Με το αθάνατο μυθικό πλάσμα, τη Λερναία Ύδρα μοιάζει η διαφθορά στην Ελλάδα, αφού ένα “κεφάλι” της κόβεται και δύο βγαίνουν στη θέση του, με αποτέλεσμα να αποδεικνύεται εξίσου…αθάνατη.
Η διαφθορά στην Ελλάδα σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2013, η Ελλάδα παραμένει η πιο διεφθαρμένη μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Οι πιο “αδιάφθορες” χώρες του κόσμου είναι η Δανία και η Νέα Ζηλανδία. Το Αφγανιστάν, η Βόρεια Κορέα και η Σομαλία βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης.
Το οικονομικό τίμημα της διαφθοράς στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, οι πολίτες διαχρονικά πληρώνουν την αναποτελεσματικότητα του κράτους να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, το ξέπλυμα χρήματος, τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή. Μεγάλο μέρος από τα 75 δις ευρώ των περικοπών στο πλαίσιο της δημοσιονομικής προσαρμογής που έχουν αφαιρεθεί από το εισόδημα των πολιτών θα μπορούσαν να είχαν εξευρεθεί από την αντιμετώπιση της διαφθοράς, του ξεπλύματος μαύρου χρήματος και της φοροαπάτης.
Η διαφθορά στην Ελλάδα εν μέσω της μνημονιακής εποχής
Η οικονομική κρίση φάνηκε για λίγο πως θα μείωνε και τη διαφθορά, αλλά η ύφεση και η οικονομική κρίση, όπως λένε οι «αδιάφθοροι» της ΕΛ.ΑΣ., συνετέλεσε σε ρεκόρ πενταετίας το περασμένο έτος. Μάλιστα υπήρξε διπλασιασμός των καταγγελιών για τη διαφθορά στο Δημόσιο παρά την οικονομική κρίση και το κυνηγητό της διαφθοράς και φοροδιαφυγής.
Ζούμε στην εποχή όπου το παράνομο έχει γίνει νόμιμο, και το νόμιμο ηθικό. Στα μάτια του Θεού όμως, το νόμιμο δεν είναι κατ’ ανάγκη και ηθικό, και το ηθικό δεν ταυτίζεται πάντοτε με ό,τι είναι νόμιμο. Επίσης, το ηθικό δεν γίνεται ταχύτατα νόμιμο, για αυτό και κάποιοι πολίτες επιλέγουν σε ορισμένες περιπτώσεις την παραβίαση των νόμων. Σίγουρα όμως η ολιγωρία του κράτους και των υπηρεσιών του δεν πρέπει να νομιμοποιεί ηθικά την αυτοδικία και παρανομία. Το νόμιμο στις σύγχρονες δημοκρατικές ορίζεται από ό, τι ψηφίζει η Βουλή κάθε χώρας. Σε διαφορετική περίπτωση, νόμος γίνεται το ηθικό δίκιο του καθενός. Δυστυχώς στη χώρα μας, νόμος σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ό,τι ορίζει ο καθένας ως δίκιο ή ως ηθικό.
Γιατί όμως παρά την αυστηροποίηση των ποινών και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών τα φαινόμενα διαφθοράς αυξάνονται; Έχουμε κουραστεί να ακούμε βαρύγδουπες εξαγγελίες για την πάταξη της διαφθοράς και υποσχέσεις για αποτελεσματική καταπολέμηση των φαινομένων που εκφυλίζουν την δημόσια διοίκηση. Γιατί δεν καταπολεμείται αποτελεσματικά η διαφθορά; Μία απάντηση είναι επειδή δεν βολεύει τους πολιτικούς. Μία άλλη είναι πως και να θέλουν οι πολιτικοί δεν μπορούν να πατάξουν τη διαφθορά. Άλλοι υποστηρίζουν πως η ηθικολογία έχει αντικαταστήσει την πολιτική με αποτέλεσμα οι πολιτικοί να επιβιώνουν στον απατηλό αφρό της τηλεκρατίας παράγοντας πυροτεχνήματα και όχι επιχειρήματα, ενώ οι πολίτες βυθίζονται στον ωκεανό της πραγματικής κρίσης, ασάφειας, ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης κυριαρχείται από επιχειρήματα ηθικολογικής τάξεως και από φαιδρά ιδεολογήματα που μετατρέπονται, με τη βοήθεια του Τύπου, σε ύψιστα αξιώματα. Αν όμως η διαφθορά ήταν μονάχα θέμα καλύτερης πολιτικής διαχείρισης και καλύτερων προσώπων, τότε θα βλέπαμε στις προηγμένες χώρες τα φαινόμενα διαφθοράς να μειώνονται και να μην ακολουθούν μία σταθερή αυξητική τάση.
Η διαφθορά σε παγκόσμιο επίπεδο
Το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο παρουσίασε το 2012 το τελευταίο όπλο του στην μάχη των επιχειρήσεων για την καταπολέμηση της διαφθοράς: το άρθρο κατά της διαφθοράς του ICC. Σχεδιασμένο για να συμπεριλαμβάνεται σε κάθε συμβόλαιο, το άρθρο είναι μέρος της δέσμευσης του ICC να στηρίξει την εφαρμογή της Συνθήκης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς (UNCAC) και το έργο της Ομάδας Εργασίας του ΟΟΣΑ κατά της Δωροδοκίας. Μάλιστα, ο Γενικός Γραμματέας του ICC Jean-Guy Carrier δήλωσε «το άρθρο του ICC κατά της διαφθοράς είναι η τελευταία συνεισφορά των επιχειρήσεων, μετά από δεκαετίες συνεργασίας με τις κυβερνήσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και των καταστροφικών επιδράσεών της στην παγκόσμια οικονομία. Το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο θεωρεί την αντιμετώπιση της διαφθοράς βασικό στοιχείο του σχεδίου που προτείνει στους ηγέτες των G20 για να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη, το εμπόριο και την απασχόληση1».
Η πλειοψηφία των πολιτών παγκοσμίως όμως, παρά τις προσπάθειες καταπολέμησης της διαφθοράς, σύμφωνα με την μεγαλύτερη έρευνα για την διαφθορά της παγκόσμιας κοινής γνώμης που πραγματοποιήθηκε από την μη κυβερνητική οργάνωση Transparency International (Διεθνής Διαφάνεια), θεωρεί ότι τα επίπεδα διαφθοράς έχουν αυξηθεί σημαντικά κατά την τελευταία διετία.
Επίσης, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνεργασία και την κατάρτιση στον τομέα της επιβολής του νόμου (Europol), μόνο το 2013 δρούσαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση 3.600 διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις, που πολλές φορές καλύπτονται πίσω από επιχειρηματικά σχήματα. Υπολογίζεται ότι μόνο το κόστος των εγκληματικών οργανώσεων τύπου μαφίας, κυμαίνεται σε 4-5% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το κόστος της διαφθοράς ανέρχεται σε περίπου 120 δις ευρώ ετησίως ή αλλιώς σε 1,1% του ΑΕΠ της Ένωσης. Όσον αφορά στα έσοδα από παράνομες δραστηριότητες, αξίζει να σημειωθεί ότι το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος (UNODC) εκτιμά ότι τα έσοδα αυτά σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχονται περίπου σε 3,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Το οργανωμένο έγκλημα προσλαμβάνει όλο και περισσότερο χαρακτήρα παγκόσμιου οικονομικού παράγοντα με έντονα επιχειρηματικό προσανατολισμό, που του επιτρέπει να παρέχει ταυτόχρονα διαφορετικά είδη παράνομων αγαθών και υπηρεσιών με όλο και ισχυρότερο αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, επηρεάζοντας σημαντικά τα φορολογικά έσοδα των κρατών μελών και της Ένωσης και προκαλώντας στις «κανονικές» επιχειρήσεις και στην κοινωνία απώλειες που εκτιμάται ότι υπερβαίνουν τα 670 δις ευρώ ετησίως. Δεν εύκολο να συγκεντρωθούν ακριβή οικονομικά στοιχεία, αλλά εκτιμάται ότι η συνολική ζημιά από την διαφθορά, τη φοροαπάτη, τη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος στην Ευρώπη ξεπερνάει το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, ποσό ίσο περίπου με το κόστος της τρέχουσας κρίσης και λίγο μεγαλύτερο από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό για την επταετία 2014-2020.
Η εξαχρείωση και διαφθορά της ανθρώπινης καρδιάς
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή το πρόβλημα δεν είναι στους άλλους, ούτε σε κάτι πέρα και έξω από εμάς. Το πρόβλημα είναι μέσα μας. Η σύγχρονη ψυχολογία διδάσκει πως αν ψάξουμε μέσα μας, θα βρούμε τις απαντήσεις που ψάχνουμε. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή όμως το πρόβλημα είναι ότι η ανθρώπινη καρδιά είναι
«απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη·» (Ιερεμίας 17:9).
Η διαφθορά δεν βασιλεύει πρωτίστως στην Ελλάδα. Βασιλεύει στην ανθρώπινη καρδιά!
«6 Πάντες τωόντι εγείναμεν ως ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον• διά τούτο επέσαμεν πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν ημάς ως ο άνεμος» (Ησαϊας 64:6).
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δίδαξε πως μέσα από τον άνθρωπο πηγάζουν όλα τα κακά και τον κάνουν ακάθαρτο (Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον 7:21-23). Για αυτό και ο Θεός δεν έρχεται στη ζωή μας να βελτιώσει ή να αναδείξει τις ηθικές μας αρετές, διότι για τον Θεό
«10Δεν υπάρχει δίκαιος άνθρωπος, ούτε ένας. 11 Δεν υπάρχει κανένας με σύνεση. Δεν υπάρχει κανένας που να αναζητεί το Θεό. 12 ΄Ολοι απομακρύνθηκαν από το Θεό, όλοι εξαχρειώθηκαν. Κανένας, μα κανένας δεν κάνει το καλό» (Επιστολή προς Ρωμαίους 3:10-12).
Ο Κύριος λέει:
«Μπορεί ν’ αλλάξει ο μαύρος το χρώμα του ή η λεοπάρδαλη τα στίγματά της; Άλλο τόσο κι εσείς μπορείτε ν’ αλλάξετε και να κάνετε το καλό, τώρα που έχετε μάθει να κάνετε το κακό.» (Ιερεμίας 13:23).
Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε πάνω στον σταυρό, επειδή εμείς ποτέ δεν θα μπορούσαμε να σωθούμε και αλλάξουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Όταν ο Θεός μας σώζει, μας μεταμορφώνει πλήρως αναδομώντας τον εσωτερικό μας κόσμο.
«Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.» (Β΄ Επιστολή προς Κορινθίους 5:17).
Ήμαστε εκ φύσεως τέκνα οργής (Εφ.2:3), έχουμε γεννηθεί εν αμαρτία (Ψαλμός 51:5), η αμαρτία βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξης μας (Ματθαίος 15:18-19) και ο λογισμός της καρδιάς τού ανθρώπου είναι κακός από τη νηπιότητά του (Γένεσις 8:21). Ήμαστε υιοί της απειθείας (Εφεσίους 2:2). Κανείς από εμάς δεν αξίζει να σωθεί. Κανείς δεν είναι αρκετά καλός, ώστε να μπορεί να σωθεί χωρίς τον Ιησού Χριστό και κανείς δεν είναι αρκετά κακός, ώστε ο Χριστός να αρνηθεί να τον σώσει.
Ποια είναι η πραγματική πνευματική μας κατάσταση; Ήμαστε τόσο νεκροί, ώστε μόνο ο Θεός μπορεί να μας αναστήσει πνευματικά (Εφεσίους 2:1), τόσο αμαρτωλοί εκ φύσεως και εκ πράξεως, ώστε μόνο ο Θεός μπορεί να μας συγχωρήσει και σώσει, τόσο κακοί, ώστε μόνο ο Θεός μπορεί να μας κάνει πραγματικά καλούς, τόσο χαμένοι (Λουκάς 19:10), ώστε μόνο ο Θεός μπορεί να μας βάλει στο σωστό δρόμο, τόσο αβοήθητοι, ώστε μόνο ο Θεός μπορεί να μας αλλάξει.
Ο Θεός είναι καλός, αλλά δεν υπάρχει τίποτα απόλυτα καλό σε εμάς. Η διάνοια, τα συναισθήματα, οι επιθυμίες, στόχοι, κίνητρα, αλλά και τα φυσικά μας σώματα είναι απόλυτα παραδομένα στην αμαρτία. Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει πως
«ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία»(Ρωμαίους 14:23).
Με άλλα λόγια, κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, όσο καλό και αν φαντάζει στα μάτια μας ή στα μάτια των άλλων, είναι αμαρτία. Κάποιος που δεν αγαπάει τον Θεό και δεν ζει για να δοξάζει τον Θεό, δεν αμαρτάνει κάποιες φορές. Αμαρτάνει κάθε ώρα και στιγμή, με κάθε σκέψη και πράξη, επειδή είτε τρώμε είτε πίνουμε είτε πράττουμε ο,τιδήποτε άλλο, πρέπει όλα να τα κάνουμε για τη δόξα του Θεού (Α΄Κορινθίους 10:31). Μακριά από τον Θεό δεν αμαρτάνουμε κάποιες φορές, αμαρτάνουμε πάντοτε, συνέχεια, ασταμάτητα, αδιάκοπα. Ένα κακό δέντρο δεν μπορεί να παράγει καλούς καρπούς (Ματθαίος 7:18). Για αυτό και ο Απόστολος Παύλος αναφέρει
«Δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στο είναι μου, το καλό. Απόδειξη είναι πως εγώ θέλω να κάνω το καλό, δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το μετατρέψω σε πράξη» (Ρωμαίους 7:18).
«Για τους καθαρούς όλα είναι καθαρά. Για τους μολυσμένους όμως και τους απίστους τίποτα δεν είναι καθαρό, γιατί και το μυαλό τους κι η συνείδησή τους είναι μολυσμένα» ( Τίτος 1:15).
Αυτό δεν σημαίνει πως ήμαστε μηδενικά και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ποτέ το καλό. Σημαίνει όμως πως ποτέ δεν μπορούμε να κάνουμε το απόλυτα καλό για τους σωστούς λόγους, με τους σωστούς τρόπους, στο σωστό χρόνο. Ποτέ δεν ήμαστε και δεν μπορούμε να γίνουμε αρκετά καλοί μπροστά σε έναν Άγιο και Τέλειο Θεό χωρίς τη δύναμη Του. Χωρίς τη δύναμη Του, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που να έχει αιώνιο αντίκτυπο (Ιωάννης 15:5).
Μπορούμε να κάνουμε καλές πράξεις; Ναι! Αλλά ποτέ δεν μπορούμε να πράξουμε πνευματικά αρεστές πράξεις στον Θεό, χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο Παύλος γράφει για όσους δεν έχουν μία προσωπική σχέση με τον Χριστό
«18 Το μυαλό τους είναι σκοτισμένο και έχουν αποξενωθεί από τη ζωή που δίνει ο Θεός, γιατί έχουν άγνοια, κι η καρδιά τους έχει πωρωθεί. 19 Είναι αναίσθητοι, ασελγούν αδιάντροπα, και εκτελούν χωρίς φραγμό βρώμικες πράξεις» (Εφεσίους 4:17-18).
Με άλλα λόγια, χωρίς τον Χριστό ήμαστε αμαρτωλοί, χαμένοι, αβοήθητοι, αδύναμοι, ανίκανοι, ασθενείς, ασεβείς, εχθροί του Θεού και καταδικασμένοι.
Και όμως παρά την τραγική κατάσταση των ανθρώπων ο Χριστός διαπιστώνει
«δεν είστε πρόθυμοι να έρθετε κοντά μου, για να βρείτε την αληθινή ζωή»( Ιωάννης 5:40).
Δεν θέλουμε και δεν έχουμε ποτέ την δύναμη να σωθούμε μόνοι μας, διότι μακριά από τον Θεό ο άνθρωπος αγαπάει περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως, γιατί οι πράξεις του είναι πονηρές (Ιωάννης 3:19-21).
Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να σωθεί και να νικήσει τη διεφθαρμένη του καρδιά; Μία νέα καρδιά! Για αυτό και ο Θεός υπόσχεται
«19 Θα τους δώσω νέα καρδιά και θα βάλω μέσα τους νέο πνεύμα• θα αφαιρέσω από το σώμα τους την πέτρινη καρδιά και θα τους δώσω καρδιά ζωντανή, 20 για να ζουν σύμφωνα με τους νόμους μου και να τηρούν τις εντολές μου και να τις εφαρμόζουν» (Ιεζεκιήλ 11:19-20, Ιερεμίας 31:31-34).
Χρειαζόμαστε μία πνευματική εγχείριση που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει, ώστε να τοποθετηθεί ο νόμος Του μέσα στο νου μας και να χαραχτούν οι εντολές Του μέσα στις καρδιές μας (Ιερεμίας 31:31-34, Εβραίους 8:10). Εμείς δεν μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας. Έπρεπε ο Ιησούς Χριστός να έρθει, να παραδοθεί για τις αμαρτίες μας και να αναστηθεί για τη δικαίωση μας (Ρωμαίους 4:25) προκειμένου να σωθούμε2.
Υπάρχει ελπίδα για την καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ελλάδα;
Κάποιοι υποστηρίζουν πως μας λείπει το καθαρό όραμα ανοικοδόμησης της χώρας, καθώς και οι επαγγελματίες κάθε είδους που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της υλοποίησης ενός οράματος ανασυγκρότησης, τους οποίους τρώει το σύστημα που μπλέκει κόμματα, συνδικαλιστές και συμφέροντα με τη διακυβέρνηση σε κρίσιμους τομείς, τα πανεπιστήμια, παντού3.
Κάποιοι άλλοι αναφέρουν πως δικαιούμεθα να είμαστε αισιόδοξοι γιατί αυτός ο τόπος έχει περάσει μεγάλες καταστροφές, αλλά αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες πολλές φορές. Σήμερα όμως είμαστε χαμένοι σαν κοινωνία. Όπως εύστοχα παρατηρεί ένας δημοσιογράφος στη σημερινή Ελλάδα «επικρατούν οι άναρθρες κραυγές, η διάθεση ρεβανσισμού, η καταστροφική προσήλωση στην καθημερινή διαχείριση ενός διαλυμένου κράτους. Τρώμε τις σάρκες μας, δοκιμάζουμε τους θεσμούς μας και δεν έχουμε πυξίδα.»
Ο Απόστολος Παύλος περιγράφοντας την πνευματική κατάσταση των Εθνικών μακριά από τον Χριστό γράφει
«ζούσατε χωρίς Χριστό· ήσασταν αποκλεισμένοι από την κοινότητα του λαού του Θεού κι από τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός· ζούσατε στον κόσμο χωρίς ελπίδα και χωρίς Θεό» (Εφεσίους 2:12).
Ο Παύλος τονίζει πως όσοι ζουν μακριά από τον Θεό ζουν χωρίς ελπίδα. Δηλαδή, μακριά από τον Θεό, δεν υπάρχει ουσιαστική ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ακόμη και αν η δημοσιονομική κατάσταση της πατρίδας μας βελτιωθεί και η περιβόητη και πολυπόθητη ανάπτυξη έρθει με αποτέλεσμα την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και πάλι η πνευματική κατάσταση της πατρίδας μας θα παραμένει η ίδια. Θα εξακολουθούμε να ήμαστε πνευματικά νεκροί, ταλαίπωροι, αξιοθρήνητοι, τυφλοί, γυμνοί και φτωχοί μπροστά. Του (Αποκάλυψη 3:17).
Πριν το ξέσπασμα της κρίσης καυχιόμασταν πως δεν χρειαζόμαστε τον Θεό. Ακόμη και εν μέσω της κρίσης όμως συνεχίζουμε να εξορίζουμε τις προειδοποιήσεις του Θεού και να ζούμε σαν να μην υπάρχει Θεός. Ο Θεός μας δημιούργησε, ώστε η ηθική να είναι κοινά αποδεκτή από όλους και να παράγει το δίκαιο. Εμείς όμως απορρίψαμε το Θείο νόμο και επιλέξαμε μέσω της πολιτικής και των νόμων να μεταμορφώσουμε το ήθος σε νόμο. Πρέπει για να μπούμε ξανά στο δρόμο της αρετής και της ηθικής να συνειδητοποιήσουμε πως ήμαστε πνευματικά τυφλοί και γυμνοί, να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού. Μόνο τότε, θα μπορέσει να καταπολεμηθεί αποφασιστικά και αποτελεσματικά η διαφθορά.
Για να γίνουμε ξανά ηθικοί πρέπει να επιστρέψουμε στην πηγή της ηθικής, τον δημιουργό Θεό και να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχουν συνέπειες όχι μόνο όταν παραβιάζουμε τους φυσικούς νόμους που ο Θεός έχει δημιουργήσει, αλλά και όταν παραβιάζουμε και τους πνευματικούς νόμους. Η Αγία Γραφή μας προειδοποιεί:
«7 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται• επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει• 8 διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.» (Επιστολή προς Γαλάτας 6:7-8).
Για αυτό ας σπείρουμε στον αγρό του Πνεύματος του Θεού, ώστε να θερίσουμε ως καρπό του Πνεύματος την αιώνια ζωή και να γευτούμε
«εκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν» (Α΄Επιστολή προς Κορινθίους 2:9).
- Νέο όπλο κατά της διαφθοράς http://www.iccwbo.gr/news-media/entypa/76-neo-oplo-kata-tis-diafthoras Μπορείτε να Κατεβάσετε το Άρθρο του ICC κατά της Διαφθοράς http://www.iccwbo.org/Advocacy-Codes-and-Rules/Document-centre/2012/ICC-Anti-corruption-Clause/
- Ομολογώ πως η παραπάνω παρουσίαση της ανθρώπινης πνευματικής κατάστασης δεν είναι και η πιο ωραία. Όλοι μας θέλουμε να αισθανθούμε όμορφα για τον εαυτό μας και περήφανοι για τις πράξεις και τα κατορθώματα μας. Από τη στιγμή όμως που διακηρύττουμε πως η Αγία Γραφή αποτελεί την ύψιστη και τελική αυθεντία σε θέματα ζωής και πίστης, πρέπει να περιγράψουμε την κατάσταση της ανθρώπινης καρδιάς όπως περιγράφεται στον θεόπνευστο και αλάθητο Λόγο του Θεού.
- Παπαχελάς, Αλέξης, Από την καταστροφή στη δημιουργική ανάταση, Έντυπη έκδοση της Καθημερινής, 15/01/2014
