Όταν φαίνεται πως οι κακοί σε όλα πετυχαίνουν!

rainbow over mountain illustration

Ο Ψαλμός ογ (73)(1), είναι ένας διαφορετικός ψαλμός μέσα στο βιβλίο των Ψαλμών της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι γραμμένος από τον Ασάφ και όχι από τον Δαβίδ και επίσης, είναι μία περιγραφή της ανθρώπινης σκέψης και αντιμετώπισης, η οποία χωρίς τον Θεό παρασύρεται σε αρνητικές σκέψεις και λανθασμένες ενέργειες.

O Aσάφ!

Στην Αγία Γραφή αναφέρονται τρεις άνθρωποι με το όνομα Ασάφ, αλλά ο συγγραφέας της Βίβλου πρέπει είναι ο Ασάφ ο αρχιμουσικός, ο οποίος είναι ο ίδιος στο Β’ Χρονικών 20:14 και στο 26:1. O Aσάφ ήταν Λευίτης αρχιμουσικός(2) ηγέτης των Ασαφιτών(3) και δάσκαλος στην αυλή του Bασιλιά Δαβίδ ο οποίος τον τοποθέτησε στο έργο της μουσικής στον ναό του Κυρίου. Ο Ασάφ εξήγγειλε και τις βουλές του Θεού.

288 άτομα!

Στην οικογένεια του, είχαν όλοι τους μεγάλη ικανότητα να υμνούν τον Κύριο· είχαν διδαχτεί να ψάλλουν, μαζί με τους συγγενείς τους, συνολικά διακόσια ογδόντα οκτώ άτομα, με κύμβαλα, άρπες και κιθάρες.(4)

O Aσάφ έγραψε 12 Ψαλμούς ενταγμένους στον κανόνα της Bίβλου, τους 50 και 73-83 στους οποίους υπάρχει η αναφορά του ονόματός του.

Mιλάμε λοιπόν για έναν άνθρωπο ο οποίος, ήταν γνώστης του νόμου και των προφητών αφού ήταν Λευίτης διδάσκαλος αλλά και κάποιος ο οποίος έπαιρνε μέρος στη λατρεία του Kυρίου και μάλιστα σε ηγετική θέση.

Το πρόβλημα!

Το πρόβλημα του Ασάφ προκύπτει από το ότι, ενώ αυτός πιστεύει(5) στο Θεό και περιμένει να βρεθεί σε καλύτερη κατάσταση, παρατηρεί ότι οι άπιστοι ενώ φέρονται χειρότερα, έχουν καλύτερη πορεία! Αυτή τη συμπεριφορά και η πορεία τους, τον ανησυχεί και βουλιάζει στις αρνητικές σκέψεις του!

Επειδή όμως και αυτός είναι μια προσωπικότητα που, ενώ πιστεύει στον Θεό και παλεύει με τις σκέψεις του, χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού.

Τρία τμήματα.

Τον Ψαλμό 73, στον οποίο αναφερόμαστε τον ταξινομούμε σε τρία σημαντικά τμήματα, τα οποία περιγράφουν την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Ασάφ και τα αναφέρουμε με τους παρακάτω ομοιοκατάληκτους υπότιτλους:

  1. AΠOΣTPOΦH, Προβληματισμός. (εδ. 2-16)
  2. ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ, Αλλαγή σκέψης. (εδ. 17)
  3. EΠIΣTPOΦH, Κατανόηση της διαφοροποίησης. (εδ. 18-28)

Ας δούμε τι έχει να μας διδάξει ο Ψαλμός 73!

BAΣH TOY ΠPOBΛHMATOΣ. H ΠIΣTH! (εδ.1)

Στο πρώτο εδάφιο ο Ψαλμωδός μας μας περιγράφει ποιο είναι το πρόβλημα του. Μας δίνει την έδραση της ανησυχίας του, η οποία παραδόξως, είναι η πίστη στον Θεό! Αυτή τον περιορίζει από το να συμπεριφερθεί όπως οι αντίδικοί του, σε αυτό το ποιητικό αλλά και ουσιαστικό δικαστήριο που στήνει στο μυαλό του και το οποίο μας το παραδίδει για να μας οδηγήσει από το ίδιο μονοπάτι σκέψης στην λύτρωση του μυαλού μας!

Χωρίς την πίστη του στον Θεό, δεν θα είχε κανένα προβληματισμό γιατί εύκολα θα γινόταν σαν και εκείνους!

1 Πόσο καλός είν’ ο Θεός για τον Ισραήλ,
για όσους έχουν καθαρή καρδιά!”

1. Αποστροφή

Το πρόβλημά του: Συγκρίνει (εδ. 2 -3)

Στα εδάφια 2-3, μας περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και παρόλο που αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι καλός, αναφέρει ότι λίγο έλειψε να κλονιστεί και να γλιστρήσει η περπατησιά του με το Θεό.

Έφτασε σε τέτοιο σημείο, ενόχλησης και στεναχώριας που παραλίγο θα κλονιζόταν και θα έπεφτε από την πνευματική θέση στην οποία βρισκόταν, λόγω της ζήλειας του προς τους αλαζόνες και τους ασεβείς. Βλέποντας και παρατηρώντας τους απίστους να πορεύονται με παροδική περιστασιακή ευτυχία, στεναχωριότανε για την κατάσταση του, συγκρίνοντας τις ζωές τους.

2 Ωστόσο θα κλονίζονταν, παρά λίγο, τα πόδια μου·
λίγο ακόμη και θα γλίστραγαν τα βήματά μου.
3 Γιατίτους αλαζόνες ζήλεψα,
την ευτυχία βλέποντας των ασεβών.”

Ευδαιμονία των κακών αλαζόνων. Αδικία! (εδ. 4-10)

Τώρα στα εδάφια 4-10 αρχίζει και καταγράφει όλα αυτά που του φαίνονται άδικα και προκλητικά ώστε να τα έχει ένας άνθρωπος κακός σε αντιδιαστολή με τον δίκαιο και αρχίζει και πιέζεται. Οι άδικοι και κακοί είναι χωρίς λύπες, με υγεία, χωρίς κούραση και με εύκολη εργασία; Αυτό τον βασανίζει! Αυτοί που έχουν έπαρση, είναι άδικοι και αναίσθητοι στις ανάγκες των απλών, αυτοί που κάνουν όλες τις αμαρτωλές πράξεις, ειρωνεύονται τους άλλους και πιάνουν και τον Θεό στο βρώμικα στόμα τους να ζούμε καλύτερα από τους δίκαιους και πιστούς στο Θεό; Η άδικη αντίθεση είναι βαριά και ασήκωτη στο μυαλό του! Με την συμπεριφορά τους, ξεστρατίζει και ο λαός σου Θεέ! Γλιστράνε, ξεφεύγουν! Γιατί, Κύριε γίνεται αυτή η αδικία; Σκέφτεται και γράφει ο Ασάφ σε αυτόν τον Ψαλμό!

4 Αυτοί δεν δοκιμάζουν λύπες!
Κι είναι όλο υγεία κι ευεξία το σώμα τους.
5 Οι μόχθοι των θνητών
σ’ εκείνους δεν υπάρχουν·
σκληρά δεν τιμωρούνται
καθώς οι άλλοι άνθρωποι.
6 Για τούτο στο λαιμό τους
σαν περιδέραιο φορούν την έπαρση·
και σαν χιτώνας τούς σκεπάζει η αδικία.
7 Απ’ την αναισθησία πηγάζει η κακία τους
και φαίνονται οι αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς τους.
8 Ειρωνεύονται τους άλλους, εγκωμιάζουν το κακό,
με αναίδεια μιλάνε κι απειλητικά.
9 Ως και τους ουρανούς τούς έπιασαν στο στόμα τους,
κι η γλώσσα τους τη γη σαρώνει.
10 Για τούτο ξεστρατίζει του Θεού ο λαός
και σ’ αυτούς βρίσκει”
ικανοποίηση η δίψα τους.

Αλαζονεία, ευτυχία και η άνεσή τους: Πρόκληση (εδ. 11-12)

Αυτοί Κύριε, σκέφτεται ο Ψαλμωδός στη συνέχεια στα εδ. 11-12, αυτοί που αμφισβητούν ακόμη κι εσένα, αυτοί οι ασεβείς, πώς είναι δυνατόν να είναι αμέριμνοι, χωρίς δυσκολίες και να αυξάνουν σε ότι έχουν στη ζωή; Ακόμη ειρωνεύονται Θεέ, πως τα΄χα δεν τα ξέρεις και δεν τα βλέπεις αυτά που κάνουν. Όμως, μεγαλώνει η δύναμη τους και ίσως να καταδυναστεύουν και το λαό σου!

11 Και λένε: «Πώς θα το ξέρει ο Θεός;»
Κι ακόμη λένε: «Τάχα λαβαίνει γνώση ο Ύψιστος
12 Να, αυτοί είναι οι ασεβείς
και οι αιώνια αμέριμνοι:
Αυξάνουνε σε δύναμη.”

Ασκοπη είναι η πίστη μου; Αναρωτιέμαι (εδ. 13-14)

Μετά από αυτά που βλέπω, φτάνω Κύριε να σκεφτώ αν είναι άσκοπη η πίστη μου; Μήπως έκανα λάθος που στράφηκα σε Σένα; Τι μου προσφέρει να σε πιστεύω, αφού όλα φαίνονται να είναι εναντίον μου και ταλαιπωρούμαι καθημερινά, ενώ οι άπιστοι δεν αντιμετωπίζουν καμμία δυσκολία, κανένα φραγμό, καμία ταλαιπωρία; Και επίσης, ούτε μπορώ να εκφέρω και κάποιο λόγο εναντίον σου γιατί τότε θα γινόμουν και προδότης!

13 Άραγε άσκοπα καθάρισα, Κύριε, την καρδιά μου
κι έπλυνα τα χέρια μου
για να δείξω την αθωότητά μου;
14 Τιμωρημένος ήμουν κάθε μέρα·
και παιδευόμουν τα πρωινά.
15 Αν συλλογιόμουν: «Θα μιλήσω σαν κι αυτούς»,
τη γενιά τότε των παιδιών σου
θα την πρόδινα.”

Αδύνατον να το δεχτώ! (εδ. 16)

Ίσως εδώ να φαίνεται ότι τα πνευματικά, πνευματικώς αντιμετωπίζονται! Ήταν ακατανόητο αυτό το θέμα. Δύσκολο και άδικο! Εδώ όμως αρχίζει ο Ασάφ να καταλαβαίνει. Δεν μπορεί, Κύριε, να έχεις αφήσει τα παιδιά σου στην τύχη και να επιτρέπεις στους απίστους να προκόβουν! Δεν γίνεται! Δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό του η αντίθεση την οποία ζει! Οι άπιστοι να προκόβουν, το βλέπει και οι πιστοί να ταλαιπωρούνται; Δεν μπορεί να συμβαίνει! Προσπαθεί να το καταλάβει και είναι ακατανόητο στο μυαλό του!

16 Προσπάθησα το θέμα αυτό να το σκεφτώ
και να το καταλάβω,
αλλά στα μάτια μου φαινόταν πράγμα δύσκολο·”

2. Αναστροφή

Ο χώρος της κατανόησης! (εδ. 17)

Τώρα, αρχίζει η αναστροφή της κατηφόρας που πήρε η σκέψη του! Ίσως να είναι η σκέψη του, ίσως να είναι και ένα ποίημα για να μας παρασύρει και να μας φέρει στο σημείο της δικής του σκέψης! Τώρα λέει: Ξανάρχισα να είμαι σε επαφή με σένα Θεέ, αλλά ίσως να σκεφτούμε και μείς έτσι αν είμαστε σε παράλληλη κατάσταση – στο αγιαστήριο Του, στο Ναό Του, στο ταμείο μου, στην Βάρκα, στην κιβωτό, ακόμη και στην κοιλιά του κήτους και τότε καταλαβαίνουμε Κύριε! Σταμάτησε να γλιστράει ο Ασάφ και ίσως να αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε και εμείς! Τώρα καταλαβαίνω!

17 ωσότου μπήκα στο άγιο του Θεού
και κατανόησα ποιο θα είν’ το τέλος τους.”

3. Επιστροφή

Αναγνώριση της δίκαιης ώρας του Θεού! (εδ. 18-20)

Η αναστροφή έχει μόνο μία κατεύθυνση και αυτή είναι της επιστροφής! Αναγνωρίζω το λάθος και επιστρέφω! Σε αυτό το σημείο κατάλαβε ότι δεν είναι τελικά τα δικά του πόδια σε ολισθηρό έδαφος αλλά αυτοί οι οποίοι τον είχαν μπερδέψει! Ο Θεός τελικά τους έχει βάλει εκεί. Σε μία στιγμή χάθηκαν, έγιναν συντρίμμια! Και είναι πραγματικότητα ότι άνθρωποι που Τον αρνούνται, και φαινομενικά έχουν ευτυχία, χάνονται με τρομερό τέλος. Η διαφορά, είναι ο χρόνος της επέμβασης του Θεού!

18 Αχ, τους έβαλες, αλήθεια, σ’ έδαφος ολισθηρό,
τους έκανες να πέσουν σε ερείπια.
19 Πώς έγιναν σε μια στιγμή συντρίμμια!
Χάθηκαν κι είχαν τέλος τρομερό.
20 Σαν τ’ όνειρο που χάνεται στο ξύπνημα,”
έτσι θα εξαφανίσεις, Κύριε, την εικόνα τους,
όταν θα επέμβεις.

Αυτοκατάκριση! Τώρα (εδ. 21-22)

Εδώ ο συγγραφέας βρίσκεται σε αυτοέλεγχο και αυτοκατάκριση! Ήμουν ανόητος, λέει, και τίποτα δεν καταλάβαινα μακρυά από Σένα και το πνεύμα Σου! Η απόσταση από τον Θεό δεν είναι άλλωστε αυτή που μας απομακρύνει από το θέλημα Του, την οδηγία Του, την φώτισή Του; Ήμουν σαν ζώο, περιγράφει, με διάθεση αυτοκριτικής και αναγνώριση της ζωώδους σκέψης του, που δεν μπορεί να σκεφτεί και να καταλάβει τίποτα! Όμως η αναγνώριση της όποιας κατάστασης μας, δεν είναι αυτή του μας βοηθάει να διορθώσουμε πορεία! Βρίσκεται στο σημείο της επιστροφής από την αδιέξοδη διαδρομή της ζήλειας και της σύγκρισης.

21 Όσο καιγόταν η καρδιά μου,
και στα νεφρά μου πόνοι μ’ έσφαζαν,
22 ήμουν ανόητος
και τίποτα δεν καταλάβαινα·
στεκόμουνα μπροστά σου σαν το ζώο.

Τι επιθυμώ! Από δω και πέρα. (εδ. 23-26)

Κατάλαβε ο ταλαίπωρος σε όλη την έκτασή του το πρόβλημα!  Αν βρίσκομαι κοντά Σου, αν είμαι στο αγιαστήριο Σου, θα καταλαβαίνω. Αν είμαι μακρυά Σου, οι σκέψεις μου, οι επιθυμίες, οι άνθρωποι, θα με παρασύρουν στην ζήλια, στο παράπονο, στην απαίτηση! Εσύ με κρατάς απ’ το χέρι! Με τι συμβουλές Σου με οδηγείς. Δεν έχω κανέναν άλλο για να κρατηθώ! Άρα θέλω να βρίσκομαι πάντα κοντά Σου!

23 Ωστόσο, εγώ πάντα κοντά σου βρίσκομαι
και με κρατάς απ’ το δεξί μου χέρι.
24 Με τις δικές σου συμβουλές με οδηγείς,
κοντά στη δόξα σου με παίρνεις.
25 Ποιον άλλον έχω, αν όχι εσένανε, στον ουρανό;
Τι άλλο ακόμα να ποθήσω πάνω στη γη
αφού έχω εσένα;

Μόνο Εσύ! Για πάντα. (εδ. 27-28)

Κουράστηκε ο Ψαλμωδός και ίσως και ’μείς! Το σώμα πονάει, η καρδιά λυπάται, το μυαλό παρασύρει! Χρειαζόμαστε υποστήριξη, ένα βράχο, μια βάση! Επειδή όσοι απομακρύνονται από τον Θεό καταστρέφονται! Όμως ο Ψαλμωδός καταλήγει στο τέλος αυτής της περιπέτειας, αυτής της εκδίκασης, αυτή της συγκριτικής σκέψης στο συμπέρασμα της ζωής του, το οποίο μπορεί να είναι ικανό και για εμάς.

Η βάση μου είναι θα είναι για πάντα ο Θεός! Θα προσηλώνομαι σ΄Αυτόν που είναι η ευτυχία μου, την ελπίδα μου θα βασίζω στον Κύριο και θα περιγράφω όλα τα θαυμαστά Του έργα!

26 Η σάρκα μου εξαντλήθηκε, το ίδιο κι η καρδιά μου
μα της καρδιάς μου βράχος
και μερίδα μου, ο Θεός
για τους αιώνες θα ’ναι.
27 Γιατί να, καταστρέφονται
όσοι από σένα ξεμακραίνουν·
τους εξοντώνεις όλους αυτούς
που σου είναι άπιστοι.
28 Αλλά εγώ, να προσηλώνομαι στο Θεό,
αυτή ’ναι η ευτυχία μου·
την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό,
όλα για να εξιστορώ τα θαυμαστά σου τα έργα.”

Ο Ασάφ, είτε περνώντας αυτή την τρικυμία στη ζωή του, είτε παρουσιάζοντας την σαν ποίημα, ψαλμό βοηθάει τους ανθρώπους του Θεού ακόμη μέχρι σήμερα! Αν αυτή η κατάσταση είναι παρόμοια με αυτή που περνάς, εκμεταλεύσου τη βοήθεια που μας δίνει ακόμη και σήμερα και θυμήσου. Ο Θεός είναι στο θρόνο Του και νοιάζεται για τους δικούς Του ακόμη και σήμερα!

  1. Στο Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο έχει το νούμερο 73, ενώ στο ελληνικό της μετάφρασης των Q (Εβδομήκοντα) όπως και στην λατινική Βουλγάτα έχει το νούμερο 72.
  2. “Ασάφ, πρωτοψάλτης του δεύτερου χορωδιακού τμήματος.”  Α’ Χρονικών 6:24
  3. Α’ Χρονικών 25:1-2,6-7,9
  4. Α’ Χρονικών 25:1-7
  5. Εδάφια 1, 15

Tα νεα άρθρα σε email

Εγγραφείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τα νέα άρθρα όταν δημοσιεύονται.

Scroll to top