Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μεγαλύνει το Θεό;
Τι σημαίνει μεγαλύνω;
Σημαίνει ότι κάνω κάτι ή κάποιον να φαίνεται μεγάλος.
Το Μικροσκόπιο έξαφνα μεγαλώνει τα πράγματα και κάμνει εκείνα που είναι αόρατα να γίνονται ορατά στο ανθρώπινο μάτι. Στην πραγματικότητα ο φακός δεν τα κάνει πιο μεγάλα από ότι είναι… Απλώς τα δείχνει πιο μεγάλα, για να δει το ανθρώπινο μάτι, που είναι ανίκανο να τα δεί. Τα παρουσιάζει μεγάλα !
Δεν μπορούμε να κάνουμε το Θεό μεγαλύτερο από ό,τι είναι. Ούτε μπορούμε άλλωστε να συλλάβουμε το άπειρο μεγαλείο Του…
Είναι Άπειρος & Ανεξιχνίαστος σε σοφία, δύναμη & χάρη. Οι ουρανοί των ουρανών δεν μπορούν να τον χωρέσουν. Μπροστά Του, νύχτα και μέρα ακατάπαυστα τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ διπλώνουν τις φτερούγες τους σε μια αδιάκοπη δοξολογία:
Άγιος Άγιος άγιος Κύριος Σαβαώθ, πάσα η γη είναι γεμάτη από τη δόξα Του…
Αποκλείεται να μπορούμε να κάνουμε το Θεό… μεγαλύτερο από ό,τι είναι.
Και όμως ο Λόγος του Θεού, μας προσκαλεί να Τον μεγαλύνουμε! Στον 34ο ψαλμό εδ.3 ο Δαβίδ μας προσκαλεί με αυτά τα λόγια: ‘Μεγαλύνατε τον Κύριο μετ’ εμού…’. Και στην Καινή Διαθήκη στον ύμνο της Παρθένου Μαρίας στο Λουκά 1:46 διαβάζουμε: ‘Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο’! Από αυτόν άλλωστε το 1ο στίχο, αυτού του ύμνου της Παρθένου Μαρίας ονομάστηκε όλη η περικοπή «Μεγαλυνάρια».
Ποια είναι η έννοια και πώς μπορούμε να μεγαλύνουμε το Θεό;
Πώς Τον εμεγάλυνε ο Δαβίδ και πώς Τον εμεγάλυνε η κατά σάρκα μητέρα του Κυρίου μας;
- Τον μεγαλύνουμε… όταν έχουμε και καλλιεργούμε υψηλότερες σκέψεις για το Θεό.
- Τον μεγαλύνουμε… δίνοντας Του τη θέση, που Του ανήκει στη σκέψη μας.
- Τον μεγαλύνουμε… κάνοντας γνωστά τα Θαυμάσιά Του έτσι ώστε κ άλλοι να Τον διακρίνουν και να Τον δοξάσουν.
Για όσους δεν μπορούν να δουν είναι γιατί πάσχει η όρασή τους… Ένας φακός έχει τεθεί μπροστά τους για να μπορέσουν να δουν τον Αόρατο !
Ο Φακός αυτός, είναι το φώς που ξεχύνει μια ταπεινή και αφιερωμένη ψυχή…
«έτσι ας λάμπει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, ώστε να δούν οι άνθρωποι τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς».Ματθ 5:16
- Μεγαλύνουμε τον Θεό… όταν Τον διατηρούμε μεγάλο στη μνήμη μας.
Όταν γεμίζουμε τη μνήμη μας με τα θαυμάσια Του. Όταν θυμόμαστε τι έκαμε. Όταν η μνήμη μας, ξεφυλλίζει τις σελίδες της ιστορίας και τις σελίδες της δικής μας ζωής και διακρίνει τα όσα μεγαλεία, το χέρι του Θεού έχει επιτελέσει… « Μνημονεύετε των θαυμάσιων Aυτού τα οποία έκαμε ….».
- Τον μεγαλύνουμε… στα αισθήματά μας.
Μας συγκινεί η παρουσία Του. Μας εμπνέει δέος η αγιότητα και δικαιοσύνη Του; Πόσο ανταποκρινόμαστε στην αγάπη Του; «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωκε τον Υιόν Του». Αυτό το υπερθαύμαστο γεγονός, πόσο χώρο κατέχει στις καρδιές μας;
- Τον μεγαλύνουμε… στις προσδοκίες μας.
Όταν περιμένουμε από τον ζώντα Θεό μεγάλα και θαυμαστά έργα.
Πόσο μικρός είναι ο Θεός του απίστου!
Δεν περιμένει περισσότερα πράγματα από όσα αυτός ο ίδιος μπορεί να κάμει.
Πόσο μικρός επίσης είναι ο Θεός του ολιγόπιστου. Σταματά με την ολιγοπιστία του, τη φανέρωση των μεγαλείων του πνεύματος.
Ακόμα πιο μικρός είναι ο Θεός του ειδωλολάτρη.Είναι ένα κομμάτι ξύλο, όσο καλλιτεχνικά επεξεργασμένο κι αν είναι. Όσο ο συνδυασμός χρωμάτων και αν το στολίζει, ξόανο είναι, άψυχο είναι αυτό που προσκυνά ο άνθρωπος που δεν έμαθε ότι… ‘πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνούμε’.
Μάτια έχουν και δεν βλέπουν…. Αυτιά και δεν ακούνε… Πόσο μικρός είναι ένας τέτοιος Θεός !
- Μεγαλύνουμε το Θεό… ξεχνώντας τον εαυτό μας.
Εορτάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου! Πόσο έχει διακριθεί και αναδειχθεί η Παρθένος Μαρία. Καμμιά άλλη δεν αξιώθηκε να τιμηθεί όσο εκείνη. Την ξεχώρισε ο Θεός, να γίνει η κατά σάρκα μητέρα του Υιού Του. Κράτησε στην αγκαλιά της και έσφιξε στο στήθος της τον ενσαρκωμένο Υιό του Θεού.
Δεν μεγαλύνει όμως τον εαυτό της, μεγαλύνει τον Κύριο. Οι γενεές των πιστών την μακαρίζουν, γιατί είναι η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών…όμως η ίδια, ταπεινώνεται κι δοξάζει τον Κύριό της !
Όσο πιο λίγη αξία δίνουμε στον εαυτό μας τόσο πιο μεγάλη τιμή και δόξα δίνουμε στο Θεό! Αποδίδουμε σε Εκείνον, αυτό που δεν ανήκει σε εμάς αλλά στο Θεό.
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έλεγε για το Χριστό: Εκείνος πρέπει να αυξάνεται… εγώ να ελαττώνομαι.
Και ο Παύλος: χάριτι Θεού είμαι ότι είμαι. Όχι εγώ αλλά η χάρις του Θεού είναι μαζί μου.
Έτσι μεγαλύνεται ο Θεός!
- Δεν μπορούμε να κάνουμε τον Θεό μεγαλύτερο από ότι είναι…
Μπορούμε όμως να παραμερίσουμε, για να φανεί το μεγαλείο Του στους γύρω μας ανθρώπους.
Έχετε ακούσει την ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου που στάθηκε μια φορά μπροστά στο Διογένη, τον κυνικό φιλόσοφο και του είπε: τι θα ήθελες να σου προσφέρω; Αλλά καθώς στεκόταν μπροστά στο Διογένη έπεφτε η σκιά του επάνω στον Διογένη. Και εκείνος του είπε: μη μου αφαιρείς εκείνο που δεν μπορείς να μου δώσεις !
Έτσι κι εμείς, να μη ρίχνουμε την σκιά μας και να κρύβουμε από τα μάτια των ανθρώπων την παρουσία του Θεού.
Πολλές φορές, αυτή η σκιά είναι… το εγώ μας,… οι μικρότητές μας, που δεν αφήνουν τους γύρω μας… να απολαύσουν τα μεγαλεία του Θεού. Όμως ο Σκοπός της ζωής μας, είναι να δοξολογούμε και να μεγαλύνουμε το Θεό!
Η Παρθένος Μαρία αυτό είχε τάξει σαν σκοπό της ζωής της. Το ίδιο καλούνται να κάνουν όλοι οι πιστοί! Έτσι βρίσκουν τη λύτρωσή τους, την τελείωσή τους και την πλήρη ευτυχία τους.
Όπως το θέτει ο απ. Παύλος στην προς Φιλιπ.1:20-21‘…. αλλά όπως πάντα, έτσι και τώρα με πολύ θάρρος θα αγωνιστώ, ώστε να δοξασθεί ο Χριστός με όλο μου το είναι, είτε με αφήσουν να ζήσω είτε με καταδικάσουν να πεθάνω. (21) Γιατί για μένα, το να ζώ σημαίνει ζωή με το Χριστό, και το να πεθάνω είναι κέρδος
Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστικό…
Νοιώθουμε βαριά και καταθλιπτική τη ζωή μας, βρίσκουμε ότι είναι αδειανή η καρδιά μας; Ας αρχίσουμε να μεγαλύνουμε το Θεό. Ας Τον μεγαλύνουμε για τη χάρη Του, τη δύναμή Του, την αγάπη Του! Το αποτέλεσμα θα είναι, να αποκτήσει φτερά η ψυχή μας και να πετά θριαμβευτικά, επάνω από τις περιστάσεις, ακόμα και επάνω από το θάνατο.
- Ας τον μεγαλύνουμε με όλη τη ζωή μας…
Να ζήσουμε έτσι ώστε ο Θεός να είναι ορατός και αισθητός στα λόγια μας και στα έργα μας. Η διαγωγή μας… να διηγείται σιωπηλά την δόξα του Θεού. Ας βλέπουν οι γύρω μας άνθρωποι τα ίχνη του Θεού στην ευγένεια της συμπεριφοράς μας.
- Μεγαλύνουμε το Θεό με την πίστη μας.
Μας ελευθέρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας. Ας υμνήσουμε Εκείνον που μας ελευθέρωσε. Οι αιχμάλωτοι δεν τραγουδούν… Δεν μπορούν να τραγουδήσουν. Σκύβουν τον αυχένα και θρηνούν. Μονάχα στεναγμός ακούγεται απ τα στήθη των σκλάβων. Θρηνούσαν οι Ισραηλίτες, όταν τους έσερναν αιχμάλωτους στην Βαβυλώνα.
Πώς να ψάλλουμε την ωδή του Κυρίου εις ξένη γήν? Επάνω στις ιτιές κρεμάσαμε τις κιθάρες μας.
Οι ψυχές που ελευθερώθηκαν από την σκλαβιά της αμαρτίας κρατούν τις κιθάρες τους και ψάλλουν ημέρα και νύχτα. Την ώρα που οι δούλοι της αμαρτίας μέσα στο άγχος και την απελπισία θρηνούν και στενάζουν… μέσα από την λυτρωμένη ψυχή, ακούγεται ύμνος χαράς και θριάμβου.
- Επίσης μπορούμε να μεγαλύνουμε το Θεό… με τα παθήματά μας.
Δοξάζει τον Κύριο… η Υπομονή και η Υποταγή μας στο θέλημα του Θεού, όταν αυτό το θέλημα περιλαμβάνει πόνο και δοκιμασία. Η Γαλήνη με την οποία περνούμε κάθε δοκιμασία που επιτρέπει… Συγχωρητικότητα που αντιτάσσουμε στην κακία και στο μίσος….
Όλες οι θείες ιδιότητες, όταν ακτινοβολούν μέσα από τον πόνο και τη θλίψη μας… Τι άλλο κάνουν παρά… να φανερώνουν Αυτόν τον ίδιο το Θεό.
Είναι αντανάκλαση της παρουσίας Του στη ζωή μας και αποτελεί την πιο δυνατή μαρτυρία, ότι ο Θεός μας είναι Θεός ζων και κατοικεί μαζί μας και μέσα μας
Αυτός ο Θεός που οι ουρανοί των ουρανών δεν μπορούν να Τον χωρέσουν… Κατοικεί στην ταπεινή καρδιά και το συντριμμένο πνεύμα!
Ησαΐας 57:15 «διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος ο κάτοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι ο Άγιος. Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω και μετά του συντετριμμένου την καρδία και του ταπεινού το πνεύμα.»
Και όταν κατοικεί μέσα μας ο Θεός θα ξεχειλίσει όλη η ζωή μας, από ένα ύμνο… προς τα μεγαλεία και θαυμαστά που Εκείνος κάνει. Δεν θα ψάλλουμε μόνο τα μεγαλεία που έκαμε στη δημιουργία και την ιστορία.
Όπως η κεχαριτωμένη Παρθένος Μαρία θα τον μεγαλύνουμε «διότι έκαμε εις εμέ μεγαλεία ο δυνατός». Πόσα μεγαλεία έκαμε… για σένα και μέσα σε σένα ο Κύριος; Αν δεν έκαμε άφησέ Τον να κάμει !
Και αν έχει κάμει Δόξασέ Τον… Τίμησέ Τον !Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο και πάντα τα εντός το όνομα το άγιο Αυτού!
