Η αναγκαιότητα του έργου του Αγίου Πνεύματος

brown wooden blocks on white surface

«Εμείς, όμως, δεν λάβαμε το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα που προέρχεται από τον Θεό, για να γνωρίσουμε εκείνα που χαρίστηκαν σε μας από τον Θεό. Τα οποία και μιλάμε, όχι με διδαγμένα λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά διδαγμένα από το Άγιο Πνεύμα, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα πνευματικά. Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ’ αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο. Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν».

(Α΄Κορ. 2:12-15)

Ως πιστοί και ελεηθέντες μαθητές του Ιησού Χριστού αισθανόμαστε την ανάγκη να Τον ευχαριστούμε για την ανεκδιήγητη χάρη που μας δώρισε. Αυτή η χάρη είναι ότι ένα ευλογημένο πρόσωπο έχει εισέλθει στην προσωπική μας ζωή και έχει καταλύσει εντός της ψυχής και των σωμάτων μας. Το πρόσωπο αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Η Εκκλησία του Χριστού επί της γης έχει γίνει ο αποδέκτης όχι μόνο του ιδίου τού Αγίου Πνεύματος αλλά έχει γίνει ο κληρονόμος και κάθε άλλης πνευματικής ευλογίας, είτε αυτή αφορά στην συλλογική ζωή της Εκκλησίας, είτε αφορά στην προσωπική ζωή του χριστιανού. Το Πνεύμα του Θεού δεν διαδραματίζει κάποιο δευτερεύοντα ρόλο στην πλεύση μας προς την αιώνια ακτή, δεν είναι διακοσμητική η παρουσία Του και δεν είναι απλά παρατηρητής της πνευματικής εξέλιξης και πορείας μας. Η διακονία Του είναι ενεργός και αναγκαία προκειμένου να επιτελεσθεί οποιοδήποτε πνευματικό καλό και προκειμένου να μας δοθεί η θεϊκή αρωγή για να εκτελέσουμε αυτό που είναι ανθρωπίνως αδύνατον. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ουσιώδες και τίποτα που να έχει πνευματική αξία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί ξέχωρα από Αυτόν, τον Παράκλητο. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε τι θα έλειπε από την πνευματική μας ζωή εάν απουσίαζε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μια προσεκτική μελέτη της  Γραφής αποκαλύπτει την πολύπλευρη διακονία εκείνου που σε άφθονο μέτρο δόθηκε στους μαθητές την ημέρα της Πεντηκοστής. Ας δούμε μερικά από αυτά. 

Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

1. Ο Ιησούς δεν θα είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Λέει ο Παύλος: “Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας”. Εδώ γίνεται ένας παραλληλισμός μεταξύ του έργου του Θεού Πατέρα στην ανάσταση του Ιησού και του έργου Του στην δική μας. Το Πνεύμα του Πατέρα θα ενεργήσει την ημέρα της δικής μας ανάστασης για να ζωοποιήσει τα νεκρά σώματά μας. Το ίδιο αυτό Πνεύμα ενήργησε και το πρωινό της μοναδικής εκείνης ανάστασης που κατέλυσε το θάνατο εν νίκη, που συνέτριψε το κέντρον του θανάτου με τρόπο όπως εμείς σπάζουμε μια κατάξερη βέργα χτυπώντας την εγκάρσια πάνω στον μηρό μας, που έσπειρε τον τρόμο στους φύλακες του τάφου, που διέλυσε το σκοτάδι της απόγνωσης, που έφερε το αληθινό φως που καταυγάζει τη χώρα της ελπίδας  φανερώνοντας την αίγλη της στα μάτια των πιστών και φέρνοντας στην επιφάνεια την αλήθεια του ευαγγελίου. Χωρίς το έργο του Πνεύματος, ο Ιησούς δεν θα είχε αναστηθεί και άρα δεν θα υπήρχε καθόλου και καμία ανάσταση. Επίσης χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

2. Κανείς δεν θα είχε αναγεννηθεί! Άρα δεν θα υπήρχαν χριστιανοί! Η μεταστροφή μας στον Θεό είναι η φυσική απόρροια της αναγέννησης, δηλαδή της νέας πνευματικής ζωής, που ο Θεός εμφυσά μέσα στην ψυχή μας. Αυτή η μεταστροφή, η πίστη και μετάνοια, είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως χριστιανούς. Είναι όμως αποτέλεσμα της αναγέννησης που κυρίαρχα απεργάσθηκε το Άγιο Πνεύμα μέσα μας με το δικό Του μυστηριώδη και ανθρωπίνως ανεξιχνίαστο τρόπο. Το λέμε αυτό, επειδή ο Ιωάννης λέει: “Ο άνεμος πνέει όπου θέλει, και ακούς τη φωνή του, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται, και πού πηγαίνει· έτσι είναι καθένας που γεννήθηκε από το Πνεύμα”. Η αναγέννηση δεν είναι κάτι που ελέγχουμε εμείς, δεν μπορούμε να την προκαλέσουμε εμείς, δεν μπορούμε να την επιβάλλουμε εμείς, με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να γίνουμε οι αυτουργοί ούτε της δικής μας προσωπικής μεταμόρφωσης, ούτε φυσικά κανενός άλλου, βρέφους ή ενήλικα. Είναι ένα έργο στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Πνεύματος του Θεού. Χωρίς αυτό το έργο εμείς δεν θα είχαμε αναγεννηθεί, δεν θα υπήρχαν χριστιανοί, δεν θα υπήρχε εκκλησία, ο κόσμος θα ήταν πνευματικά άγονος με μια τέτοια αγονία που το πράσινο χρώμα των δέντρων, των φύλλων και των καρπών θα ήταν εντελώς άγνωστο στα ανθρώπινα μάτια. Επιπλέον, χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

3. Κανείς δεν θα μπορούσε να δώσει τη μαρτυρία του αποτελεσματικά – άρα δεν θα γινόταν ευαγγελισμός. Αυτή η μαρτυρία είναι η αυθόρμητη ανάγκη των πιστών και το έργο του Πνεύματος στον κόσμο αυτό δια μέσου των πιστών. Ας αφήσουμε πάλι τον Ιωάννη να μας εξηγήσει σε σημείο του ευαγγελίου του όπου παραθέτει τα λόγια του Κυρίου: “Όταν, όμως, έρθει ο Παράκλητος, που εγώ θα στείλω σε σας από τον Πατέρα, το Πνεύμα τής αλήθειας, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, εκείνος θα δώσει μαρτυρία για μένα. Αλλά κι εσείς δίνετε μαρτυρία, επειδή εξαρχής είστε μαζί μου”. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι το σταθερό θεμέλιο και η πηγή δύναμης της μαρτυρίας του ευαγγελίου στον κόσμο αυτό. Οι πιστοί ικανώνονται να σαλπίσουν την αλήθεια του ευαγγελίου επειδή η δύναμη και η ροή της πνοής που παράγει το σάλπισμα προέρχεται από το Πνεύμα του Θεού. Χωρίς τη δύναμη του Πνεύματος είμαστε έτοιμοι να επαναλάβουμε το σκηνικό της άρνησης του Πέτρου. Αλλά οποία μεταβολή μετά την άφθονη λήψη του Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και κατόπιν αυτής! Η μετέπειτα ιστορία της Εκκλησίας είναι το έπος αγώνων ατρύτων στη μάχη της διάδοσης του ευαγγελίου. Ναι, ως μαθητές του Ιησού Χριστού ομολογούμε ότι μέσα μας καίει μια φλόγα και ένας καημός για τη σωτηρία και άλλων ανθρώπων και σε αυτό το σκοπό θέλουμε να αφιερώνουμε τις μέρες και τα χρόνια της ζωής μας. Ως συμπαραστάτη και σημαιοφόρο στο δύσκολο αυτό έργο έχουμε την ενέργεια του Πνεύματος στη ζωή μας που μας αναζωογονεί και μας προμηθεύει νέες προμήθειες δύναμης για να εκπληρώσουμε αυτό τον ιερό σκοπό. Εμείς έχουμε πλήρη συναίσθηση της ανεπάρκειάς μας αλλά επίσης έχουμε ταυτόχρονα συναίσθηση και της εσωτερικής δύναμης του Πνεύματος που μας ωθεί στο να συνεχίσουμε το έργο της σποράς και του ευαγγελισμού. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η διάθεση. Πράγματι από τη μαρτυρία μας άνθρωποι έχουν έρθει στον Χριστό και το έργο του ευαγγελισμού συνεχίζει την αργή αλλά σταθερή νικηφόρα πορεία του στον κόσμο αυτό. Άλλωστε ο Κύριος απέστειλε τον Παράκλητο για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Δεν είναι δυνατόν το έργο Του να καταστεί αναποτελεσματικό. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι η Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει και να αναπτύσσεται παγκοσμίως όπως και στην πατρίδα μας. Επιπροσθέτως, χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

4. Οι απόστολοι θα ξεχνούσαν τη διδασκαλία του Χριστού – άρα δεν θα υπήρχε Αγία Γραφή! Αυτή η φοβερή στέρηση γίνεται αντιληπτή από τα λόγια του Κυρίου στο κατά Ιωάννη: “Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς”. Αυτό το βιβλίο που είναι η πλήρης και επαρκής προς πίστη και ευσέβεια αποκάλυψη του Θεού θα απουσίαζε από τα σπίτια των ανθρώπων. Ποτέ τα μάτια των πιστών δεν θα γλιστρούσαν πάνω στις γραμμές του για να δουν νοερά και να ζήσουν και αυτοί από τόσο κοντά τις όμορφες ιστορίες του, ποτέ δεν θα γεύονταν το μέλι που σταλάζει από τις κυψέλες αυτού του βιβλίου, ποτέ δεν θα γνώριζαν τον συγγραφέα που αποκαλύπτει τον εαυτό Του μέσα από το λόγο Του. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

5. Δεν θα υπήρχαν πνευματικά χαρίσματα – άρα δεν θα υπήρχε ούτε διακονία, ούτε δύναμη. Εξηγεί ο Παύλος στην πρώτη επιστολή του στους Κορινθίους: “Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον”. Εδώ ο Παύλος δεν μιλά απλά για τα χαρίσματα αλλά για τα χαρίσματα όπως αυτά εξυπηρετούν τις ανάγκες της  διακονίας στα πλαίσια της κάθε τοπικής εκκλησίας. Το κάθε χάρισμα έχει σαν σκοπό να προωθήσει το πνευματικό συμφέρον των αδελφών στην κοινωνία της εκκλησίας. Το Πνεύμα εργάζεται και επιδαψιλεύει πνευματικά χαρίσματα και διακονίες ώστε οι πιστοί να στηρίζονται, να παρηγορούνται, να δυναμώνουν και να αυξάνονται πνευματικά στην άγια πίστη τους. Χωρίς αυτό το έργο η εκκλησιαστική κοινότητα θα μαράζωνε σαν ένα λουλούδι αφημένο χωρίς νερό για μέρες και μήνες. Η αγάπη θα ψυχραίνονταν με μια ψύχρα που θα θύμιζε περισσότερο θάνατο παρά ζωή. Πνευματικά ναυάγια θα ήταν η ομαλή εξέλιξη των μαθητών αντί για την εξαίρεση. Οι άνθρωποι της εκκλησίας θα έμοιαζαν περισσότερο με μελλοθάνατους παρά με ανθρώπους που αναμένουν την μακαρία ελπίδα και επιφάνεια της δόξης του Κυρίου. Πώς να κρατηθούν πιστοί χωρίς τις διακονίες και χαρίσματα που αποβλέπουν στην εν τη πίστει οικοδομή τους; Πόσο πολύτιμο λοιπόν είναι το έργο του Αγίου Παράκλητου! Ακόμα, χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, 

6. Δεν θα υπήρχε ο καρπός του Πνεύματος – άρα δεν θα υπήρχε άγια ζωή. Ζηλευτή είναι αυτή η ζωή της αγιότητας. Και ο πόθος των πιστών είναι να μπορούσαν να τη ζήσουν σε όλη της πληρότητα και τελειότητά της. Μία τέτοια ζωή περιγράφει ο Παύλος όταν παραθέτει κάποιες πτυχές του καρπού του Αγίου Πνεύματος: “Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια”. Αυτός είναι ο αληθινός πλούτος που ορέγεται κάθε πραγματικός χριστιανός και στον οποίο πρέπει να είμαστε άπληστοι πλεονέκτες. Και προς τούτο έχουμε παρών στη ζωή μας κάποιον που το έργο Του είναι να αγιάζει. Αυτό φαίνεται από το χαρακτηρισμό «Άγιο» Πνεύμα. Αυτό το Πνεύμα καλλιεργεί την αγιότητα συστηματικά μέσα στη ζωή μας και γι αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στο Θεό. Δεν πασχίζουμε μόνοι μας να κατορθώσουμε το αδύνατον για τα ανθρώπινα. Έχουμε Kάποιον που μας δόθηκε από τον Πατέρα οδηγητή και αγιαστή μας. Δεν επιθυμούμε τίποτε άλλο· με ένα τέτοιο Πατέρα, με ένα τέτοιο Σωτήρα και με ένα τέτοιο Παράκλητο είμαστε πλήρεις. Δοξασμένο το όνομα του Θεού! 

Tα νεα άρθρα σε email

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τα νέα άρθρα όταν δημοσιεύονται.

Scroll to top