Πιστεύουμε:
ότι καθένας ο οποίος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μετανοεί και πιστεύει στον Χριστό, ομολογεί δε και εγκαταλείπει τις αμαρτίες του, και ταπεινά στηρίζεται στον εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού, συγχωρείται δωρεάν1, δικαιώνεται ενώπιον του Θεού2 και ενώνεται με τον Χριστό, και ότι όλοι όσοι είναι έτσι ενωμένοι με τη ζωή Του είναι μέτοχοι της ζωής Του3, και
ότι με την υιοθεσία αυτή γίνονται δεκτοί στην οικογένεια του Θεού ως συγκληρονόμοι με τον Χριστό4, έχοντας το Πνεύμα το Άγιο μέσα τους, ο οποίος είναι ο αρραβώνας της κληρονομιάς τους5.
Α. Περί δικαιώσεως
Η Ευαγγελική Εκκλησία πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και αποχωρισμένοι από τον Θεό, καθώς η αμαρτία έβαλε χώρισμα μεταξύ Θεού και ανθρώπου.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος, από τον πύργο της Βαβέλ μέχρι σήμερα, προσπαθεί να ξεπεράσει αυτό το χώρισμα, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, π.χ. με τα καλά του έργα, με τη γνώση του, με τις θυσίες του και με άλλα πολλά, με σκοπό να φτάσει τον Θεό και να σωθεί. Όμως ποτέ δεν κατάφερε να γεφυρώσει το χάσμα αυτό!
Στην Επιστολή προς Ρωμαίους 3:23 ο Λόγος του Θεού μάς λέει…
Γιατί όλοι έχουν αμαρτήσει και βρίσκονται μακριά από τη δόξα του Θεού.
Ρωμαίους 3:23
Το καλύτερο του ανθρώπου, ο υψηλότερος βαθμός της δικαιοσύνης του, μπροστά στην αγιότητα του Θεού, είναι σαν ένα βρώμικο κουρέλι, όπως μας λέει στον Ησαΐα 64:5.
Κι αυτό γιατί η σύγκριση δε γίνεται με τα ανθρώπινα στάνταρ, αλλά με τα στάνταρ του Θεού, που μας δόθηκαν στον Μωσαϊκό Νόμο.
Σύμφωνα με αυτόν τον Νόμο, ο άνθρωπος θα μπορούσε να σωθεί, αν έκανε στην εντέλεια όλα όσα ζητούσε ο Νόμος. Κανείς όμως δεν το πέτυχε αυτό!
Όπως λέει το εδάφιο που αναφέραμε, «όλοι έχουν αμαρτήσει», κάτι που δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει καμία εξαίρεση.
Ακόμα και οι πιο δίκαιοι άνδρες που αναφέρονται στον Λόγο του Θεού είχαν τις ατέλειές τους.
Αυτό όμως που ήταν αδύνατον από τον άνθρωπο, έγινε δυνατόν από τον Θεό.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήλθε να θυσιαστεί και να πάρει τη δική μας θέση, πληρώνοντας το κόστος της δικής μας αμαρτίας, για να σωθούμε εμείς οι ανάξιοι και αμαρτωλοί.
Το τεράστιο κόστος της θυσίας αυτής πολύ περιγραφικά μας το διατυπώνει ο προφήτης Ησαΐας στο 53:4-6 και 10-11:
4 Αυτός, όμως, φορτώθηκε τις θλίψεις μας κι υπέφερε τους πόνους τους δικούς μας. Εμείς νομίζαμε πως όλα όσα Τον βρήκαν ήταν τραύματα, πληγές και ταπεινώσεις από το Θεό.
5 Μα ήταν αιτία οι αμαρτίες μας που Αυτός πληγώθηκε, οι ανομίες μας που Αυτός εξουθενώθηκε. Για χάρη της δικής μας σωτηρίας Εκείνος τιμωρήθηκε και στις πληγές Του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά.
6 Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα· είχε πάρει καθένας μας το δικό του δρόμο. Μα ο Κύριος έκανε να πέσει πάνω Του όλων μας η ανομία.
10 Ο Κύριος όμως θέλησε να τον συντρίψει με τον πόνο· έκανε τη ζωή Του θυσία εξιλέωσης. Γι’ αυτό θα δει απογόνους· τα χρόνια Του θα ’ναι πολλά και θα εκπληρωθεί μ’ Αυτόν του Κυρίου το θέλημα.
11 Ύστερα απ’ την ταλαιπωρία της ψυχής Του, η αμοιβή Του θα ’ναι να χορτάσει φως. Λέει ο Κύριος: “Ο δίκαιος δούλος Μου, με τη γνώση του θελήματός Μου, θα ελευθερώσει πολλούς από την ενοχή, γιατί θα πάρει επάνω Του τις ανομίες τους”.
Η θυσία του Κυρίου μας στον σταυρό του Γολγοθά ήταν μοναδική και ολοκληρωμένη. Κανείς δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα απολύτως στο έργο της σωτηρίας που έκανε ο Κύριος.
Το έργο της σωτηρίας που έφερε εις πέρας ο Κύριός μας, όχι μόνο είναι ολοκληρωμένο, αλλά δίνεται δωρεάν, είναι η προσφορά της θείας αγάπης.
Ο Θεός όμως τους δικαιώνει χωρίς αντάλλαγμα, με τη χάρη Του. Γι’ αυτό έστειλε τον Ιησού Χριστό να μας ελευθερώσει από την αμαρτία.
Ρωμαίους 3:24
Το δώρο μπορείς να το δεχτείς ή να το απορρίψεις, αλλά δεν μπορείς να το εξαγοράσεις!
Β. Εκ πίστεως
Το δώρο της σωτηρίας μπορεί να γίνει δικό σου δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό.
Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Ιωάννης 3:16
Αφού, λοιπόν, ο Θεός μάς έσωσε επειδή πιστέψαμε, οι σχέσεις μας μ’ Αυτόν αποκαταστάθηκαν με τη μεσολάβηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ρωμαίους 5:1
Δικαιώνεται λοιπόν ο άνθρωπος, όχι από τη δική του δικαιοσύνη και αγιότητα, αλλά καθώς πιστεύει στον Ιησού Χριστό.
Εκείνος που πιστεύει στον Υιό έχει αιώνια ζωή· εκείνος που αρνείται να πιστέψει στον Υιό δε θα δει τη ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του.
Ιωάννης 3:36
Η Πίστη αυτή δεν είναι θεωρητική, φιλοσοφική ή εγκεφαλική.
Τέτοια πίστη έχουν και τα δαιμόνια, τα οποία «πιστεύουν και φρίττουν» (Ιάκ. 2:19).
Η σώζουσα Πίστη είναι βιωματική. Παραιτείσαι από τη δική σου δικαιοσύνη των καλών έργων, μετανοείς, καθώς αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι αμαρτωλός και τίποτα το δικό σου δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην αγιότητα του Θεού.
Τότε, στρέφεσαι μέσα από την καρδιά σου, ομολογώντας πίστη στον Ιησού Χριστό, παραδίνοντας τη ζωή σου στα χέρια Του.
Στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, βλέπουμε ξεκάθαρα… τον Φαρισαίο, που θεωρούσε ανθρωπίνως τον εαυτό του άμεμπτο και δίκαιο, να καταδικάζεται.
Όμως ο Τελώνης που χτυπούσε το στήθος του, αναλογιζόμενος το πόσο αμαρτωλός ήταν, δικαιώθηκε, καθώς δεν στηρίχτηκε στη δική του καλοσύνη και δικαιοσύνη, αλλά μετανοημένος στράφηκε στον Θεό.
Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι· γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί.
Λουκάς 18:14
Η Πίστη είναι όταν παραιτείσαι από την προσπάθεια να δικαιωθείς δια του Νόμου και στρέφεσαι στον Χριστό.
Και λυτρώνεται καθένας που Τον εμπιστεύεται απ’ όλα εκείνα απ’ όσα δεν μπορέσατε να λυτρωθείτε με το νόμο του Μωυσή.
Πράξεις 13:39
Ο άγιος Χρυσόστομος λέει:
Μη φοβηθείς ότι παραβαίνεις τον νόμο, επειδή προσήλθες στην πίστη. Γιατί τότε τον παραβαίνεις, όταν εξαιτίας αυτού δεν πιστέψεις στον Χριστό. Αν πιστέψεις όμως στον Χριστό, τον εκπληρώνεις και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ όσο διέταξε. Γιατί έλαβες πολύ μεγαλύτερη δικαίωση.
Η Πίστη αυτή εξολοκλήρου αποβλέπει και στηρίζεται στον Ιησού Χριστό. Μόνο σ΄ Αυτόν και σε κανέναν άλλο.
Η Πίστη αυτή δεν είναι ευχετική για το μέλλον, ή για όταν βρεθούμε μπροστά στο βήμα του Κυρίου. Εδώ και τώρα, όταν πιστέψεις στο σωτήριο έργο του Κυρίου μας, σώζεσαι από τον θάνατο και εισέρχεσαι στην αιώνια ζωή.
Σας βεβαιώνω πως όποιος δέχεται τα λόγια Μου και πιστεύει σ’ Αυτόν που Μ’ έστειλε, έχει κιόλας την αιώνια ζωή και δε θα αντιμετωπίσει την τελική κρίση, αλλά έχει κιόλας περάσει από το θάνατο στη ζωή.
Ιωάννης 5:24
Έτσι, ο άνθρωπος που στρέφεται στον Χριστό δια της πίστεως, ενώνεται σε μια ζωντανή κοινωνία μαζί Του. Το τέλειο έργο του Ιησού Χριστού, δια του Αγίου Πνεύματος, εργάζεται μέσα μας την απολύτρωση και μας φέρνει από τον θάνατο στη ζωή, έχοντας τη δική Του δικαιοσύνη.
10 Αν όμως ο Χριστός κυριαρχεί στην ύπαρξή σας, τότε εξακολουθείτε βέβαια να πεθαίνετε σωματικά εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά το Πνεύμα σάς δίνει ζωή, επειδή ο Θεός σάς δικαίωσε.
11 Κι αν κατοικεί στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, Αυτός που ανέστησε το Χριστό από τους νεκρούς θα δώσει και στα θνητά σας σώματα ζωή με το Πνεύμα Του, που ζει μέσα σας.
Ρωμαίους 8:10-11
Αυτή η νέα μεταμορφωτική κατάσταση του πιστού, που είναι ενωμένος με τον Χριστό, γίνεται ευλογία για τον ίδιο, αλλά και αιτία διακήρυξης και ομολογίας προς τους γύρω του, του έργου και της αγάπης του Θεού.
Εγώ ενωμένος μαζί τους κι Εσύ ενωμένος μαζί Μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι Μ’ έστειλες Εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες Εμένα.
Ιωάννης 17:23
Γ. Περί υιοθεσίας
Πολύ περισσότερο δε η ένωσή μας με τον Ιησού Χριστό δια της πίστεως, μας συνδέει και πάλι μαζί Του και μας κάνει παιδιά του Θεού.
Είστε, λοιπόν, όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. 27 Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό.
Γαλάτας 3:26-27
Τίποτα το δικό μας δεν μας έφερε σε αυτήν τη θέση, μόνο ο Χριστός το έκανε. Το αίμα του Ιησού Χριστού, που χύθηκε στον σταυρό, μας έπλυνε και μας έντυσε με τα ρούχα τα λευκά, της δικής Του δικαιοσύνης.
Έτσι, σήμερα, ντυμένοι τον Χριστό, μπορούμε να εισέλθουμε στην οικογένεια του Θεού και να σταθούμε στην άγια παρουσία Του.
Ως μέλη της οικογένειας του Θεού, συμμετέχουμε σε όλες τις ευλογίες και τα προνόμια αυτής της οικογένειας.
Το αποκορύφωμα είναι να γίνουμε κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού.
Συνεπώς, δεν είσαι πια δούλος, αλλά παιδί του Θεού. Και ως παιδί Του που είσαι, θα γίνεις κληρονόμος Του δια του Χριστού.
Γαλάτες 4:7
Αφού, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί Του και στη δόξα Του.
Ρωμαίους 8:17
Είναι πολύ σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι η πίστη η οποία μας ταυτίζει με τον Χριστό, είναι συνδεδεμένη με τη θυσία.
Η πορεία του Κυρίου μας πέρασε μέσα από τα παθήματα στον θάνατο,
κι από εκεί στην ανάσταση και τελικά στη δόξα, στα δεξιά του Πατρός.
Κι εμείς που είμαστε ενωμένοι μαζί Του, θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συμμερισθούμε τα παθήματά και τον θάνατό Του, αφήνοντας πίσω την παλαιά μας ζωή, για να συμμετάσχουμε στην ανάστασή Του και τελικά στη δόξα Του.
Από εδώ γίνεται το ξεκίνημα και παίρνουμε την πρόγευση αυτών που θα ακολουθήσουν, με τη διαβεβαίωση που δίνει το Άγιο Πνεύμα μέσα στις καρδιές μας.
…είναι ο Ίδιος που με τη σφραγίδα Του μας εγγυάται το μέλλον και σαν πρόγευσή του δίνει μέσα στις καρδιές μας το Πνεύμα.
Β΄ Κορινθίους 1:22
Κι είναι το Πνεύμα εγγύηση για την κληρονομιά μας, για το μελλοντικό λυτρωμό μας. Έτσι θα υμνείται και θα δοξάζεται το μεγαλείο του Θεού.
Εφεσίους 1:14
Κλείνοντας, λοιπόν, αυτό που βλέπουμε είναι ότι στο θαυμαστό αυτό έργο της δικαίωσης, της πίστεως και της υιοθεσίας, τα πάντα σε όλα είναι ο Ιησούς Χριστός. Αμήν.
Βιβλιογραφικές αναφορές
- Ησ. 53:4-6, 10-11, 55:1, Πράξ. 2:38
- Λουκ. 18:14, Πράξ. 13:39, Ρωμ. 3:23-24, 5:1
- Ιωάν. 3:16,36, 5:24-25, 17:23, Ρωμ. 8:10-11, Γαλ. 3:26-27, Εφεσ. 1:4,11
- Ρωμ. 8:17, Γαλ. 4:7, Ιωάν. 16:14
- Β΄ Κορ. 1:22, Εφεσ. 1:14
