«Μην ξεχνάτε τη φιλοξενία, γιατί μ’ αυτήν μερικοί, χωρίς να το ξέρουν, φιλοξένησαν αγγέλους».
Εβραίους 13:2
Πριν από μερικούς μήνες αναφερθήκαμε στο ξεκίνημα της διακονίας της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης προς τους πρόσφυγες στην Ειδομένη. Η διακονία αυτή από τον Αύγουστο του 2015 είχε τη μορφή παροχής ξηράς τροφής και άλλων βασικών ειδών αλλά και βοήθειας από κοινού με άλλες ευαγγελικές εκκλησίες προς άλλες εθελοντικές ομάδες και Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Η δραστηριότητα αυτή εντατικοποιήθηκε με το οριστικό κλείσιμο των συνόρων της Π.Γ.Δ.Μ. στις αρχές του 2016, καθώς συσσωρεύτηκε στην Ειδομένη ένας αριθμός περίπου δεκαπέντε χιλιάδων προσφύγων, το 40% από τους οποίους ήταν παιδιά. Η διαρκής διάδοση ανεύθυνων φημών για επικείμενο άνοιγμα των συνόρων κρατούσε το τεράστιο αυτό πλήθος σε μια ιδιότυπη ομηρία. Η αδυναμία του άτυπου καταυλισμού να καλύψει τις ανάγκες αυτού του τεράστιου πλήθους και η πολυήμερη επιδείνωση του καιρού οδήγησαν τους πρόσφυγες σε πλήρη εξαθλίωση και στην απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ήταν σαφές ότι η κατάσταση έπαιρνε νέα τροπή. Ο κρατικός μηχανισμός άρχισε να μεριμνά για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων σε νέους καταυλισμούς, ορισμένοι από τους οποίους άνοιξαν και στον νομό μας, τον Νομό Πιερίας. Έτσι, εθελοντές της εκκλησίας μας εκτός από τη βοήθεια στην Ειδομένη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους για ορισμένες εβδομάδες στη διανομή συσσιτίου σε έναν από αυτούς τους καταυλισμούς, συγκεκριμένα στον καταυλισμό της Νέας Χράνης. Ωστόσο, είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η διακονία ήταν ανάγκη να πάρει πιο δραστική μορφή. Ήταν ανάγκη άνθρωποι να διασωθούν από τις απάνθρωπες συνθήκες της Ειδομένης και να ζήσουν όχι σε καταυλισμούς, ούτε σε απομόνωση από την κοινωνία, αλλά να φιλοξενηθούν αξιοπρεπώς σε σπίτια. Τα λόγια του Κυρίου «Ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε» (Ματθ. 25) ηχούσαν πολύ έντονα στις καρδιές μας. Τι θα κάναμε αν στις λάσπες της Ειδομένης ήταν ο ίδιος ο Κύριος; Αν ήταν βρέφος, θα υπήρχε αυτή τη φορά χώρος για να γεννηθεί; (Λουκ. 2:7). Αν ήταν ενήλικος θα τον βάζαμε σπίτι μας; Έτσι από τα μέσα Μαρτίου ξεκίνησε και στην Κατερίνη η φιλοξενία προσφύγων σε σπίτια. Το Πρεσβυτέριο της Εκκλησίας Κατερίνης αγκάλιασε αυτή την πρωτοβουλία και προχώρησε στην εφαρμογή ενός προγράμματος στέγασης, περίθαλψης και παροχής νομικών συμβουλών για τα διάφορα προγράμματα που προσφέρει η κρατική υπηρεσία ασύλου (μετεγκατάσταση, επανένωση οικογενειών κλπ.). Μέχρι στιγμής φιλοξενούμε σε σπίτια τριάντα δύο πρόσφυγες, ολόκληρες οικογένειες, γυναίκες με παιδιά, μεταξύ των οποίων μία εγκυμονούσα, αλλά και μεμονωμένα άτομα, και ευελπιστούμε να αυξήσουμε σημαντικά τον αριθμό αυτό, στο μέτρο που θα μπορέσουμε να εξεύρουμε πόρους και να βρούμε ανοιχτές καρδιές και σπίτια που θα παραχωρηθούν δωρεάν ή θα προσφερθούν προς ενοικίαση.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι τη φιλοξενία προσφύγων για μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα την είχαν ήδη τολμήσει γνωστοί μας εθελοντές από την περιοχή Πολυκάστρου, που δεν ανήκαν σε εκκλησιαστικές ομάδες εθελοντών, καθώς και ορισμένοι αδελφοί από την Θεσσαλονίκη. Εντωμεταξύ, ύστερα από κοινή απόφαση των όλων των Ευαγγελικών Εκκλησιών της Βόρειας Ελλάδας, που δραστηριοποιούνται στο προσφυγικό, η διακονία στην Ειδομένη έλαβε τέλος με το πέρας του Απριλίου. Είναι αλήθεια ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς όλες τις παραμέτρους και τις μελλοντικές εξελίξεις σε σχέση με το προσφυγικό. Δηλώνουμε ωστόσο τη διαθεσιμότητά μας για συνεργασία με την πολιτεία αλλά και άλλους φορείς, ώστε και στη νέα φάση του ζητήματος να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε για τους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας μια ανθρώπινη μεταχείριση, αντάξια του ονόματος του Χριστού το οποίο φέρουμε. Σε κάθε περίπτωση καλωσορίζουμε τους πρόσφυγες (ή παράτυπους μετανάστες ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να τους ονομάσει) στον τόπο μας ως εκείνους τους οποίους ο Θεός κατ’ εικόνα Του έπλασε και εκείνους υπέρ των οποίων ο Χριστός απέθανε. Ας έχουμε στην προσπάθειά μας αυτή ως οδηγό τα λόγια του Κυρίου μας:
«πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε … σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα».
Ματθαίος 25:35-40
