Όπως είπε κάποιος, ως μαθητές του Χριστού κάνουμε κι άλλους μαθητές, είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι. Το ερώτημα είναι: «Τι είδους μαθητές κάνουμε;» Κι η απάντηση: «Ίδιους με μας».1 Στο 28ο κεφάλαιο του Ματθαίου, ο ευαγγελιστής ζωγραφίζει μια εικόνα: την εικόνα των ποδιών του μαθητή του Χριστού. Στις επόμενες παραγράφους, θα δούμε πως τα πόδια του γνήσιου μαθητή του Χριστού είναι: (1) γονατιστά, μπροστά στον αναστημένο Ιησού Χριστό, αλλά ταυτόχρονα, (2) σε εγρήγορση2, έτοιμα να μεταφέρουν το μήνυμα του ευαγγελίου προς όλα τα έθνη.
Παρατηρώντας την αφήγηση που προηγείται της μεγάλης αποστολής (Ματθαίος 28:16-20), θα ήθελα να εστιάσουμε σε μια εικόνα του κεφαλαίου 28, που θεωρώ ότι κρύβει το κλειδί της μαθητείας των εθνών. Είναι η εικόνα των γυναικών που επισκέφτηκαν τον τάφο αναζητώντας τον σταυρωμένο Χριστό (Μτ. 28:1-10). Καθώς οι γυναίκες έρχονται να δουν τον τάφο, γίνεται σεισμός με το κύλισμα της πέτρας από έναν άγγελο. Ο άγγελος βλέπει τις γυναίκες τρομαγμένες και τις καθησυχάζει, «μὴ φοβεῖσθε», πληροφορώντας τες πως γνωρίζει ότι ζητούν τον σταυρωμένο Ιησού. Στο Μτ. 28:6, τις ανακοινώνει πως ο Ιησούς αναστήθηκε (“ἠγέρθη”) όπως το είχε πει, και τις προσκαλεί να έρθουν και να δουν τον τόπο όπου ήταν το σώμα Tου (“δεῦτε ἴδετε”). Έπειτα, τις αποστέλλει σε μια αποστολή: να πορευθούν και να πουν στους μαθητές του (“πορευθεῖσαι εἴπατε”) αυτό που οι ίδιες άκουσαν και είδαν – ότι ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς, κι ότι πηγαίνει πριν από αυτούς να τους συναντήσει στη Γαλιλαία, όπου και θα Tον δουν (Μτ. 28:7). Εκείνες, γεμάτες χαρά και φόβο συνάμα, τρέχουν να διακηρύξουν στους μαθητές τον λόγο που έλαβαν (“ἀπελθοῦσαι ταχὺ . . . ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι”, Μτ. 28:8). Καθώς πορεύονται, τις συναντά ο ίδιος ο Χριστός λέγοντας τες: “Χαίρετε!”. Τον πλησιάζουν, πέφτουν στα πόδια Του και Τον προσκυνούν. Τώρα από το στόμα Του ίδιου του Χριστού ακούν και πάλι το “μὴ φοβεῖσθε”, καθώς και την ηχώ της εντολής που έλαβαν από τον άγγελο: “ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται” (Μτ. 28:10). Ο Χριστός θέλει να Τον συναντήσουν στη Γαλιλαία3, ώστε να Tον δουν αναστημένο και να λάβουν μια νέα αποστολή.
Ας κάνουμε μια παύση να παρατηρήσουμε κάτι σε αυτό το συναπάντημα του Χριστού με τις γυναίκες. Εδώ μοιάζει να υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη διαδοχή γεγονότων με βασικά συστατικά την υπακοή και την προσκύνηση.
- Έχοντας ακούσει για την ανάσταση, οι γυναίκες λαμβάνουν μια πρωταρχική εντολή.
- Υπακούοντας στην εντολή, βλέπουν Tον αναστημένο Χριστό.
- Βλέποντας τον αναστημένο Χριστό, Tον προσκυνούν.
- Στη στάση προσκύνησης, λαμβάνουν εκ νέου μια αποστολή από τον Χριστό.
Ερχόμενοι τώρα στην περικοπή της μεγάλης αποστολής, βλέπουμε τους μαθητές ν’ ακούν το άγγελμα των γυναικών και να υπακούν στην εντολή του Χριστού (“ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς”, Μτ. 28:16). Έπειτα, βλέπουν τον Χριστό και Tον προσκυνούν (αν και κάποιοι δίστασαν). Ο Χριστός τους πλησιάζει και τους λέει:
«Μου δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και στην γη. Πηγαίνοντας λοιπόν μαθητεύστε όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας πρόσταξα. Και να, εγώ θα είμαι ανάμεσά σας, όλες τις ημέρες μέχρι την συντέλεια του αιώνα».
Επαναλαμβάνεται κι εδώ το ίδιο μοτίβο:
- Έχοντας ακούσει για την ανάσταση, οι μαθητές λαμβάνουν μια πρωταρχική εντολή.
- Υπακούοντας στην εντολή, βλέπουν Tον αναστημένο Χριστό.
- Βλέποντας τον αναστημένο Χριστό, Tον προσκυνούν.
- Στη στάση προσκύνησης, λαμβάνουν εκ νέου μια αποστολή από τον Χριστό να μαθητεύσουν όλα τα έθνη.
Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτές τις παρατηρήσεις; Η πορεία της μαθητείας περιλαμβάνει τα εξής στάδια: Ακούγοντας τα καλά νέα της ανάστασης του Χριστού, λαμβάνουμε μια πρωταρχική εντολή, να Tον συναντήσουμε. Όταν Tον συναντήσουμε, γονατίζουμε και Tον προσκυνούμε. Καθώς Tον προσκυνούμε, λαμβάνουμε την αποστολή μας να μαθητεύσουμε τα έθνη.
Επομένως, οι δύο βασικές προϋποθέσεις για την εκπλήρωση της μεγάλης αποστολής φαίνεται να είναι η υπακοή να πορευθούμε και η προσκύνηση του προσώπου Tου. Έτσι, τα πόδια μας ως μαθητές του Χριστού βρίσκονται διαρκώς και ταυτόχρονα, από τη μια λυγισμένα μπροστά στον αναστημένο Χριστό και από την άλλη, σ’ εγρήγορση να Τον υπακούσουμε, διακηρύττοντας στα έθνη ότι ο σταυρωμένος Σωτήρας αναστήθηκε κι επιστρέφει να μας συναντήσει.
Αλήθεια, πώς μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει την ανάσταση του Χριστού σε άλλους, όταν ο ίδιος δεν έχει καταλάβει την επίδραση της ανάστασης στη δική του ζωή (προσκύνηση); Ή πώς μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του προσκυνητή του Χριστού, χωρίς την άμεση υπακοή στα λόγια Του να πορευτεί στα έθνη (υπακοή);
Η πορεία του μαθητή προς τα έθνη έχει επίκεντρο τον αναστημένο Χριστό. Αυτός είναι το κλειδί, όπως άλλωστε φαίνεται από το Ματθαίος 28:18-20, όπου η εξουσία Του και η παρουσία Του ανάμεσά μας εγγυώνται την εκπλήρωση της μεγάλης αποστολής.
- Από την εισήγηση του Κώστα Μίτσελ, «Καθοδηγώντας τη Νέα Γενιά στην Εκπλήρωση του Σκοπού της», στο Ελληνικό Βιβλικό Κολέγιο, Νοέμβριος 2013.
- Μια μελέτη της λέξης «ἰδοὺ» και των ομόριζων του ρήματος «πορεύομαι» στο κείμενο του Ματθαίου αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη για τη διακήρυξη των καλών νέων της βασιλείας προς την απελευθέρωση των ανθρώπων.
- Η Γαλιλαία είναι ο τόπος όπου τους πρωτογνώρισε (από το κήρυγμα του αιδ. Παναγιώτη Κανταρτζή, Απρίλιος 2013).
