Κολοσσαείς 2:3
Τι εννοεί ο Λόγος του Θεού όταν λέει πως στον Χριστό βρίσκονται κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης; «ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι».
Ποιον Χριστό εννοεί;
Στο προηγούμενο άρθρο ασχοληθήκαμε με το ερώτημα «ποιος είναι ο Χριστός για τον οποίο μιλάει;» Τι ακριβώς εννοεί η Καινή Διαθήκη όταν μιλά για τον Ιησού Χριστό; Πάντα ο Χριστός είναι πρόσωπο «αντιλεγόμενο», δηλαδή πρόσωπο για το οποίο οι άνθρωποι διαφωνούν. Μέσα στα χρόνια έχει ακουστεί κυριολεκτικά ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός του Θεού, ο ενσαρκωμένος Θεός, ο αμνός που πήρε πάνω Του την αμαρτία του κόσμου.
Τα λόγια του Παύλου στον Τιμόθεο ήταν:
«Όπως ομολογούμε, είναι μεγάλο το μυστήριο της πίστεως που μας αποκαλύφθηκε: Ο Θεός φανερώθηκε ως άνθρωπος, το Πνεύμα απέδειξε ποιος ήταν· φανερώθηκε στους αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, τον πίστεψε ο κόσμος, αναλήφθηκε με δόξα» (Α΄ Τιμόθεο 3:16, ΝΜΒ).
Για αυτόν τον Χριστό μιλάμε. Για τον Χριστό που κήρυξε κι ο Πέτρος στις Πράξεις όταν μίλησε στον Κορνήλιο:
«38 Μάθατε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, που τον έχρισε ο Θεός με Άγιο Πνεύμα και με δύναμη. Παντού όπου πέρασε, ευεργετούσε και γιάτρευε όλους όσους κατατυραννούσε ο διάβολος, γιατί ο Θεός ήταν μαζί του. 39 Εμείς είμαστε μάρτυρες για όλα αυτά που έκανε, και στην ύπαιθρο της Ιουδαίας και στην Ιερουσαλήμ. Αυτόν τον θανάτωσαν καρφώνοντάς τον στο σταυρό. 40 Ο Θεός όμως την τρίτη μέρα τον ανέστησε, κι έκανε να τον δουν αναστημένο 41 όχι όλος ο λαός, αλλά οι μάρτυρες που ο Θεός τούς είχε διαλέξει από πριν, δηλαδή εμείς, που φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς. 42 Αυτός μας έδωσε εντολή να κηρύξουμε στο λαό και να μαρτυρήσουμε ότι αυτός είναι ο ορισμένος από το Θεό κριτής των ζωντανών και των νεκρών. 43 Όλοι οι προφήτες βεβαιώνουν γι’ αυτόν, ότι καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν θα λάβει μέσω αυτού τη συγχώρηση των αμαρτιών του» (Πράξεις 10:38-43, ΝΜΒ).
Αυτόν τον Χριστό εννοούμε: τον ενσαρκωμένο Θεό, τον Λυτρωτή του κόσμου για καθένα που μετανοεί και πιστεύει. Σε αυτόν τον Χριστό, βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί. Θησαυροί για να γίνει κάποιος αληθινά σοφός, επειδή σε Αυτόν είναι κρυμμένοι «όλοι» οι θησαυροί.
Τι σημαίνει πως οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης είναι «κρυμμένοι»;
Το ότι είναι κρυμμένοι, δεν σημαίνει πως ο Θεός παίζει «κρυφτό» μαζί μας και δεν θέλει να τους βρούμε. Είναι κρυμμένοι, όμως, από κάθε άνθρωπο που δεν πλησιάζει τον Χριστό όπως ο Ίδιος ζητάει, δηλαδή με ταπεινό πνεύμα, με μετάνοια και πίστη.
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από όποιον θέλει να ανακρίνει τον Χριστό. Από κάθε άνθρωπο που θέλει να Τον βάλει στο σκαμνί γιατί δεν κάνει τα θαύματα που εκείνος θέλει. Θυμάστε το περιστατικό που ζητάνε από τον Χριστό να κάνει «σημείο», κάποιο θαύμα:
38 Τότε μερικοί γραμματείς και Φαρισαίοι του είπαν: «Διδάσκαλε, θέλουμε ν’ αποδείξεις μ’ ένα θαυματουργικό σημάδι την αποστολή σου». 39 Αυτός τους αποκρίθηκε: «Μια γενιά πονηρή και άπιστη ζητάει να δει θαυματουργικό σημάδι! Άλλο σημάδι όμως δε θα της δοθεί, παρά μόνον εκείνο του προφήτη Ιωνά. 40 Όπως δηλαδή ο προφήτης Ιωνάς ήταν τρεις μέρες και τρεις νύχτες στην κοιλιά του κήτους, έτσι θα είναι κι ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη γη τρεις μέρες και τρεις νύχτες» (Ματθαίος 12:38-40, ΝΜΒ).
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι γιατί δεν φανερώνεται με τρόπους που ο άνθρωπος επιθυμεί ή απαιτεί.
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από τον άνθρωπο που νομίζει ότι μπορεί να βάλει τον Χριστό στη θέση του και να Του υποδείξει τι πρέπει να κάνει και ποιος πρέπει να είναι. Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από καθέναν που πιστεύει πως δεν χρειάζεται τον Χριστό γιατί τα καταφέρνει μόνος του, ή γιατί βρίσκει από αλλού βοήθεια, ή γιατί είναι αρκετά σοφός ή δυνατός ή καπάτσος. Θυμηθείτε τι έγινε όταν πήγαν τον Χριστό στον Ηρώδη:
Όταν ο Ηρώδης είδε τον Ιησού, χάρηκε πολύ. Γιατί από αρκετό καιρό ήθελε να τον δει, ύστερα από τα πολλά που άκουγε γι’ αυτόν· έλπιζε μάλιστα να τον δει να κάνει και κανένα θαύμα. Του έκανε πολλές ερωτήσεις, αυτός όμως δεν του έδινε καμιάν απάντηση. (Λουκάς 23: 8-9, ΝΜΒ).
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από κάθε φαρισαίο και θρησκευόμενο που βαθειά μέσα του πιστεύει πως μπορεί να εξαγοράσει το Θεό με τις προσευχές και τις καλοσύνες του, και πως αφού δώσει στο Θεό το ξεροκόμματο των δικών του καλών πράξεων, μετά ο Θεός του χρωστάει, όπως ο Φαρισαίος της παραβολής (Λουκάς 18:11-12).Οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται και δεν μένουν κρυμμένοι, σε αυτούς που προσεύχονται όπως ο τελώνης: “Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό” (Λουκάς 18:13, ΝΜΒ). Για αυτόν είπε ο Χριστός:
Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι· γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί (Λουκάς 18:14, ΝΜΒ).
Οι θησαυροί του Χριστού φανερώνονται στα παιδιά!
Εκείνο τον καιρό ήταν, που ο Ιησούς είπε: «Σ’ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε τ’ ουρανού και της γης, γιατί τα απέκρυψες αυτά από σοφούς και συνετούς και τα φανέρωσες σε νήπια. Ναι, Πατέρα, γιατί έτσι ήταν αρεστό σε σένα». (Ματθαίος 11:25, Λόγος).
Οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται σε αυτούς που παραδέχονται πως μπροστά στο Θεό είναι φτωχοί πνευματικά:
μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθαίος 5:3).
Αν λοιπόν, είσαι και είμαι διατεθειμένος να πλησιάσω τον Χριστό με τους δικούς Του όρους, τότε ναι, θα μου φανερωθούν όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης, γιατί θα γνωρίζω τον Χριστό!
Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας ακόμη δάσκαλος ή φιλόσοφος, αλλά για ο αιώνιος Θεός. Είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, ο πρώτος κι ο έσχατος, το αληθινό αμπέλι, ο καλός ποιμένας, αυτός που τα μάτια Του είναι σαν τη φωτιά και βλέπει τις καρδιές, είναι Παντοκράτορας, δημιουργός Θεός, Κύριος των Κυρίων και Βασιλιάς των βασιλιάδων. Εύχομαι και προσεύχομαι να πλησιάζουμε το Χριστό με πείνα πνευματική, με συναίσθηση του ποιοι είμαστε εμείς και ποιος Αυτός, με φόβο Θεού, με μετάνοια και πίστη.
Τι εννοεί όταν μιλάει για θησαυρούς «γνώσης» και «σοφίας»;
Για ποια γνώση και σοφία γράφει; Τι θα γνωρίσω που δεν γνώριζα πιο πριν; Πώς θα γίνω σοφός τώρα που γνώρισα τον Χριστό;
Η γνώση πιστεύω πως αφορά σίγουρα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Ποιος είμαι; Γιατί υπάρχω; Πώς να ζήσω; Γιατί να ζήσω με τον ένα τρόπο κι όχι με τον άλλο; Τι είναι αλήθεια; Ποιος με δημιούργησε; Με δημιούργησε κάποιος ή υπάρχω ως αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής; Με ποιο σκοπό;
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ψάχνει τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.
Προσπάθησα να καταλάβω τι είναι σοφία και γνώση, και τι αφροσύνη κι ανοησία. Διαπίστωσα, όμως, ότι κι αυτό είναι σαν να κυνηγάει κανείς τον άνεμο· γιατί στην πολλή σοφία, πολλή είναι και η λύπη· κι όσο κανείς γνωρίζει περισσότερα, τόσο και περισσότερο υποφέρει» (Εκκλησιαστής 1:17-18, ΝΜΒ).
Η γνώση που αποκτά κανείς με τον Χριστό περιλαμβάνει απαντήσεις και σε αυτά τα ερωτήματα! Ο Χριστός τελικά ισχυρίζεται λέει πως χωρίς τον ίδιο θα είμαστε σαν τον άνθρωπο που ψάχνει τη σοφία και διαπιστώνει πως κυνηγάει τον άνεμο.
Ο Χριστός απαντά λέγοντας πως το κέντρο της ζωής, ο σκοπός της ζωής, ο λόγος της ύπαρξής μας, δεν είμαστε εμείς, αλλά ο Θεός. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει σε κοινωνία με τον Θεό. Η ζωή μας ξεκινάει από το Θεό και σε αυτόν καταλήγει. Αν αυτό δεν το βρω, αν δεν βρω το Θεό, θα κυνηγάω τον άνεμο. «Όλα υπάρχουν από αυτόν και μέσω αυτού, κι αυτόν έχουν σκοπό τους. Ας είναι δοξασμένος στους αιώνες! Αμήν». (Ρωμαίους 11:36, ΝΜΒ).
Δεν είναι τυχαίο που o Xριστός είπε, «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάννης 14:6α, ΝΜΒ). Δεν είπε κατά λάθος: «χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (Ιωάννης 15:5β, ΝΜΒ). Είπε επίσης: «Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό» (Ιωάννης 17:3, ΝΜΒ).
Όταν γνωρίσει ο άνθρωπος τον Χριστό αυτά τα ερωτήματα αρχίζουν και βρίσκουν την απάντησή τους. Ο σκοπός της ζωής μας είναι να γνωρίσει ο άνθρωπος τον Θεό. Τότε τα δώρα του Θεού, η υγεία, η εργασία, ο σύντροφος, η οικογένεια, τα όνειρα και οι επιθυμίες, θα βρουν τη σωστή τους θέση. Γιατί αν ζει για αυτά ο άνθρωπος θα είναι δυστυχισμένος. Ωσότου ο άνθρωπος γνωρίσει τον Χριστό, θα κυνηγάει τον άνεμο.
Η γνώση για την οποία μιλάει είναι η ορθή ερμηνεία της πραγματικότητας η οποία χωρίς τον Δημιουργό και Σωτήρα Χριστό, δεν υπάρχει. Αν ο άνθρωπος αναγνωρίσει τον Χριστό στη ζωή του ως Σωτήρα και Κύριο, τότε είναι σαν να ανοίγει ένα παράθυρο και να αρχίζει να βλέπει αυτά που δεν μπορούσε να δει νωρίτερα.
Αυτή είναι και η αρχή της σοφίας! Για να γίνω πραγματικά σοφός, πρέπει να φοβάμαι τον Θεό «Αρχή σοφίας είναι ο φόβος τού Κυρίου· οι άφρονες καταφρονούν τη σοφία και τη διδασκαλία» (Παροιμίες 1:7).
Μια απαραίτητη διευκρίνιση…
Η σοφία του Χριστού δεν έχει λογική για τον κόσμο, τις πιο πολλές φορές είναι αντίθετη, ανάποδη και σίγουρα ανώτερη! Ουσιαστικά η σοφία του Χριστού υπονομεύει τη σοφία του κόσμου. Πραγματικά πρέπει να σκεφτούμε αν όντως θέλουμε αυτή τη σοφία.
Ο Θεός είπε μέσω του προφήτη Του: «Οι σκέψεις σας δεν είναι σαν τις δικές μου σκέψεις… και τα έργα σας δεν είναι όπως τα δικά μου έργα «(Ησαΐας 55:8-13). Είναι – νομίζω – πασιφανές τόσο από τη μελέτη του Λόγου του Θεού όσο κι από την καθημερινή μας εμπειρία με το Χριστό, ότι τις περισσότερες φορές κάτι που γενικότερα θεωρείται ως καλό (ή ως κακό) δεν είναι σύμφωνα τη Βίβλο καλό (ή κακό). Αυτό που κατά κόσμο θεωρείται επιτυχία (ή αποτυχία), δεν είναι κατ’ ανάγκη και για τα μέτρα του Θεού επιτυχία ή αποτυχία. Στη βασιλεία του Θεού τα πράγματα αντιστρέφονται.
Για παράδειγμα διαβάζουμε,
- Όταν φαίνεται πως έχω χάσει κάθε δύναμη, τότε είμαι πραγματικά δυνατός. (Β΄ Κορ. 12:10)
- Όποιος βρει τη ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη βρει. (Ματθαίος 10:39)
- Είναι μακάριο να δίνει κάποιος μάλλον, παρά να παίρνει. (Πράξεις 20:35)
Η σοφία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι δώρο Θεού. Είναι μια αρετή που ο Θεός την δίνει. Σοφός είναι αυτός που μπορεί να δει τη ζωή και την πορεία της με πνευματικά μάτια. Στην Παλαιά Διαθήκη η σοφία του Σολομώντα ήταν η ικανότητά του να εφαρμόσει αυτά που ήξερε στα προβλήματα της ζωής. Δεν ήταν όμως μια οποιαδήποτε εφαρμογή ήταν μια εφαρμογή που λάμβανε υπόψη της το Θεό και το θέλημά Του.
Ο Κύριός μας στην Καινή Διαθήκη υποσχέθηκε πως όταν μας δικάσουν εξαιτίας Του, «εγώ θα σας δώσω στόμα και σοφία, στην οποία δεν θα μπορέσουν να αντιλογήσουν ούτε να αντισταθούν όλοι οι ενάντιοι σας» (Λουκάς 21:15). Σοφία, λοιπόν, είναι να μιλήσω σωστά σε μια περίσταση. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος ήταν προικισμένος με σοφία για να μπορεί να μιλήσει σωστά. Μόνο που το «σωστό» στη δική του περίπτωση δεν είχε ως στόχο να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση, αλλά να πει, αυτά που ο Θεός ήθελε να πει. Όσο τους μιλούσε ο Στέφανος, τόσο περισσότερο αυτοί θύμωναν και τέλος τον λιθοβόλησαν. Ήταν σοφός; Η Γραφή λέει πως ήταν! Διαβάζουμε πως οι αντίπαλοί του, «δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε» (Πράξεις 6:10).
Η σοφία του Χριστού δεν είναι η ανθρώπινη διπλωματία, είναι η ικανότητα να μπορώ να δω μια κατάσταση, να την εκτιμήσω, και να ξέρω πώς να εφαρμόσω σε αυτή την περίσταση αυτό που λέει ο Λόγος του Θεού.
Είναι σημαντικό να το ξεκαθαρίσουμε αυτό στη σκέψη μας, γιατί η σοφία του Θεού είναι ανώτερη από τη σοφία του κόσμου …Το «μωρό» τού Θεού είναι σοφότερο από τους ανθρώπους (Α΄Κορινθίους 1:25).
Επιπλέον η σοφία του Θεού συγκρούεται με τη σοφία του κόσμου. Στη βασιλεία του Θεού σοφός είναι αυτός που συγχωρεί τους εχθρούς του. Όταν λοιπόν, κάποιος με εχθρεύεται και μάλιστα με κατατρέχει, η σοφία του Χριστού λέει:
« Έχετε ακούσει πως δόθηκε η εντολή: “ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου”. Εγώ όμως σας λέω: Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να δίνετε ευχές σ’ αυτούς που σας δίνουν κατάρες, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν» (Ματθαίος 5:43-44, ΝΜΒ).
Όταν λοιπόν, έχω ένα γείτονα ή ένα συνάδελφο ή ένα συγγενή δύσκολο και μου κάνει τη ζωή ποδήλατο, η σοφία του Θεού λέει «ευεργέτησέ τον». Κάνε επίθεση αγάπης!
Στη βασιλεία του Θεού σοφός είναι αυτός που γίνεται υπηρέτης.
42 Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. 43 Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· 44 και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. 45 Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους (Μάρκος 10:42-45, ΝΜΒ).
Η χριστιανική σοφία ανατρέπει πολύ συχνά την ανθρώπινη σοφία. Σοφός είναι αυτός που δε θέλει να κλέψει, όχι αυτός που ψάχνει να βρει τρόπους να κλέβει χωρίς να τον πιάνουν. Σοφία Χριστού είναι – αν είμαι παιδί – να υπακούω στους γονείς μου σε όλα ή – αν είμαι γονιός -να μεγαλώνω το παιδί μου όπως θέλει ο Θεός κι όχι όπως νομίζω εγώ. Σοφία Χριστού είναι να κοιτάω με καθαρά μάτια το άλλο φύλο και να μην κλέβω την αξιοπρέπεια του άλλου ακόμη και μέσα στο μυαλό μου.
Η σοφία του Χριστού Τον οδήγησε να πάει να φάει στο σπίτι ενός αρχιτελώνη κι ας διαμαρτύρονταν όλοι οι άλλοι λέγοντας: ‘Σε αυτόν πήγε να φάει;’ Η σοφία Του Τον οδήγησε να μιλάει μόνος Του με μια γυναίκα σε ένα πηγάδι. Τον οδήγησε να αγκαλιάσει τα παιδιά, να αγγίξει ένα λεπρό, να αφήσει μια γυναίκα να Του πλύνει τα πόδια με το άρωμά της, να συγκρουστεί με τους Φαρισαίους, να πάρει το αυτί του Μάλχου ( ο υπηρέτης του αρχιερέα) που το έκοψε ο Πέτρος και να το θεραπεύσει την ώρα που τον συνέλαβαν. Η σοφία Του Τον οδήγησε να μείνει σιωπηλός και ανυπεράσπιστος την ώρα της δίκης Του, σαν αρνί που το πάνε για σφάξιμο, να φροντίσει για άλλους την ώρα της σταύρωσης.
Η σοφία του Θεού διαλέγει αυτούς που ο κόσμος θεωρεί ασήμαντους για να ντροπιάσει τους σημαντικούς. Σύμφωνα με τη σοφία του Θεού, ζεις πραγματικά όταν πεθαίνεις για την παλιά σου ζωή, όταν χάνεις τη ζωή σου για τον Χριστό, επειδή έτσι την κερδίζεις πίσω. Νικάς όταν χάνεις.
Η σοφία του Θεού: ο Κύριος Ιησούς Χριστός!
Το ζητούμενο πάντα είναι ο Χριστός «Ο Χριστός, αυτός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία» (Α’ Κορινθίους 1:24). Η επιτομή της σοφίας είναι ο Χριστός! «Ο Χριστός έγινε σε μας σοφία από τον Θεό, και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση» (Α΄ Κορινθίους 1:30).
Όταν λοιπόν, ο άνθρωπος παραδώσει τη ζωή του στον Χριστό, τότε όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης γίνονται δικοί του. Αρχίζει και τους μαθαίνει, τους εξερευνά, τους κάνει δικούς του, τους εφαρμόζει. Η ερώτηση πάλι γίνεται η… γνωστή σε μας ερώτηση. Αν έτσι είναι τα πράγματα, Θέλω τον Χριστό; Μου φτάνει ο Χριστός;
Πολλές φορές μιλώντας με ανθρώπους για αυτά που λέει ο Χριστός, η απάντηση είναι «αυτά δεν γίνονται». Κάποιος φίλος μου είπε, «πιστεύω στον Χριστό αλλά δεν θέλω να κάνω τον ήρωα». Ένας τρίτος, «ξέρεις δεν ζούμε μέσα στην Εκκλησία, αλλά στον κόσμο». Όλα αυτά είναι αλήθεια! Φυσικά και ζούμε σε ένα κόσμο που βρίσκεται στο σκοτάδι.
Ο Χριστός όμως, μας καλεί στον εαυτό Του, επειδή ο ίδιος είναι η αλήθεια, όχι επειδή είναι εύκολο! Πράγματι, μας καλεί να πεθάνουμε και να αναστηθούμε μαζί Του. Μας καλεί να πάρουμε τον Σταυρό Του επάνω μας και να Τον ακολουθήσουμε. Δεν μας έκρυψε τίποτα. Δεν είπε ελάτε και θα όλα θα λυθούν. Αντίθετα διαβάζουμε το εξής:
25 Μαζί με τον Ιησού βάδιζε πολύς λαός, κι εκείνος στράφηκε και τους είπε: 26 «Αν κάποιος έρχεται κοντά μου και δεν απαρνιέται τον πατέρα του και τη μάνα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τους αδερφούς και τις αδερφές του, ακόμη και την ίδια του τη ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. 27 Όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. 28 Ποιος από σας που θέλει να χτίσει έναν πύργο δε θα καθίσει πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, για να δει αν του φτάνουν τα χρήματα να τον τελειώσει; 29 Κι αυτό, ώστε όταν βάλει το θεμέλιο και δεν μπορεί να τελειώσει το έργο, να μην αρχίσουν όλοι όσοι τον βλέπουν να τον κοροϊδεύουν 30 και να λένε ότι αυτός ο άνθρωπος άρχισε να χτίζει αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει. 31 Ποιος βασιλιάς, πάλι, ξεκινάει να κάνει πόλεμο με άλλον βασιλιά χωρίς πρώτα να καθίσει να σκεφτεί αν μπορεί με δέκα χιλιάδες άντρες να αντιμετωπίσει αυτόν που του επιτίθεται με είκοσι χιλιάδες; 32 Αν δεν μπορεί, στέλνει μεσολαβητές, όταν ακόμη ο άλλος είναι μακριά, και ζητάει διαπραγματεύσεις για ειρήνη. 33 Έτσι, λοιπόν, κανείς από σας δεν μπορεί να είναι μαθητής μου αν δεν απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα». (Λουκάς 14:25-33, ΝΜΒ).
Τρεις φορές λέει σε ποιες περιπτώσεις κάποιος δεν μπορεί να είναι μαθητής Του. Όταν κάποιος αγαπάει κάποιον άλλο άνθρωπο πιο πολύ από το Χριστό, όταν δεν αρνείται τον παλιό τρόπο ζωής, κι δεν απαγκιστρώνεται η καρδιά του από τα υλικά δώρα του Θεού.
Δεν κάλεσε ποτέ ο Χριστός κανέναν απλά για να περάσει καλύτερα από πριν. Ο άνθρωπος πηγαίνει στον Χριστό, επειδή Αυτός είναι η αλήθεια για τη ζωή, επειδή έχει ανάγκη να συμφιλιωθεί με τον Θεό. Ο Χριστός δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή μας. Ο Χριστός δεν είναι η καλή νεράιδα του παραμυθιού, αλλά ο βασιλιάς που από αγάπη πέθανε για αυτούς που Τον πρόδωσαν και συνεχίζει να καλεί προδότες κι εχθρούς Του σε μετάνοια, πριν να επιστρέψει με δόξα για να πάρει ό,τι είναι δικαιωματικά δικό Του!
Εύχομαι αν δεν έχεις κάνει αυτό το βήμα, να το κάνεις σήμερα. Ενσυνείδητα να πεις στον Χριστό, «Κύριε, σου παραδίνω τη ζωή μου. Έλα μέσα μου κι άλλαξέ με». Ο Χριστός ήδη ξέρει σε τι κόσμο ζεις. Ξέρει επίσης σε τι είδους ζωή σε καλεί. Ξέρει πως ο δρόμος Του δεν είναι εύκολος, είναι όμως αληθινός! Ο δρόμος Του δεν τελειώνει στο θάνατο και τον Σταυρό, αλλά στην ανάσταση.
Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρύ. (Ματθαίος 11:28-29, ΝΜΒ)
Αμήν.
