Το άρθρο 25 της Ομολογίας Πίστεως της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας αναφέρει:
«Πιστεύουμε:
- ότι οι ψυχές όσων έχουν δικαιωθεί εισέρχονται με τον θάνατο σε μια κατάσταση αναπαύσεως και ευτυχίας με τον Κύριο,
- ότι θα υπάρξει ανάσταση των νεκρών, δικαίων και αδίκων, με τη δύναμη του Υιού του Θεού, και
- ότι τα σώματα όλων των κοιμηθέντων εν Χριστώ, καθώς και των πιστών που βρίσκονται στη ζωή κατά την έλευσή Του, θα μεταμορφωθούν και θα λάβουν μορφή όμοια με το ένδοξο σώμα Του».
Η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός της ανθρώπινης και εκκλησιαστικής ιστορίας. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, η σταύρωσή Του θα αποτελούσε μια ακόμη ηρωική πράξη, και η Μεγάλη Παρασκευή δε θα ήταν πραγματικά μεγάλη. Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε, κατά τον Απόστολο Παύλο, «…είναι μάταιο το κήρυγμά μας, αλλά και η πίστη σας είναι μάταιη» (Α΄ Κορ. 15:14). Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, όλη η ανθρωπότητα θα ήταν αιχμάλωτη του θανάτου και της αμαρτίας, και δε θα υπήρχε σωτηρία.
Συνηθίζουμε να λέμε σε όσους δεν αγαπούν τον Θεό ότι πρέπει να πιστέψουν ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες τους, για να σωθούν, αλλά ο Απόστολος Πέτρος ξεκαθαρίζει ότι και η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σωτηρίας μας. Εξάλλου, δεν υπάρχει αναγέννηση χωρίς την Ανάσταση του Χριστού. Ο Θεός «…μας ξαναγέννησε σε μια καινούρια ζωή με την ανάσταση του Ιησού Χριστού» (Α΄ Πέτρ. 1:3).
Για όλους τους παραπάνω λόγους, και όχι μόνο, το Σύμβολο της Πίστεως ολοκληρώνεται ως εξής: «11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. 12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Το 25ο άρθρο της Ομολογίας Πίστεως της εκκλησίας μας αναφέρει για την ανάσταση στο πρώτο μέρος: «Πιστεύουμε ότι οι ψυχές όσων έχουν δικαιωθεί εισέρχονται με τον θάνατο σε μια κατάσταση αναπαύσεως και ευτυχίας με τον Κύριο».
Όσοι πεθαίνουν εν Κυρίω είναι πλήρως αναπαυμένοι και ευτυχισμένοι στη δική Του παρουσία. Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη ακούει μια φωνή από τον ουρανό, που αναφέρει ότι είναι «Μακάριοι οι νεκροί, όσοι στο εξής πεθαίνουν για χάρη του Κυρίου» (Αποκ. 14:13). Οτιδήποτε μας βαραίνει σε αυτήν τη ζωή σε σωματικό, υλικό, ψυχικό ή πνευματικό επίπεδο δε θα μας βαραίνει στην επόμενη. Για τους πιστούς ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί, αλλά το καλύτερο, επειδή θα μπορούν ανεμπόδιστα και άπλετα να απολαμβάνουν την συνειδητή παρουσία του Χριστού. Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε: «Όποιος διψάει ας έρθει, όποιος θέλει ας πάρει δωρεάν το νερό της ζωής» (Αποκ. 22:17).
Στη συνέχεια, το άρθρο 25 αναφέρει ότι θα υπάρξει ανάσταση των νεκρών, δικαίων και αδίκων, με τη δύναμη του Υιού του Θεού. Το μέρος αυτό του άρθρου αναφέρεται στον σκοπό και στο μέσο της ανάστασης. Ο σκοπός της ανάστασης είναι να φανερωθεί ότι ο Χριστός «…πέθανε και αναστήθηκε και ξανάζησε, για να γίνει Κύριος και νεκρών και ζωντανών» (Ρωμ. 14:9). Μια μέρα «…στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο Θεός Πατέρας» (Φιλιπ. 2:10-11).
Το μέσο της ανάστασης είναι η φωνή του Χριστού! Ο Χριστός διδάσκει:
…οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού, κι όσοι την ακούσουν θα ζήσουν.(…) Όσοι έχουν πράξει δίκαια στη ζωή τους, θ’ αναστηθούν τότε για να λάβουν μέρος στην καινούρια ζωή· κι όσοι έπραξαν φαύλα έργα, θ’ αναστηθούν για ν’ αντιμετωπίσουν την καταδίκη.
Ιωάν. 5:25,29
Ο Ιησούς Χριστός θα αναστήσει όλους τους νεκρούς με τη δυνατή φωνή Του. Στην πρώτη δημιουργία ο Χριστός μίλησε και φωτίστηκε το σύμπαν.
Με τον λόγο του Κυρίου έγιναν οι ουρανοί, και με την πνοή του στόματός Του ολόκληρη η στρατιά τους.
Ψαλμ. 33:6
Στο τέλος των ανθρώπινων ημερών ο Χριστός θα μιλήσει, και οι δίκαιοι θα αναστηθούν σε ανάσταση ζωής, και οι άδικοι σε ανάσταση κρίσεως.
Επειδή Εκείνος είναι η Ανάσταση και η Ζωή, φανερώνει πώς θα είναι ο παράδεισος. Ο Χριστός, κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, εξόρκιζε δαίμονες, επειδή μια μέρα δε θα υπάρχουν δαίμονες. Θεράπευε αρρώστους, επειδή μια μέρα δε θα μας ταλαιπωρούν πανδημίες, αρρώστιες και ασθένειες. Ανέστησε τρεις ανθρώπους από τους νεκρούς, επειδή μια μέρα δε θα υπάρχει θάνατος.
Το άρθρο 25 τελειώνει αναφέροντας ότι τα σώματα όλων των κοιμηθέντων εν Χριστώ, καθώς και των πιστών που βρίσκονται στη ζωή κατά την έλευσή Του, θα μεταμορφωθούν και θα λάβουν μορφή όμοια με το ένδοξο σώμα Του.
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν πιστεύουμε στον εκμηδενισμό των ψυχών. Δεν παύουμε να υπάρχουμε, όταν αποθνήσκουμε. Ούτε πιστεύουμε στη μετενσάρκωση, σε άπειρες δηλαδή προηγούμενες και επόμενες ζωές. Ο θάνατος είναι μια ανταλλαγή. Το παλιό φθαρτό μας σώμα θα δώσει τη θέση του σε ένα νέο σώμα που θα είναι άφθαρτο, ακατάλυτο, ένδοξο, όμορφο πέρα από κάθε φαντασία, απίστευτα ισχυρό με ικανότητες που θα ξεπερνούν εκείνες των ηρώων των κινηματογραφικών ταινιών, και πνευματικό για μια στενή σχέση με τον Θεό. Θα έχουμε ένα κατάλληλο σώμα για την αιωνιότητα. Ένα σώμα που δε θα βιώνει φθορές και δεν πρόκειται να έχει περιορισμούς, βλάβες και ελαττώματα. Το αιώνιό μας σώμα δεν θα έχει απολύτως κανένα σωματικό, νοητικό ή συναισθηματικό μειονέκτημα.
Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει ότι:
Αυτός θα μεταμορφώσει το φθαρτό μας σώμα και θα το κάνει όμοιο με το δικό Του ένδοξο σώμα με τη δύναμη και την εξουσία που έχει, να υποτάξει στον εαυτό Του τα πάντα.
Φιλιπ. 3:21
Πρέπει αυτό που είναι φθαρτό να μεταμορφωθεί σε άφθαρτο, κι αυτό που είναι θνητό να γίνει αθάνατο. Όταν αυτό το φθαρτό μεταμορφωθεί σε άφθαρτο και το θνητό μεταμορφωθεί σε αθάνατο, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος της Γραφής: Ο θάνατος αφανίστηκε· η νίκη είναι πλήρης!
Α΄ Κορ. 15:53-54
Ως ανταπόκριση στις παραπάνω αλήθειες, πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Χριστός όντως αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ο Παύλος διδάσκει: «Αν ομολογήσεις με το στόμα σου πως ο Ιησούς είναι ο Κύριος και πιστέψεις με την καρδιά σου πως ο Θεός Τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα βρεις τη σωτηρία» (Ρωμ. 10:9). Ο Χριστός παραδόθηκε σε θάνατο για τα παραπτώματά μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας (Ρωμ. 4:25). Τέλος, καλούμαστε να βασίσουμε τις ζωές μας στην ένδοξη Ανάσταση του Χριστού!
