Το βιβλίο των Παροιμιών αναφέρει συχνά την εξουσία του βασιλιά που κυβερνά. Τις περισσότερες φορές λόγω της ιστορίας και του πολιτεύματος, αναφέρεται στην βασιλική εξουσία και λίγες φορές στην εξουσία γενικά. Σήμερα, βέβαια, λίγες χώρες τουλάχιστον στη Δύση, έχουν μοναρχία. Ωστόσο, οι αρχές που αναφέρονται στο βιβλίο των Παροιμιών για τη βασιλική εξουσία μπορούν να μεταφερθούν και να εφαρμοστούν στη σημερινή μορφή πολιτεύματος και στους δικούς μας πολιτικούς ηγέτες. Το βιβλίο των Παροιμιών είναι ένα βιβλίο σοφίας της Αγίας Γραφής. Ευχή και προσευχή μας είναι οι πολιτικοί μας ηγέτες, ανεξάρτητα από το κόμμα που αντιπροσωπεύουν, να προσέξουν στη σοφία του Θεού και στις δίκαιες αρχές διακυβέρνησης που αναφέρει η Αγία Γραφή. Τρία σημεία που θα δούμε είναι: 1. Η εξουσία του καλού βασιλιά που έχει δίκαιες αρχές διακυβέρνησης. 2. Η εξουσία του κακού βασιλιά που καταχράται την εξουσία και τον ρόλο του. 3. Η εξουσία του Θεού πάνω σε οποιονδήποτε βασιλιά, δίκαιο ή άδικο.
1. Η εξουσία του καλού βασιλιά
Οι βασιλιάδες καλούνται να κυβερνούν με τη σοφία που ο Θεός δίνει.
Ο βασιλιάς Σολομών που έγραψε τις περισσότερες Παροιμίες είναι το παράδειγμα ενός βασιλιά ο οποίος κυβέρνησε με σοφία και δικαιοσύνη. Όταν παρουσιάστηκε ο Θεός στον Σολομώντα, του είπε: «ζήτησε μου ένα πράγμα και θα σου το δώσω». Ο Σολομών ζήτησε να του δοθεί η ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό, για να μπορεί να διοικήσει τον λαό του Θεού. Έτσι, ζήτησε σοφία και του δόθηκε.
Η ίδια η σοφία προσωποποιημένη λέει:
«Μέσω εμού οι βασιλιάδες βασιλεύουν, και οι άρχοντες θεσπίζουν δικαιοσύνη. Μέσω εμού οι ηγεμόνες ηγεμονεύουν, και οι μεγιστάνες, όλοι οι κριτές της γης.
(Παρ. 8:15-16)
Ο ρόλος του βασιλιά και ηγέτη είναι διττός.
Α. Κρίση και τιμωρία στους παραβάτες
1. Βασιλιάς που κάθεται επάνω σε θρόνο κρίσης, διασκεδάζει κάθε κακό με τα μάτια του. (Παρ. 20:8)
Ο βασιλιάς στον θρόνο κρίνει ως δικαστής. Έχει την ικανότητα να βλέπει, να εντοπίζει και να διακρίνει το κακό.
2. Ο σοφός βασιλιάς διαχωρίζει τους ασεβείς, και στρέφει επάνω τους τον τροχό. (Παρ. 20:26) (ΠΕΡΓΑΜΟΣ)
Ο σοφός βασιλιάς στρέφει την εξουσία του ενάντια στους ασεβείς πολίτες. Στρέφει επάνω τους τον τροχό. Εδώ ο τροχός αναφέρεται μάλλον στη ρόδα από το κάρο με την οποία πατούσαν το άχυρο για να διαχωριστεί το στάρι. (Ης. 28:27). Έτσι ο σοφός βασιλιάς, αντί να περιμένει οι κακοί πολίτες να καταστρέψουν τη βασιλεία του, προνοεί και προλαβαίνει να τους διαχωρίσει από τους δίκαιους. Η ρόδα μάς δείχνει ότι ο διαχωρισμός αυτός δεν γίνεται με ευκολία αλλά χρειάζεται να ασκηθεί ένα βάρος και μια πίεση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός έχει θέσει εξουσίες στην κοινωνία για να μπορούν να επιβάλουν αυτήν την πίεση με την εφαρμογή των νόμων. Γι’ αυτό είναι σημαντικό οι ηγέτες να τιμωρούν τον παράνομο και τον παραβάτη ώστε να μην καταστρέφεται η κοινωνία. Μία από τις μεγαλύτερες πληγές της Ελληνικής κοινωνίας είναι η ατιμωρησία που επικρατεί, η οποία διαβρώνει όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Αυτός ο διαχωρισμός δικαίων και αδίκων θα πραγματοποιηθεί πλήρως κατά τη δεύτερη έλευση του Χριστού, με την τελική κρίση. «Ο οποίος κρατάει το φτυάρι στο χέρι του, και θα καθαρίσει το αλώνι του, και θα συνάξει το σιτάρι του στην αποθήκη· το άχυρο, όμως, θα το κατακάψει με ακατάσβεστη φωτιά.» (Ματθ. 3:12)
Ο δίκαιος βασιλιάς, λοιπόν, πρώτον τιμωρεί τους παραβάτες και, δεύτερον, δείχνει καλοσύνη στους σωστούς πολίτες της βασιλείας του.
Β. Καλοσύνη στους νομοταγείς πολίτες
«Η αγάπη κι η αλήθεια είν’ η φρουρά του βασιλιά, και με την καλοσύνη του το θρόνο του στηρίζουν.»
(Παρ. 20:28)
Μια δίκαιη διακυβέρνηση δεν ωφελεί μόνο τους πολίτες αλλά και τον ίδιο τον βασιλιά. Ακόμη και ο βασιλιάς, αν και έχει απόλυτη εξουσία, διατρέχει τον κίνδυνο μιας εξέγερσης, σφετερισμού του θρόνου ή ακόμη και απόπειρας δολοφονίας του. Συνεπώς, μόνο εάν δεν καταχραστεί την εξουσία που έχει και δείξει καλοσύνη, θα προστατευτεί και θα στερεωθεί η βασιλεία του. Οι αρετές της αγάπης, της αλήθειας και της καλοσύνης φρουρούν και διατηρούν τον θρόνο και τη βασιλεία του.
Η τελική εκπλήρωση και αυτής της Παροιμίας θα γίνει στο πρόσωπο του Χριστού: Ο Ησαΐας προφητεύει: «Τότε η καταπίεση θα πάψει, θα πάρει τέλος και η καταστροφή· εκείνος που τη χώρα δυναστεύει, θα εξαφανιστεί. Τότε θα στηθεί θρόνος στεριωμένος στην πιστότητα, και θα καθίσει πάνω του ένας από τους απογόνους του Δαβίδ, ένας που θ’ αγαπά το δίκαιο και θα ᾽χει πάθος για τη δικαιοσύνη. (Ησ. 16:4β-5)
Η ίδια αρχή της δίκαιης διακυβέρνησης και του ελέους προς τους φτωχούς αναφέρεται και στην παρακάτω περικοπή:
«Λόγια του βασιλιά Λεμουήλ, χρησμός που του τον δίδαξε η μητέρα του: 2 «Γιε μου, τι να σου πω, σπλάχνο μου και γιε των προσευχών μου;… 4 Στους βασιλιάδες δεν ταιριάζει, Λεμουήλ, στους βασιλιάδες διόλου δεν ταιριάζει να πίνουνε κρασί· ούτε στους ηγεμόνες να πίνουν δυνατά ποτά. 5 Μήπως πίνοντας λησμονήσουνε το νόμο και παραβλέψουν τα δικαιώματα αυτών που δυστυχούν… 8 (8-9) Μίλα εσύ για χάρη του άλαλου· 9 *δίκαια κρίνε κι υπερασπίσου το δίκιο του κατατρεγμένου, του δυστυχισμένου, του φτωχού». (Παρ. 31:1-9)
Η έμφαση βρίσκεται στην καλοσύνη, στη δικαιοσύνη και στο έλεος προς τους φτωχούς πολίτες. Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα στην πατρίδα μας, είναι οι φτωχοί πολίτες που έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη πίεση και αδικία από το Κράτος.
Η Καινή Διαθήκη συνοψίζει αυτόν τον διττό ρόλο του βασιλιά και των ηγετών λέγοντας: «13 Υποταχθείτε, λοιπόν, σε κάθε ανθρώπινη διάταξη για τον Κύριο· είτε σε βασιλιά, ως υπερέχοντα, 14 είτε σε ηγεμόνες, ως αποστελλόμενους απ’ αυτόν για εκδίκηση μεν των κακοποιών, προς έπαινο όμως των αγαθοποιών· (1 Πέτρ. 2:13-14)
Η ευχή μας είναι οι πολιτικοί μας ηγέτες να εκπληρώνουν αυτόν τον διπλό ρόλο τους.
2. Η εξουσία του κακού βασιλιά
Το βιβλίο των Παροιμιών δεν αναφέρει μόνο έναν ιδανικό και δίκαιο βασιλιά, αλλά αναγνωρίζει ότι, πέρα από την οποιαδήποτε μορφή πολιτεύματος, αυτό που έχει σημασία είναι τι άνθρωπος είναι εκείνος που κυβερνάει και τι επιλογές κάνει. Έτσι αναφέρει κι εκείνον τον βασιλιά που αντί να είναι φιλικός και δίκαιος καταδυναστεύει τους άλλους.
Α. Ο Δυνάστης
«Λιοντάρι που βρυχάται και πεινασμένη αρκούδα είναι ο ασεβής που κυβερνάει φτωχό λαό. Άρχοντας δίχως φρόνηση όλο και καταδυναστεύει· μα όποιος μισεί την απληστία θα κυβερνάει χρόνους πολλούς.»
(Παρ. 28:15-16)
Εδώ έχουμε μία συγκριτική παροιμία όπου ο κακός και άδικος βασιλιάς συγκρίνεται με θηρία. Τα δύο θηρία που αναφέρονται είναι ένα λιοντάρι και μία αρκούδα. Και τα δύο είναι δυνατά κι επικίνδυνα. Μάλιστα τα δύο ζώα δεν κοιμούνται ήσυχα και χαριτωμένα αλλά βρίσκονται προς αναζήτηση τροφής. Είναι έτοιμα να κατασπαράξουν. Μόνο με τέτοιου είδους θηρία μπορεί να συγκριθεί ένας ασεβής βασιλιάς. Ο εκπρόσωπος του νόμου αντί να τηρεί και να προστατεύει τους πολίτες γίνεται ο εχθρός και η απειλή του λαού που δεν διστάζει ούτε προς στιγμή (σαν λιοντάρι και αρκούδα) να κατασπαράξει τους πολίτες. Τύραννοι στο παρελθόν ή στις μέρες μας είναι γνωστό ότι έχουν κτηνώδη και αιμοβόρα συμπεριφορά που «ρουφάν το αίμα του λαού τους» για να πλουτίσουν οι ίδιοι και να εγκαταλείψουν στο πέρασμά τους έναν λαό που θα είναι γυμνός, φτωχός και κατεστραμμένος. Αυτή η καταδυνάστευση παρουσιάζεται από το βιβλίο των Παροιμιών ότι γίνεται από έναν βασιλιά που δεν έχει φρόνηση. Ενώ ο άρχοντας που μισεί την απληστία και το άδικο κέρδος είναι ο σοφός βασιλιάς που μακροημερεύει.
Η ευχή των σοφών στο βιβλίο των Παροιμιών για έναν τέτοιον ασεβή βασιλιά είναι η ασέβεια να απομακρυνθεί από τη βασιλεία του. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει ο ίδιος ο βασιλιάς να μην είναι δυνάστης αλλά και να απομακρυνθούν οι κακοί σύμβουλοι από κοντά του.
Β. Ο Κακός Σύμβουλος του Βασιλιά
«Βγάλε απ’ τ’ ασήμι τη σκουριά και το σκεύος θα ΄ναι έτοιμο για τον αργυροχόο· 5 βγάλε τον ασεβή μπροστά απ’ το βασιλιά κι ο θρόνος του θα στεριωθεί με τη δικαιοσύνη».
(Παρ. 25:4-5)
Εδώ η παροιμία έρχεται από το μεταλλουργείο και αναφέρει ότι πρώτα πρέπει να αφαιρέσει κάποιος τη σκουριά από το ασήμι για να κατασκευάσει ο αργυροχόος ένα καθαρό και πολύτιμο σκεύος. Παρόμοια θα πρέπει πρώτα να απομακρυνθεί ο ασεβής σύμβουλος μπροστά από τον βασιλιά ώστε η βασιλεία να στερεωθεί με δικαιοσύνη. Η προσοχή στρέφεται ειδικά στους συμβούλους του βασιλιά. Ακόμη και ο βασιλιάς, αν και είναι ο απόλυτος μονάρχης, έχει συμβούλους που μπορεί να τον επηρεάζουν. Η ευθύνη βέβαια του βασιλιά και των κυβερνώντων είναι να ορίσουν αξιόπιστους συμβούλους για την επικράτηση της δικαιοσύνης. Η παροιμία αυτή μας εξηγεί γιατί κάποιες φορές ένας βασιλιάς είναι καλός και κάποιος άλλος όχι. Οι σύμβουλοι χρειάζονται προσοχή! Βεβαίως, όλοι μας έχουμε ευθύνη για το ποιους επιλέγουμε να ακούμε.
Σε αντίθεση με τους βασιλιάδες που έχουν ανήθικους συμβούλους ο βασιλιάς Δαβίδ κάνει προσεκτική επιλογή και λέει: «Τα μάτια μου θα είναι επάνω στους πιστούς της γης, για να συγκατοικούν μαζί μου· εκείνος που περπατάει σε άμωμο δρόμο, αυτός θα με υπηρετεί. 7 Δεν θα κατοικεί στο μέσον τού οίκου μου εκείνος που εργάζεται την απάτη· εκείνος που μιλάει το ψέμα δεν θα στερεωθεί μπροστά στα μάτια μου. 8 Κάθε πρωί θα εξολοθρεύω όλους τούς ασεβείς της γης, για να κόψω ολοκληρωτικά από την πόλη του Θεού όλους τους εργάτες της ανομίας.» (Ψαλ. 101:6-8)
Ο σωστός ηγέτης έχει ανάγκη από σοφούς ανθρώπους στο πλάι του: «Είν’ ο θυμός του βασιλιά προμήνυμα θανάτου, μα ξέρει να τον ημερεύει ο σοφός.» (Παρ. 16:14) «Όποιος την καθαρότητα αγαπάει της καρδιάς κι όποιος μιλάει με χάρη, έχει τον βασιλιά για φίλο του.» (Παρ. 22:11)
Από την άλλη πλευρά πάλι: «Αν ο ηγεμόνας δίνει προσοχή σε ψεύτικες πληροφορίες, όλοι οι υπηρέτες του θα διαφθαρούν.» (Παρ. 29:12)
Όλα ξεκινούν από την ηθική χαλάρωση εκείνου που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Εάν ο ηγέτης ανέχεται την ανηθικότητα, τότε και όλοι όσοι βρίσκονται κάτω από εκείνον (πολιτικοί, στρατιωτικοί, ακαδημαϊκοί, κ.α. ηγέτες) θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Εάν ο ηγέτης δίνει προσοχή σε απατηλές πληροφορίες και αδιαφορεί για την αλήθεια, μάλιστα εις βάρος των φτωχών, τότε όλοι όσοι υπηρετούν αυτόν τον ηγέτη και τον δικό του σκοπό, μολύνονται και διαφθείρονται.
«Εξαιτίας των αμαρτημάτων του τόπου, πολλοί είναι οι άρχοντές του· με έναν, όμως, συνετό και νοήμονα άνθρωπο, το πολίτευμά του θα διαρκεί.»
(Παρ. 28:2)
Εξαιτίας της αμαρτίας και της επαναστατικότητας ενός λαού πολλοί είναι οι άρχοντές του. Επειδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, τοποθετούνται πολλοί ώστε να επιβλέπει ο ένας τον άλλον. Στο τέλος κανείς δεν επιβιώνει επειδή μάλλον πολλοί από τους υπεύθυνους αντί να επιβλέπουν ο ένας τον άλλον εξαιτίας της ανηθικότητάς τους, όλοι μαζί συνεργαζόμενοι, παραβαίνουν τον νόμο. Δεν υπάρχει ένας συνετός άνθρωπος.
«Ο βασιλιάς που με δικαιοσύνη ενεργεί, τη χώρα τη στεριώνει· ενώ την καταστρέφει αυτός που είναι στους φόρους άπληστος».
(Παρ. 29:4)
Ο βασιλιάς που βασιλεύει με δικαιοσύνη δεν σημαίνει ότι δεν φορολογεί τους πολίτες, αλλά ότι δεν επιβάλλει άδικη φορολογία. Η αβάσταχτη φορολογία είναι άδικη κι επίσης καταστρέφει τη χώρα καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Συνεπώς, ίσως δεν συνεργάζονται με την ηγεσία. Με τη βαριά φορολογία όλη η ενεργητικότητα του λαού πηγαίνει στις τσέπες του βασιλιά, των ηγετών (ή των δανειστών και των τραπεζιτών) και έτσι η χώρα καταστρέφεται. (Π.χ. 1 Σαμ. 8:10-18)
Έχουμε ανάγκη από δίκαιη κατανομή των φόρων. Είναι άξια αναφοράς η περίπτωση του Αμερικανού επιχειρηματία που προβλήθηκε στις ειδήσεις, ο οποίος ζήτησε να φορολογηθεί περισσότερο ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση στις Η.Π.Α. Δεν είμαι βέβαιος εάν κάποιος Έλληνας επιχειρηματίας έχει δηλώσει ότι είναι πρόθυμος να υποστεί το ίδιο για την Ελλάδα ώστε να ξεπεραστεί η κρίση που έχουμε στην πατρίδα μας. Πόσο ανάγκη έχουμε να αγαπούμε την Πατρίδα μας και όλοι οι πολίτες να υποτασσόμαστε στους νόμους χωρίς διακρίσεις.
«Ο βασιλιάς που κρίνει με αλήθεια τους φτωχούς, θα ᾽χει το θρόνο του για πάντα στεριωμένο.»
(Παρ. 29:14)
Ο βασιλιάς που δεν δίνει προσοχή σε απατηλά λόγια αλλά κρίνει με αλήθεια τους φτωχούς χωρίς προσωποληψία και διακρίσεις θα έχει έναν στέρεο θρόνο και βασιλεία.
Πολλά από αυτά που αναφέρουν οι Παροιμίες μαζί με τα αποτελέσματά τους τα βλέπουμε να πραγματοποιούνται ήδη και στην Πατρίδα μας. Μακάρι οι πολιτικοί μας να προσέξουν και να εφαρμόσουν πιο δίκαιες αρχές διοίκησης.
3. Η εξουσία του Θεού πάνω στον βασιλιά
Τέλος, ας προσέξουμε την εξουσία του Θεού επάνω σε οποιονδήποτε βασιλιά.
«Είν’ η καρδιά του βασιλιά στο χέρι του Κυρίου· σαν των νερών τα ρεύματα τη στρέφει όπου θέλει.»
(Παρ. 21:1)
Ο Θεός είναι κυρίαρχος και γι’ αυτό βασιλεύει ως ο Παντοκράτορας Θεός πάνω στον ουρανό και σε όλη τη γη. Ακόμη και ο βασιλιάς, το πρόσωπο εκείνο με την μεγαλύτερη εξουσία, παρουσιάζεται ότι είναι σαν μια μαριονέτα στα χέρια του Θεού. Η κυριαρχία του Θεού είναι απόλυτη. Επεκτείνεται και στο πιο ελεύθερο τμήμα του ανθρώπου (την καρδιά) και μάλιστα του πιο ελεύθερου ανθρώπου (του βασιλιά). Το χέρι του Θεού ελέγχει και στρέφει την καρδιά του βασιλιά όπου θέλει.
Η μεταφορά που χρησιμοποιείται για την καρδιά του βασιλιά δεν είναι ένα σαρωτικό ποτάμι που καταστρέφει αλλά ένα κανάλι με νερό που ποτίζει. Όπως τα κανάλια και τα αυλάκια των νερών τα οδηγούμε όπου εμείς θέλουμε για να ποτίζουν και να ωφελούν τα χωράφια και τους κήπους, έτσι και η καρδιά του βασιλιά είναι στο χέρι του Κυρίου και σαν τα ρεύματα των νερών τη στρέφει όπου θέλει. Η έμφαση μάλλον είναι θετική, καθώς ο Θεός στρέφει την καρδιά του βασιλιά σαν το κανάλι με το νερό για να ποτίσει το χωράφι που είναι ο λαός Του.
Η ίδια μεταφορά των νερών ως ευλογία από κάποιον βασιλιά αναφέρεται και σε άλλο σημείο:
«Τότε ένας βασιλιάς θα βασιλέψει με δικαιοσύνη και οι άρχοντές του θα κυβερνούν μ’ ευθύτητα. 2 Καθένας τους θα είναι σκεπή προστατευτική από τον άνεμο, σαν καταφύγιο στην καταιγίδα, σαν ρυάκια σε ξερότοπο, σαν σκιά μεγάλου βράχου σε διψασμένη γη.»
(Ης. 32:1-2)
Τα διδάγματα από αυτήν την Παροιμία είναι τα εξής:
Πρώτον, η Παροιμία διδάσκει ο λαός να είναι ευσεβής ώστε η καρδιά του βασιλιά που είναι στο χέρι του Κυρίου να γίνει σαν ένα κανάλι νερών και ευλογιών που θα ρεύσει μέσα στον λαό.
Παρ. 16:15 Του βασιλιά το πρόσωπο δίνει ζωή όταν λάμπει, και μοιάζει η εύνοιά του με σύννεφο ανοιξιάτικης βροχής.
Παρ. 19:12 Σαν λιονταριού είναι βρυχηθμός του βασιλιά η οργή και σαν δροσιά πάνω στη χλόη η εύνοιά του.
Παραδείγματα μιας τέτοιας ευλογίας: 1 Και στον πρώτο χρόνο του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας, για να εκπληρωθεί ο λόγος του Κυρίου, που δόθηκε με το στόμα του προφήτη Ιερεμία, ο Κύριος διέγειρε το πνεύμα του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας, και διακήρυξε σε όλο το βασίλειό του, και μάλιστα γραπτώς, τα εξής: 2 Έτσι λέει ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας: Ο Κύριος, ο Θεός του ουρανού, έδωσε σε μένα όλα τα βασίλεια της γης· κι αυτός με πρόσταξε να του οικοδομήσω έναν οίκο στην Ιερουσαλήμ, που είναι στην Ιουδαία· (Εσδρ. 1:1-2)
Αργότερα διαβάζουμε, Εσδ. 6:22 Και έκαναν τη γιορτή των αζύμων επτά ημέρες, με ευφροσύνη· επειδή, ο Κύριος τους εύφρανε, και έστρεψε σ’ αυτούς την καρδιά του βασιλιά της Ασσυρίας, για να ενισχύσει τα χέρια τους στο έργο του οίκου του Θεού, του Θεού του Ισραήλ.
Και πάλι αργότερα διαβάζουμε, Εσδ. 7:21 Και από μένα, από μένα τον Αρταξέρξη, τον βασιλιά, εκδόθηκε διαταγή σε όλους τους θησαυροφύλακες, που είναι πέρα από τον ποταμό, κάθε τι που θα ζητήσει από σας ο Έσδρας, ο ιερέας, ο γραμματέας του νόμου του Θεού του ουρανού, να γίνεται αμέσως, και η ανταπόκριση ήταν η δοξολογία: Εσδ. 7:27 Ευλογητός να είναι ο Κύριος, ο Θεός των πατέρων μας, που έδωσε τέτοια πράγματα στην καρδιά τού βασιλιά, για να φέρει δόξα στον οίκο του Κυρίου, που είναι στην Ιερουσαλήμ·
Η εξουσία του Θεού είναι απόλυτη και ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμη και άπιστους βασιλιάδες και να ευλογήσει τον λαό Του.
Δεύτερον, η Παροιμία αυτή δίδεται για να προσεύχεται ο λαός για τον βασιλιά και τους ηγέτες μιας χώρας ώστε να γίνουν ευλογία στον λαό του Θεού.
Ο Νεεμίας ήθελε να πάρει άδεια από τον βασιλιά και να πάει να κτίσει το τείχος στην Ιερουσαλήμ το οποίο ήταν κατεστραμμένο. Αυτό που κάνει είναι, πριν ζητήσει άδεια από τον βασιλιά, να προσευχηθεί στον Κυρίαρχο Θεό.
4 Τότε, ο βασιλιάς μού είπε: Για ποιο πράγμα κάνεις εσύ αίτηση; Και προσευχήθηκα στον Θεό του ουρανού. 5 Και είπα στον βασιλιά: Αν είναι στον βασιλιά αρεστό, και αν ο δούλος σου βρήκε χάρη μπροστά σου, στείλε με στον Ιούδα, στην πόλη των τάφων των πατέρων μου, και να την ανοικοδομήσω.» Αλήθεια τι θα έλεγε ο βασιλιάς; Θα τον περιγελούσε; «Και ο βασιλιάς μού είπε, ενώ καθόταν κοντά του η βασίλισσα: Πόσης διάρκειας θα είναι η πορεία σου; Και πότε θα επιστρέψεις; Και ο βασιλιάς ευαρεστήθηκε και με έστειλε· και του καθόρισα προθεσμία. (Νεεμ. 1:4-6) Η άδεια του δόθηκε!
Η Καινή διαθήκη μας προσκαλεί να προσευχόμαστε για τους πολιτικούς ηγέτες.
«ΠΑΡΑΚΑΛΩ, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τους ανθρώπους, 2 για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα».
(1 Τιμ. 2:1-2)
Ας συνεχίσουμε να προσευχόμαστε στον Κύριο των κυρίων και Βασιλιά των βασιλιάδων για όλους τους πολιτικούς μας.
Τρίτον, η Παροιμία αυτή διδάσκει ο ίδιος ο βασιλιάς να μην είναι αλαζόνας και υπερήφανος καθώς, είτε το αναγνωρίζει ο ίδιος είτε όχι, βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Θεού και βασιλεύει σύμφωνα με την Πρόνοιά Του εξυπηρετώντας τα δικά Του κυρίαρχα σχέδια.
Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμη και τους ασεβείς βασιλιάδες για τους δικούς Του συχνά ανεξερεύνητους σκοπούς. Όπως τον Φαραώ της Αιγύπτου, ο Κύριος μπορεί ακόμη και να σκληρύνει την καρδιά του βασιλιά. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουν άδικες και βασανιστικές πράξεις όπως τότε με την καταπίεση στο λαό του Θεού. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός ωθεί βασιλιάδες προς το κακό αλλά χρησιμοποιεί τις τάσεις (τα ρεύματα των νερών) που ήδη υπάρχουν στην καρδιά τους. Το μήνυμα του Θεού προς τον Φαραώ ήταν: Έξ. 9:16 «επειδή, γι’ αυτό βέβαια σε διατήρησα, για να δείξω σε σένα τη δύναμή μου, και να κηρυχθεί το όνομά μου σε ολόκληρη τη γη.» Ο Φαραώ, χωρίς να το θέλει, με την αντίσταση που πρόβαλε έγινε ο κήρυκας και έκανε γνωστό το όνομα και την δύναμη του Θεού!
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ. Ο Κύριος προειδοποίησε τον λαό του:
«Δέστε, εγώ θα στείλω και θα πάρω όλες τις οικογένειες του βορρά, λέει ο Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορα, τον βασιλιά της Βαβυλώνας, τον δούλο μου, και θα τους φέρω ενάντια σ’ αυτή τη γη, και ενάντια στους κατοίκους της, και ενάντια σε όλα τα έθνη ολόγυρα, και θα τους εξολοθρεύσω, και θα τους καταστήσω έκπληξη, και αιώνιες ερημώσεις».
(Ιερ. 25:9)
Ο Κύριος ενεργεί όπως θέλει ακόμη και στους άπιστους βασιλιάδες και εξουσιάζει επάνω τους. Αυτό γίνεται σαφές με την ανακοίνωση της λήξης της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα από τον Δανιήλ. Αυτός είναι ο λόγος που του δίδεται η εξής συμβουλή: «Γι’ αυτό, βασιλιά, ας γίνει σε σένα δεκτή η συμβουλή μου, και απόκοψε τις αμαρτίες σου με δικαιοσύνη, και τις ανομίες σου με οικτιρμούς φτωχών· ίσως και διαρκέσει η ευημερία σου.» (Δαν. 4:27)
Τελικά ο ίδιος ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ αναγνωρίζει την κυριαρχία του Θεού και ομολογεί: «και όλοι οι κάτοικοι της γης λογίζονται μπροστά του ως ένα τίποτε· και σύμφωνα με τη θέλησή του πράττει στο στράτευμα του ουρανού, και στους κατοίκους της γης· και δεν υπάρχει κάποιος που να εμποδίζει το χέρι του ή που να του λέει: Τι έκανες;» (Δαν. 4:35)
Και ένα παράδειγμα από την Καινή διαθήκη, όπου ο αυτοκράτορας εν αγνοία του εκπληρώνει το θέλημα του κυρίαρχου Θεού για τον τόπο της γέννησης του Χριστού.
Και κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί ολόκληρη η οικουμένη. 2 Αυτή η απογραφή ήταν η πρώτη που έγινε, όταν στη Συρία ηγεμόνευε ο Κυρήνιος. 3 Και όλοι έρχονταν για να απογράφονται· κάθε ένας στη δική του πόλη. 4 Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ, (επειδή, αυτός ήταν από την οικογένεια και την πατριά του Δαβίδ), 5 για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ’ αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγκυος. 6 Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει· (Λουκ. 2:1-6)
Καθώς όλοι μας είμαστε «σκεύη» στα χέρια του Θεού ας γίνουμε σκεύη όχι για άτιμη, ευτελή χρήση αλλά για έντιμη και πολύτιμη. (2 Τιμ. 2:20) «Αν, λοιπόν, κάποιος καθαρίσει τον εαυτό του απ’ αυτά, θα είναι σκεύος για τιμητική χρήση, αγιασμένο, και εύχρηστο στον οικοδεσπότη, ετοιμασμένο για κάθε αγαθό έργο». (2 Τιμ. 2:21). Συνεπώς, ας ζήσουμε με δικαιοσύνη υπηρετώντας τον Θεό για τη δόξα Του.
