Ο Καταστατικός Χάρτης της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Ελλάδος στο άρθρο 11 της Ομολογίας Πίστεως ασχολείται επιγραμματικά αλλά και ουσιαστικά με το μεγάλο, ένδοξο γεγονός της Ανυψώσεως του Κυρίου μας Ιησού, τη θαυμαστή Του Ανάληψη και το θριαμβευτικό κάθισμά Του στα δεξιά του Πατέρα.
Με ένα στίχο ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει: «Και ενώ ευλόγει αυτούς, απεχωρίσθη απ’ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν» (Λουκ. 24:51). Στον δεύτερο λόγο του ο Λουκάς (Πράξ. 1:9) αναφέρει: «….βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν Αυτόν από των οφθαλμών αυτών». Ο Κύριος με την Ανάληψή Του εκπληρώνει τον Μεσσιανικό Ψαλμό 110:1: «…Κάθου εκ δεξιών Μου, εωσού θέσω τους εχθρούς Σου υποπόδιον των ποδών Σου». Παράλληλα, έχει αναλάβει μια απίστευτη, ασύλληπτη και απερίγραπτη διακονία, το να ζει και να μεσιτεύει για μας στον Πατέρα.
Ενώ υπάρχει «κατήγορος των αδελφών» στον ουρανό, εμείς έχουμε τον Μεγάλο Συνήγορο, έτσι ώστε κανένας να μην μπορεί να «εγκαλέσει» ή να κατακρίνει «τους εκλεκτούς του Θεού», γιατί «Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, Όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, Όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών» (Ρωμ. 8:34).
Ο πόλεμος έχει κερδηθεί, ο τελικός θρίαμβος είναι γεγονός και απλά κάθε μέρα που περνά μας φέρνει όλο και πιο κοντά στη θαυμαστή εκπλήρωση ότι στο υπέρ παν όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» θα κλίνει και «πάσα γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός» (Φιλιπ. 2:10-11)!
Ο Απόστολος Πέτρος, πλήρης Πνεύματος Αγίου, θα διακηρύξει στο συνέδριο που κάλεσαν τους Αποστόλους να απολογηθούν ότι: «Τούτον ο Θεός ύψωσε διά της δεξιάς Αυτού Αρχηγόν και Σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών» (Πράξ. 5:31).
Ο συγγραφέας της Προς Εβραίους Επιστολής πολύ εντυπωσιακά αναφέρει: «…αφού δι’ Εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς» (Εβρ. 1:3).
Η μεγαλύτερη όμως ευλογία της Ανύψωσης του Κυρίου μας είναι η Αποστολή του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές των λυτρωμένων Του! Είναι εκπληκτική η διάσταση που η πένα του Λουκά με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος αποτύπωσε: «Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε» (Πράξ. 2:33).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλαβε δύο φορές το Άγιο Πνεύμα! Την πρώτη φορά το λαμβάνει και χρίεται στη Βάπτισή Του από τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη! (Λουκ. 3:21-22).
Ο δεύτερος Αδάμ χρίεται, λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα για να φέρει εις πέρας το θαυμαστό έργο της Απολύτρωσης, για να αποκαταστήσει το «κατ’ εικόνα» και να ανοίξει δρόμο για το «καθ’ ομοίωσιν». Η ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού χρίεται και το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας έρχεται και μένει επάνω Του και ο Πατέρας δεν Του δίνει το Πνεύμα με μέτρο, αλλά Τον χρίει και Τον πληρώνει στο ζενίθ!
Στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, όμως, διαβάζουμε κάτι εντυπωσιακό: «Τούτο δε είπε [δηλαδή ότι ποταμοί ύδατος ζώντος] περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις Αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον· επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη» (Ιωάν. 7:39). Τα λόγια του Κυρίου ακούγονται παράξενα! Πώς δεν είχε δοθεί το Άγιο Πνεύμα, τη στιγμή που η αρχή του Ευαγγελίου του Λουκά –και όχι μόνο– είναι γεμάτη από τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος στις εμπειρίες της ευλογημένης μητέρας του Κυρίου, του Ζαχαρία, του πρεσβύτη Συμεών, της προφήτισσας Άννας, κλπ. Τι Πνεύμα Άγιο δεν είχε δοθεί;
Δεν είχε δοθεί το Άγιο Πνεύμα το οποίο έλαβε ο Κύριος, όταν ανυψώθηκε από τον Πατέρα και κάθισε στα δεξιά Του!
Τι ιδιαιτερότητα θαυμαστή είχε αυτό το Πνεύμα που δεν είχε δοθεί στους πιστούς και δίδεται μόνο, αφού και μετά την Ανύψωση του Κυρίου;
Είναι το Άγιο Πνεύμα που με έναν θαυμαστό, ανερμήνευτο τρόπο, ενώ παραμένει αδιαίρετα, ασύγχυτα το τρίτο πρόσωπο, την ίδια ώρα γίνεται «το Πνεύμα του Κυρίου Ιησού» και ο Κύριος Ιησούς Χριστός γίνεται και είναι τώρα «εις Πνεύμα ζωοποιούν» (Α΄ Κορινθ. 15:45)!
Ενώ τώρα ο Χριστός, με το ένδοξο σώμα της Ανάστασής Του, είναι καθισμένος στα δεξιά του Πατέρα, ζει και μεσιτεύει για μας, την ίδια ώρα, δια του Αγίου Πνεύματος, ζει, κατοικεί και μορφώνεται στο αναγεννημένο πνεύμα και στην καρδιά κάθε πιστού αναγεννημένου ανθρώπου του Θεού!
Εντυπωσιακά ο Απόστολος Παύλος θα αναφέρει: «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα» (Β΄ Κορινθ. 3:17) και θα ευχηθεί στον Τιμόθεο: «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είη μετά του πνεύματός Σου» (Β΄ Τιμόθ. 4:22).
Αυτό το Άγιο Πνεύμα που έλαβε ο Κύριος στην Ανύψωσή Του, ενσωματώνει όλα τα γεγονότα της ζωής, τους μεγάλους πνευματικούς σταθμούς του Κυρίου, τον θάνατό Του, την ταφή Του, την Ανάστασή Του, την ανάληψή Του και τα μεταδίδει στους πιστούς.
Με αυτό το Άγιο Πνεύμα τώρα μπορούμε να βιώνουμε τη σταυρωμένη ζωή, τον καθημερινό θάνατο, «τη νέκρωση του Ιησού στο θνητό μας σώμα» και την αναστημένη ζωή!
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει στους πιστούς της Κορίνθου άμεσα και διαχρονικά σε όλους: «…δεν γνωρίζετε εαυτούς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν;» (Β΄ Κορινθ. 13:5). Το ερώτημα είναι, πώς ο Ιησούς Χριστός είναι «εν ημίν», αφού με το ένδοξο σώμα της Ανάστασής Του είναι στον ουρανό, στα δεξιά του Πατέρα; Η απάντηση είναι: δια του Αγίου Πνεύματος το οποίο έλαβε από τον Πατέρα Θεό, όταν υψώθηκε! Τέτοιο Άγιο Πνεύμα που να φέρνει τον Χριστό μέσα μας, να Τον μορφώνει και να μας μεταμορφώνει «εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν» δεν υπήρχε, δεν είχε δοθεί. Δόθηκε όταν και αφού ο Κύριος δοξάστηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε!
Μέχρι τότε το Άγιο Πνεύμα λειτουργούσε ως το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας τόσο στη ζωή και τη διακονία του Κυρίου, όσο και σε όλους τους λυτρωμένους της Παλαιάς Διαθήκης. Με την Ανύψωση του Κυρίου μας φέρνει τον Κύριο μέσα μας, μέσα στο αναγεννημένο μας πνεύμα, και έτσι καταλαβαίνουμε ότι: «…εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού Αυτού εις τα καρδίας σας το οποίον κράζει [και δια του οποίου κράζουμε (Ρωμ. 8:15)], Αββά ο Πατήρ» (Γαλ. 4:6).
Εμείς τώρα, έχοντας ένα τέτοιο Πνεύμα και έναν τέτοιον Κύριο, που έγινε πνεύμα που ζωοποιεί, Τον λατρεύουμε, αποδίδουμε σ’ Αυτόν αγάπη, υπακοή και λατρεία, ως Προφήτη, Ιερέα και Βασιλιά μας. Ας είναι ευλογημένο και δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας!
