Πολλοί άνθρωποι έχουν αναρωτηθεί «Έχω γεννηθεί ξανά; Έχω ζήσει στο παρελθόν δεκάδες άλλες ζωές ή είναι η ζωή μου μια μοναδική ευκαιρία ύπαρξης ανάμεσα στις αναρίθμητες ζωές άλλων ανθρώπων που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν;» Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο μία ζωή, αλλά πεθαίνει και γεννιέται ξανά σε μία συνεχή διαδικασία αναγεννήσεων που χάνεται στο μακρινό παρελθόν.Τη δεκαετία του 1980 η ηθοποιός Σίρλεϋ Μακλέιν1 επέδρασε καταλυτικά στη διάδοση της συγκεκριμένης διδασκαλίας, αλλά και άλλων Νεοεποχίτικων αντιλήψεων. Η Μακλέιν αποτέλεσε μία δυναμική προσωπικότητα που πρωταγωνίστησε στις μεγάλες οθόνες για πάνω από έξι δεκαετίες προσφέροντας ψυχαγωγία σε όλον τον κόσμο.2 Μια βιογραφία του Internet την αποκαλεί «μια χορεύτρια, τραγουδίστρια, ηθοποιό με μεγάλη υπόληψη και μεταφυσική ταξιδιώτη του χρόνου».
Σε κάθε συνέντευξή της, σε κάθε δημόσια αναφορά της, εξέφραζε αντιλήψεις και απόψεις της Νέας Εποχής. Μάλιστα δηλώνει υποστηρικτής της μετενσάρκωσης και ασχολείται με το channeling ως μέντιουμ. Η ίδια μάλιστα είχε υπάρξει οπαδός ενός από τα πιο γνωστά μέντιουμ στις Η.Π.Α., της Τζ. Νάϊτ όπως είναι γνωστή, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι κανάλι επικοινωνίας για το «Ράθμα», μια δήθεν φωτισμένη οντότητα που υποτίθεται ότι έζησε πριν 35.000 χρόνια στη γη. Η Σίρλεϋ Μακλέιν ονομάζεται και θεωρείται ως «γκουρού» της Νέας Εποχής. Έχει γράψει τουλάχιστον πέντε βιβλία που περιγράφουν το πνευματικό της ταξίδι και την πίστη της στη μετενσάρκωση.
Ι. H διδασκαλία της μετενσάρκωσης
Η διδασκαλία της μετενσάρκωσης διατυπώθηκε από τον Κρίσνα στο βιβλίο «Μπαγκαβάτ Γκιτά». Ενσάρκωση σημαίνει γέννηση σε ένα ανθρώπινο σώμα. Η «Μετενσάρκωση» αναφέρεται σε διαδοχικές υπάρξεις, σε μία επανειλημμένη είσοδο μίας αιώνιας ψυχής, σε διαφορετικά προσωρινά σαρκικά περικαλύμματα (π.χ. άνθρωποι, ζώα ή φυτά), με σκοπό τον εξαγνισμό της ψυχής, έτσι ώστε να φτάσει κάποτε την τελειότητα. Όταν επιτευχθεί η επιθυμητή τελειότητα, περισσότερες ενσαρκώσεις δεν είναι απαραίτητες. Το πού θα πάει η ψυχή όταν ενσαρκώνεται, προσδιορίζεται από το απρόσωπο κοσμικό νόμο του «ντάρμα».3 Το δυναμικό της προηγούμενης ζωής που προσδιορίζει την επόμενη ζωή, το λένε «κάρμα». Αν για παράδειγμα, στη προηγούμενη ζωή κάποιος ήταν ένας εγκληματίας, τότε στην επόμενη ζωή θα ενσαρκωθεί σ΄ ένα ζώο, για να «πληρώσει» με την δύσκολη ζωή του τις προηγούμενες αμαρτίες. Αν ήταν καλός άνθρωπος, θα γεννηθεί σε ανώτερο κοινωνικό επίπεδο, για να ετοιμασθεί και στο τέλος να εισέλθει μόνο η ψυχή του στο θείο, στο «μπράχμα», όπως λέγεται. Για να ξεφύγει κανείς από τις μετενσαρκώσεις, πρέπει να βρει ένα δάσκαλο, ένα γκουρού, από τον οποίο θα βοηθηθεί, θα φωτισθεί και θα τελειοποιηθεί.
Με τον όρο μετενσάρκωση λοιπόν εννοείται η ιδέα ότι η ψυχή μετά τον θάνατο δεν πεθαίνει, αλλά αναγεννάται σε νέο σώμα. Οι περισσότεροι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας πιστεύουν ότι η ψυχή πρέπει να περάσει μέσα από πολλές, σε ορισμένες περιπτώσεις και εκατοντάδες ζωές, πριν την επίτευξη της τελειότητας. Κάθε ένας από εμάς θα μπορούσε να ήταν ένας μαθητής του Χριστού ή ένας στρατιώτης στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή ένας μοναχός σε ένα μεσαιωνικό μοναστήρι ή μια νοικοκυρά στις ημέρες του Ναπολέοντα. Η Σίρλεϋ Μακλέιν ισχυρίζεται ότι κατά το παρελθόν έχει υπάρξει μοναχός του Βουδισμού, ένα μαυριτανικό κορίτσι που ζούσε στη βόρεια Ισπανία και ερωμένη του Καρλομάγνου. Μάλιστα, πιστεύει, ότι η κόρη της ήταν κάποτε μητέρα της σε μια προηγούμενη ζωή.
Κλειδί για το δόγμα της μετενσάρκωσης είναι η έννοια του κάρμα,4 του δόγματος της κοσμικής δικαιοσύνης. Η μετενσάρκωση αποτελεί ένα είδος αυτοσωτηρίας. Μερικοί άνθρωποι είναι πολλοί κακοί και θα χρειαστούν χιλιάδες ζωές για να φτάσουν στο τέλειο. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι κάποιος όπως ο Αδόλφος Χίτλερ θα πρέπει να έρθει πίσω έξι εκατομμύρια φορές για να εξιλεωθούν τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας. Άλλοι προχωρούν πιο γρήγορα. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο κλειδί για την μετενσάρκωση, χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσε να σταθεί. Το κλειδί αυτό είναι η πίστη στην ουσιαστική θεότητα του ατόμου. Δηλαδή, ότι ο Θεός είναι μέσα μας.
Μετενσάρκωση και αρχαία Ελλάδα
Με το θέμα της μετενσάρκωσης στη αρχαία Ελλάδα ασχολήθηκαν οι πυθαγόρειοι και Στωικοί φιλόσοφοι. Ο Πυθαγόρας υποστήριξε πως η ένωση της ψυχής με το σώμα θεωρείται πτώση και η μετενσάρκωση αποτελεί τη μόνη εξελικτική σπειροειδή διαδρομή κάθαρσης. Κάποιοι υποστηρίζουν πως τη θεωρία της μετενσάρκωσης διδάχθηκε ο Πυθαγόρας από το δάσκαλό του Φερεκύδη τον Σύρο, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι την αποκόμισε από τον Ορφισμό,5 στα μυστήρια του οποίου είχε μυηθεί.
Ο Ηρόδοτος, σε σχετικό στίχο για την μετενσάρκωση, υποστηρίζει ότι οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που πίστευαν στη αθανασία της ψυχής και ότι αυτή μετά την φθορά του σώματος, σαρκώνεται ξανά σε άλλο πλάσμα που γεννιέται εκείνη την στιγμή. Επίσης, ο Πλάτωνας κάνει λόγο για την αθανασία της ψυχής, λέγοντας ότι αυτή φέρει εξ’ αρχής φτερούγες οι οποίες, όσο διατηρούνται δυνατές, την συγκρατούν στις υπερουράνιες περιοχές, ενώ όταν χάσουν τη δύναμη τους, ενσαρκώνεται κατά πρώτον σε ανθρώπινα σώματα, για να μπορέσει να επιτύχει εκ νέου την άνοδο της. Αν δεν τα καταφέρει, είναι δυνατόν να «βυθιστεί» ακόμη και σε σώματα ζώων. Υπογραμμίζει επίσης ότι η ψυχή ενός αληθινού φιλόσοφου ύστερα από 3.000 χρόνια μπορεί να αποκτήσει και πάλι τα φτερά της και να ξαναγυρίσει εκεί που ανήκει, ενώ για τις κοινές ψυχές απαιτείται διάσημα τουλάχιστον 10.000 χρόνων.
Στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλές εκδοχές της διδασκαλίας της μετενσάρκωσης μεταξύ των διαφόρων θρησκειών. Ευρέως γνωστή είναι η εκδοχή του Βουδισμού που υποστηρίζει ότι ο τελικός σκοπός της ψυχής είναι να ξεφύγει αυτόν τον ατέρμονα κύκλο των συνεχών ενσαρκώσεων, και να καταλήξει στην Νιρβάνα, 6 δηλαδή στη κατάσταση της ανυπαρξίας. Άλλοι πιστεύουν ότι η μετενσάρκωση συμβαίνει μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, άλλοι ότι συμβαίνει μόνο μεταξύ νοημόνων όντων και άλλοι ότι συμβαίνει και σε ζώα, ακόμα και σε φυτά ή ορυκτά. Στη Δύση, η διδασκαλία της μετενσάρκωσης συναντάται κυρίως στα ποικίλα ρεύματα της «Νέας Εποχής». Εμφανίζεται συνήθως σε μία πιο «Δυτικοποιημένη» εκδοχή, ότι δηλαδή ο σκοπός της μετενσάρκωσης είναι η πρόοδος και η αναγέννηση σε μια ανώτερη μορφή ζωής και όχι η εξαφάνιση.7
Μετενσάρκωση και νέα εποχή
Το κίνημα της “Νέας Εποχής” (New Age) είναι μια σύνθεση ανατολικών Θρησκειών και αρχαίων μυστηριακών διδασκαλιών συνδυασμένες με γνωστικισμό και πνευματισμό. Ως “Νέα Εποχή” χαρακτηρίζεται η καινούρια δισχιλιετία (από το 2001) διότι, όπως υποστηρίζουν οι αστρολόγοι (βασικά στελέχη της Νέα Εποχής) κατ’ αυτήν ο ήλιος μπαίνει στο ζωδιακό κύκλο του Υδροχόου και έτσι θα δοθεί τέλος στην “εποχή του Ιχθύος”, όπου -κατ’ αυτούς- κυριαρχούσε η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι εντολές και ο έλεγχος των ιερέων (Ιχθύς= Χριστός, εννοούν πως θα τελειώσει ο Χριστιανισμός).8
Η Νέα Εποχή μας καλεί να ταξιδέψουμε στο χρόνο, να εξερευνήσουμε τα συναισθήματά μας, να ανακαλύψουμε μια «ανώτερη συνειδητότητα» και να βιώσουμε μία διαφορετική και αληθινή πνευματική πραγματικότητα. Όταν η Σίρλεϋ Μακλέιν ρωτάει τον πνευματικό γκουρού της σχετικά με το νόημα της ζωής, εκείνος της απαντά: «Εσύ είσαι τα πάντα, ό,τι χρειάζεται να γνωρίζεις είναι μέσα σου. Εσύ είσαι το Σύμπαν» 9 Η τηλεοπτική παραγωγή που βασίστηκε στο βιβλίο περιλαμβάνει μια σκηνή όπου ο γκουρού της Μακλέιν προσπαθεί να την πείσει να εκστομίσει τη φράση «Είμαι Θεός». Στην αρχή εκείνη δεν μπορεί να το πει, αλλά στο τέλος και αφού ο γκουρού της την έχει επανειλημμένα ενθαρρύνει διακηρύσσει θριαμβευτικά: “Είμαι Θεός”.
Ποια είναι όμως η βασική διδασκαλία της Νέας Εποχής; Ο Douglas Groothuis επισημαίνει τα πέντε βασικά στοιχεία της Νέας Εποχής:
1) Όλα είναι ένα. Δεν είμαστε ξεχωριστά όντα, αλλά αποτελούμε μια μεγάλη μυστικιστική ενότητα.
2) Οι πάντες και τα πάντα είναι ή μπορούν να γίνουν θεοί. Αυτό ονομάζεται πανθεϊσμός. Στόχος μας είναι να φτάσουμε στον «Ανώτερο Εαυτό» μέσα μας.
3) Όλοι έζησαν πριν και θα ζήσουν ξανά. Αυτή είναι η καρδιά της μετενσάρκωσης.
4) Εμείς δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα. Όλοι μας μπορούμε και πρέπει να έλθουμε σε επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων μέσω ESP, τηλεπάθειας, ανατολικών θρησκειών, και ούτω καθεξής. Αυτή είναι και η ουσία του μεταμοντερνισμού που υποστηρίζει πως η μόνη απόλυτη αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.
5) Θα πρέπει να επικοινωνούμε με τους πνευματικούς μας οδηγούς. Η Αγία Γραφή αποκαλεί τα πρόσωπα αυτά “μέντιουμ”.
Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε την υποτίμηση του σώματος (αφού σε κάθε ζωή λαμβάνεις ένα καινούριο σώμα), την απόρριψη του Ιησού Χριστού ως του μόνου Σωτήρα και της Αγίας Γραφής ως του μόνου Θεόπνευστου βιβλίου.
Η μετενσάρκωση υποτιμά την παρούσα ζωή. Εάν δεν τα καταφέρεις στη παρούσα ζωή, υπάρχει και η επόμενη φορά, η επόμενη ζωή. Σύμφωνα με την Μακλέιν η «Μετενσάρκωση είναι σαν την βιομηχανία θεάματος. Απλά συνεχίζεις να προσπαθείς μέχρι να το κάνεις σωστά». 10
Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με την Σίρλεϋ Μακλέιν; Κάποιος που έζησε τέλεια τη Χριστιανική ζωή. Η ζωή Του πάνω στη γη, είναι απλώς η τελευταία σε μια σειρά από ενσαρκώσεις. «Ο Χριστός ήταν η πιο προηγμένη ανθρώπινη μορφή που περπάτησε ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη. Ήταν μια εξαιρετικά εξελιγμένη πνευματική ψυχή, ο σκοπός της οποίας στη γη ήταν να μεταδώσει τις διδασκαλίες της Ανώτερης Τάξης».11 Αργότερα στο βιβλίο, εξηγεί ότι ο Ιησούς ξόδεψε 18 χρόνια στην Ινδία (από τα 12 ως τα 30 του χρόνια), όπου διδάχτηκε για τη γιόγκα και τη μετενσάρκωση. Σύμφωνα με την Μακλέιν, η πρώτη εκκλησία σκοπίμως απέκρυψε αυτή την αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός της Σίρλεϋ Μακλέιν είναι μια καθαρή μυθοπλασία, ένας ψεύτικος Χριστός.
Η μετενσάρκωση βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στη Κίνα, την Ινδία, την Αίγυπτο και την Ιαπωνία. Σήμερα επιβιώνει κυρίως ως κεντρικό δόγμα στον Ινδουισμό και στον Βουδισμό. Τέλος, την διδασκαλία της μετενσάρκωσης σε διάφορες παραλλαγές της την πιστεύουν υπανάπτυκτες φυλές της Αφρικής, της Αυστραλίας, της ανατολικής Ασίας και της Αμερικής.
II. Η μετενσάρκωση και η Χριστιανική πίστη
Η μετενσάρκωση είναι εντελώς ασυμβίβαστη με την Χριστιανική διδασκαλία. Η διδασκαλία της μετενσάρκωσης διδάσκει ότι η προσωπικότητα είναι κάτι που μεταβάλλεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, απορροφάται από μία απρόσωπη θεότητα και στο τέλος εξαφανίζεται εντελώς. Στην Χριστιανική πίστη ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του προσωπικότητα, η οποία διατηρείται για πάντα.
Η Χριστιανική θρησκεία θεωρεί την μετενσάρκωση αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας. Πουθενά ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν την δίδαξε. Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ζούμε και πεθαίνουμε μία φορά και στη συνέχεια υπάρχει η τελική κρίση από τον Θεό «Οι άνθρωποι μία φορά πεθαίνουν κι ύστερα κρίνονται από το Θεό.» (Εβραίους 9:27), «28 Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, 29 και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.» (Ιωάννης 5:28-29). Η μετενσάρκωση δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή, επειδή αποτελεί μία μυθοπλασία.
Ο Χριστός αναφέρει πως όλοι θα αναστηθούν και θα κριθούν, δίχως να περάσουν από μετενσαρκώσεις τελειοποίησης. Επίσης αν ίσχυε η μετενσάρκωση, ο Χριστός μετά το σταυρικό Του θάνατο δε θα έβρισκε κανέναν στον Άδη, αλλά όλοι θα ήταν στη γη, σε κάποιο άλλο σώμα. Όμως ο Χριστός κήρυξε στον Άδη (Α΄ Πέτρου 3: 19). Μάλιστα, όταν άφησε την τελευταία Του πνοή «έσπασαν οι ταφόπετρες κι άνοιξαν τα μνήματα. Πολλοί άγιοι που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν 53 και βγήκαν από τα μνήματα, και μετά την ανάσταση του Ιησού μπήκαν στην άγια πόλη της Ιερουσαλήμ κι εμφανίστηκαν σε πολλούς» (Ματθ. 27:52-53).
Η Αγία Γραφή εστιάζει στη συντομία της μόνης ανθρώπινης ζωής μας «Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν.» (Ψαλμός 90:12) και «Εσείς που τα λέτε αυτά δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί αύριο. Τι είναι η ζωή σας; Είναι σαν τον ατμό που φαίνεται για λίγο κι ύστερα εξαφανίζεται» (Ιάκωβος 4:14). Έχουμε μόνο μία ευκαιρία να αγαπήσουμε, λατρεύσουμε και υπηρετήσουμε τον Κύριο μας. Αν απορρίψουμε τον Ιησού Χριστό, θα το μετανιώσουμε για όλη την αιωνιότητα.
Προϋπόθεση για τον καθαρισμό της ψυχής μας είναι η ειλικρινής μετάνοια. «6 Ζητήστε τον Κύριο, τώρα που μπορεί να βρεθεί· τώρα που βρίσκεται κοντά, φωνάξτε τον να σας βοηθήσει. 7 Το δρόμο του ο ασεβής ας τον εγκαταλείψει κι ο άδικος τις αποφάσεις του. Στον Κύριο ας επιστρέψει που θα τον σπλαχνιστεί, ας επιστρέψει στο Θεό μας, που δίνει τη συγγνώμη πλούσια.» (Ησαΐας 55:6-7)
Πώς μπορεί ο Θεός να μας συγχωρήσει αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σωθούμε ακόμη και επανέλθουμε εκατομμύρια φορές με κάποια μορφή ζωής; Αυτό είναι το ερώτημα που η Σίρλεϋ Μακλέιν δεν μπορεί να απαντήσει, γιατί η λύση δεν είναι μέσα μας. Αντίθετα, το πρόβλημα είναι μέσα μας και η λύση είναι έξω από εμάς, σε Εκείνον που πήρε την θέση μας πάνω στο σταυρό.12
Η μετενσάρκωση διδάσκει ότι η μοναδική ελπίδα σωτηρίας που έχουμε είναι να σώσουμε τον εαυτό μας μέσα από διαδοχικές ζωές. Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι μόνο ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες και αδυναμίες.
Οι ακόλουθοι της μετενσάρκωσης έχουν δίκιο για δύο πράγματα: l) όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και 2) κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του στη διάρκεια μίας ζωής. Έχουν άδικο όμως στο εξής: Κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του ακόμη και αν ζούσε χιλιάδες ζωές. Δεν υπάρχουν αρκετές ζωές για να καθαριστεί ένας άνθρωπος, να δικαιωθεί ενώπιον του Θεού για τις αμαρτίες του. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορέσει να είναι αρκετά καλός, ώστε να μην χρειάζεται τον Χριστό για να σωθεί και δεν υπάρχει κανείς που να είναι αρκετά κακός, ώστε να μην μπορεί ο Χριστός να Τον σώσει.
Η μετενσάρκωση διδάσκει ότι μετά από αυτή τη ζωή είμαστε καταδικασμένοι να επιστρέφουμε ξανά και ξανά με την ελπίδα της τελειότητας κάποια μέρα. Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι μας δίνεται αιώνια ζωή όταν πιστεύουμε στον Χριστό (Ιωάννης 5:24) και όταν πεθάνουμε, πηγαίνουμε στην παρουσία του Κυρίου (Λουκάς 23:43). Ο Παύλος διδάσκει «θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.» (Β΄Κορ. 5:8)
Τόσο η διδασκαλία της μετενσάρκωσης όσο και η Χριστιανική διδασκαλία διδάσκουν την αναγέννηση. Μόνο που οι υποστηρικτές της μετενσάρκωσης εννοούν την επαναλαμβανόμενη φυσική γέννηση, ενώ ο Ιησούς Χριστός δίδαξε στο Νικόδημο ότι κάποιος σώζεται διά της άνωθεν πνευματική αναγεννήσεως (Ιω. 3:1-7) και όχι με τις διαδοχικές μεταβάσεις από σώμα σε σώμα.
Η επιλογή είναι απλή: Είτε πιστεύουμε πως θα πληρώσουμε εμείς τη ποινή για τις αμαρτίες μας, καθώς μετενσαρκωνόμαστε ξανά και ξανά ή πιστεύουμε ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο του Χριστού μια για πάντα και πρόσφερε το σώμα Του για τις αμαρτίες μας (Εβραίους 10:10). Καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα στην ενσάρκωση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Ιησού Χριστού ή της δικής μας μετενσάρκωσης. Είτε ο Ιησούς μας σώζει ή προσπαθούμε να σώσουμε τον εαυτό μας. Εάν ήμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε στη θέση μας για να πάρει τις αμαρτίες μας, και αν Τον εμπιστευτούμε ως Σωτήρα μας, μετανοώντας για τις αμαρτίες μπορούμε να αναγεννηθούμε.
Πόσο θλιβερό είναι να αποχαιρετά κάποιος τα αγαπημένα του πρόσωπα και η μόνη ελπίδα που έχει να είναι ότι κάποτε, κάπου, κάπως θα μετενσαρκωθεί σε κάποιο άλλο σώμα, σε κάποια άλλη προσωπικότητα, σε κάποιο άλλο μέρος. Τι είδους ελπίδα είναι αυτή όταν κάθε ζωή μπορεί να είναι η τελευταία σε μια μακρά σειρά ζωών, σε μία πορεία προς μια φευγαλέα τελειότητα;
Ο Θεός μας δίνει νόημα στη ζωή μας και μία σταθερή ασφάλεια για το μέλλον μας που δεν βασίζεται σε περίεργες φωνές, πνευματικούς γκουρού και καθοδηγητές, αστρολόγους, μέντιουμ ή παραπλανημένες ηθοποιούς. «Δε βασιστήκαμε, λοιπόν, σε περίτεχνους μύθους… είμαστε περισσότερο βέβαιοι για την αλήθεια του κηρύγματος των προφητών, που καλά κάνετε και το προσέχετε σαν φως που φέγγει στο σκοτάδι, ωσότου γλυκοχαράξει το πρωί κι ανατείλει στις καρδιές σας ο αυγερινός» (Β΄Πέτρου 1:16, 19).
Παραπομπές
1Η διάσημη ηθοποιός κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ρόλου το 1984 για την ταινία «Σχέσεις Στοργής». Έκανε το ντεμπούτο της σε ηλικία 19 ετών στην ταινία του Χίτσκοκ «Το πρόβλημα με τον Χάρι». Είχε προταθεί για Όσκαρ ερμηνείας άλλες τέσσερις φορές από το 1958 ως το 1977.
2Τιμάται για τα 60 της χρόνια λαμπρής καριέρας η Σίρλεϊ Μακλέιν | iefimerida.gr
3Tο Ντάρμα είναι η Διδασκαλία του Βούδα. Σύμφωνα με τα ίδια του τα λόγια, η πεμπτουσία του μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: «Μην διαπράττετε καμία αρνητική πράξη. Ακολουθήστε αλάθευτα την αρετή και δαμάστε ολοκληρωτικά τον νου σας: Αυτό είναι το δίδαγμα του Βούδα! Ο ασκητής που ακολουθεί μιαν άψογη συμπεριφορά, ελέγχοντας τέλεια το σώμα, το λόγο και το νου του, θα απελευθερωθεί σίγουρα από κάθε δυστυχία.»
4Κάρμα είναι η αναπόφευκτη πληρωμή για κάθε μας πράξη και μπορεί να διαρκέσει για πολλούς κύκλους ζωής.
Αυτό σημαίνει, πως οτιδήποτε κάνω ή δεν κάνω σε αυτή τη ζωή, μπορεί να οφείλεται σε κάτι που έγινε στην τελευταία από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις μου και ότι μπορεί να με ακολουθεί συνέχεια και σε άλλες μελλοντικές ενσαρκώσεις. Δηλαδή, ο καθένας θερίζει ό,τι έχει σπείρει.
5Για τον ορφισμό η απόκτηση της αιωνιότητας εξαρτιόταν από τον γήινο βίο και υποστήριξε την ανάγκη άσκησης. Η τήρηση κάποιων κανόνων, οι εξαγνισμοί, η συμμετοχή σε ιερές τελετές όπως η ωμοφαγία, συγκροτούν αυτό που έμεινε γνωστό ως ορφικός βίος. Ο ορφικός βίος χαρακτηρίζεται από την εγκράτεια και τη λιτότητα. Οι Ορφικοί υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε σωματικές δοκιμασίες ακολουθώντας ασκητικούς κανόνες ζωής. Σ’ αυτά τα πλαίσια όφειλαν επίσης, ν’απέχουν από το φόνο και το φάγωμα εμψύχων. Από την κοινή καταγωγή και την απόδοση μιας θεϊκής ρίζας στην ανθρώπινη φύση πηγάζει η αδελφότητα, η αλληλεγγύη, και ο σεβασμός.
6Σανσκριτική λέξη που έχει ληφθεί ως θρησκευτικός-φιλοσοφικός όρος, που σημαίνει γενικά: “σβέση φλόγας”. Υιοθετήθηκε από τον Βουδισμό και τον Τζαϊνισμό. Χαρακτηρίζει μια κατάσταση που επιτυγχάνεται με την άσκηση και εξαλείφει τον πόνο (που οφείλεται στο κάρμα) της γέννησης και του θανάτου στον κύκλο των αναγεννήσεων του ανθρώπου. Στον αρχέγονο Βουδισμό, η νιρβάνα ισοδυναμούσε κυρίως με την εκμηδένιση και την εξαφάνιση του πόνου (ντούχκα) που είναι συνδεδεμένος με την επίγεια ζωή των αισθητών αντιλήψεων, της επιθυμίας (κάμα) και της δίψας (τρίσνα) της εμπειρίας. Η νιρβάνα αποτελεί το αποκορύφωμα του διαλογισμού και θεωρείται μια αρκετά αφηρημένη και αμφίσημη έννοια, για την οποία οι βουδιστές του ρεύματος μαχαγιάνα πρεσβεύουν ότι γίνεται κατανοητή μόνο όταν βιωθεί. (Πηγή: Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ. 14ος σ.465). Σύμφωνα με το φιλοσοφικό λεξικό του Ανδρούτσου ο όρος αυτός χαρακτηρίζει τη βουδιστική απάρνηση κάθε εγκόσμιας επιθυμίας, παντός γήινου, και κατά συνέπεια και η εξαφάνιση αυτού του ανθρώπου στο μηδέν δια της οποίας και επέρχεται η απολύτρωση από τα δεινά της ζωής και του κόσμου.
7Υπάρχει η Μετενσάρκωση;,
8Νέα Εποχή – New Age, http://www.impantokratoros.gr/C5EA46CC.print.el.aspx
9MacLaine, Shirley (1983). Out on a Limb. New York: Bantam Doubleday Dell Publishing Group, σελ. 87.
10MacLaine, Shirley (1983). Out on a Limb. New York: Bantam Doubleday Dell Publishing Group, σελ. 233.
11MacLaine, Shirley (1983). Out on a Limb. New York: Bantam Doubleday Dell Publishing Group, σελ. 91-92.
12«Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα· είχε πάρει καθένας μας το δικό του δρόμο. Μα ο Κύριος έκανε να πέσει πάνω του όλων μας τη ανομία. » (Ησαΐας 53:6). «7 Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη· 8 αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. 9 Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού.» – (Ρωμαίους 5:8).«Στο πρόσωπό Του έχουμε λύτρωση μέσω του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών, σύμφωνα με τον πλούτο της χάρης του Θεού» (Εφεσίους 1:7).
