To “Βαπτίζοντες Αὐτοὺς” είναι μέρος της ιεραποστολικής εντολής του Ιησού στους μαθητές Tου στη κατακλείδα του ευαγγελίου του Ματθαίου (Ματ. 28:18-20). Μάταια όμως θα ψάξουμε μέσα στο ευαγγέλιο αυτό για την ερμηνεία του νοήματος του Χριστιανικού βαπτίσματος στην ιεραποστολή της εκκλησίας. Οι μόνες ενδείξεις προέρχονται από το βάπτισμα του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης με το ριζοσπαστικό βάπτισμά του καλούσε τους απογόνους του Αβραάμ (3:9-10) να ανταποκριθούν στον Θεό σαν προσήλυτοι εθνικοί για να γλυτώσουν από την επικρεμάμενη κρίση του Θεού! Με βάση την σχετική περικοπή του βαπτίσματος του Ιωάννη (3:1-12) το “Βαπτίζοντες Αὐτοὺς” στο πλαίσιο της ιεραποστολής μας (Ματ. 28:18-20) σημαίνει:
1.Την μετάνοια ενός ανθρώπου για την είσοδό του στη βασιλεία του Θεού (3:2,11,12)
2. Την συγχώρεση και τον καθαρισμό του από τις αμαρτίες του και την ηθική αλλαγή στην ζωή του (3:6,8).
3. Την σωτηριακή τακτοποίησή του με τον Θεό ενόψει της επερχόμενης κρίσης «εν πυρί» του αμαρτωλού κόσμου (3:10, 11-12)
4. Τον ανακαινιστικό ερχομό του Αγίου Πνεύματος στην ζωή του ως αφετηρίας της Χριστιανικής του ζωής.
Αν αυτά, λοιπόν, σημαίνονται στο βάπτισμα γιατί τότε βαπτίστηκε ο δίκαιος και άγιος Ιησούς; Βαπτίστηκε γιατί έπρεπε να ταυτιστεί πλήρως μαζί μας, σαν αντιπρόσωπός μας για την απολυτρωτική Του αποστολή για χάρη μας (3:14-15)! Άλλωστε τα όσα είδαμε ότι σημαίνονται με το χριστιανικό μας βάπτισμα, οι απόστολοι θα μας εξηγήσουν, ότι τα πέτυχε ο Χριστός, με τον θάνατό Του πάνω στον σταυρό και την ανάστασή Του και ότι το βάπτισμα δείχνει την ταύτιση του πιστού με τον Ιησού με τέτοιο τρόπο, ώστε ο θάνατος και η ανάστασή Του να είναι και του πιστού!
Η αυθεντική εντολή του Ιησού στους μαθητές του “πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη” που συμπληρώνεται με δύο τροπικές μετοχές προτάσεις:
- “βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος”,
- “διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν”.
Άρα όπως απέστειλε τον Υιό ο Πατήρ, τώρα ο Υιός στέλνει τους μαθητές Του και υπάρχει εδώ ένα ακόμα σημαντικό συμπέρασμα:
5. Το βάπτισμα είναι μέρος της ιερής αποστολής της εκκλησίας στον κόσμο, μέρος της ευθύνης των πιστών να κάνουν μαθητές του Χριστού από όλα τα έθνη.
Η εντολή αυτή φτάνει χρονικά μέχρι και σε μας, αφού η διαβεβαίωση του Ιησού είναι “καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος”! Στην φράση αυτή θα πρέπει να διακρίνουμε την διαθηκική υπόσχεση της θεϊκής παρουσίας και να συμπεράνουμε ότι…
6. Το βάπτισμα, ως ιεραποστολή, φέρνει τον βαπτιζόμενο σε νέα διαθηκική σχέση με τον Θεό, εν Χριστώ, η οποία συμπεριλαμβάνει την υποχρέωση να κάνει μαθητές του Χριστού και την ευλογία της παρουσίας του Θεού (28:18-20).
Πώς λοιπόν θέλει ο Χριστός να εκπληρώσουμε την εντολή Του να κάνουμε μαθητές από όλα τα έθνη μέχρι τον δεύτερο ερχομό Του; Σε αντίθεση με την ερμηνεία ότι το “διδάσκοντες αυτούς” αφορά την ακόλουθη του “βαπτίζοντες αυτούς” διδασκαλία μέσα στην εκκλησία, η παρατήρηση ότι οι δύο μετοχές δεν συνδέονται με ένα “και” θα πρέπει να μας οδηγήσει σε άλλο συμπέρασμα: το “βαπτίζοντες αυτούς” διευκρινίζεται με το “διδάσκοντες αυτούς”! Και οι δυο μετοχές μαζί αφορούν την πλήρη ανταπόκριση και υποταγή του κόσμου στο ευαγγελικό κάλεσμα του Χριστού για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού! Άρα..
7. Το βάπτισμα, ως ιεραποστολή, φέρνει τον βαπτιζόμενο στην διδασκαλία υπακοής στον Χριστό σε όλες τις εντολές Του.
Το “βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος” αφορά τον στόχο της μεταστροφής των ανθρώπων από όλα τα έθνη στο ευαγγέλιο του Χριστού και την σύνδεσή τους με τη ζωή του τριαδικού Θεού μας! Ήταν ο Πατήρ που σχεδίασε προαιωνίως την ιεραποστολή αυτή, ο Υιός που την εκπλήρωσε, το Πνεύμα σήμερα που την εφαρμόζει στον χαμένο κόσμο για την επέκταση της βασιλείας του Θεού στη γη χρησιμοποιώντας τους μαθητές του Χριστού! Άρα…
8. Το βάπτισμα, ως ιεραποστολή, φέρνει τον βαπτιζόμενο σε κοινωνία με τους αδελφούς του και τον τριαδικό Θεό.
Η φράση “εις το όνομα” χρωματίζεται κτητικά, πρώτα στο εθνικό περιβάλλον, αφού η κοινή εμπορική χρήση της φράσης “εις το όνομα” δήλωνε την ιδιοκτησία κάποιου, δηλαδή στο χωρίο μας ο βαπτιζόμενος ανήκει πια στον τριαδικό Θεό. Το «ανήκειν» δηλώνεται και στο Ιουδαϊκό περιβάλλον, αφού η φράση το “εις το όνομα” μάλλον ερμηνεύεται «εις τον Γιαχβέ», όπου ο βαπτιζόμενος ξεχωρίζεται για την λατρεία του ιερού «ονόματος» που κατέχει ο Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Όμως στο εθνικό περιβάλλον η φράση “εις το όνομα” χρωματίζεται και πολιτικά, όπως αναδεικνύει η ομολογία του Ιησού ως “Κυρίου” (Πραξ. 8:16, 19:5)! Το βάπτισμα λοιπόν στο πλαίσιο της ιεραποστολής φανερώνει ότι ο βαπτιζόμενος αναγνωρίζει την κυριότητα πάνω του τού Ιησού και έτσι πολιτογραφείται στην βασιλεία Του! Άρα τέλος…
9. Το βάπτισμα, ως ιεραποστολή, εισάγει τον βαπτιζόμενο στην αίθουσα του θρόνου του Χριστού που Τον προσκυνάει πια ως βασιλιά Του!
Ο Χριστός έχοντας “πάσα εξουσία” διατάσσει την ιεραποστολική κατάκτηση “πάντων των εθνών” με το “βαπτίζοντες αυτούς” και θα μείνει μαζί μας μέχρι την “βάπτιση” (της ανακαίνισης “ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ” και της κρίσης “εν πυρί”), ολόκληρου του κόσμου (3:11)!
- Η σχολή της «Υψηλής Κριτικής» αμφισβητεί την ιστορικότητα αυτής της βαπτιστικής εντολής και του τριαδικού ονόματος (28:19) –επειδή απουσιάζει από τις αποχαιρετιστήριες εντολές του Ιησού από τα ευαγγέλια του Ιωάννη και του Λουκά. Όμως οι αιτιάσεις αυτές δεν μπορούν να αντιπαραβληθούν με την πληθώρα υποστήριξης της αυθεντικότητας της βαπτιστικής εντολής και του τριαδικού ονόματος:
- σε όλα τα αρχαία χειρόγραφα αυτού του ευαγγελίου
- στους αρχαίους πατέρες. (Π.χ. Στη Διδαχή 7:1 «Περὶ δὲ τοῦ βαπτίσματος, οὕτω βαπτίσατε, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐν ὕδατι ζῶντι.») και
- από το γεγονός της εφαρμογής της εντολής αυτής από την πρώτη ημέρα ιστορίας της χριστιανικής εκκλησίας!
