Ο λαός του Θεού βρισκόταν υποδουλωμένος κάτω από τον ζυγό των Ρωμαίων. Οι Ισραηλίτες περίμεναν τον Μεσσία, ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τους εχθρούς τους. Η καταπίεση του κατακτητή ήταν μεγάλη.
1. Ο χρόνος της γέννησης του Βασιλιά (1-2)
Ο καίσαρας Αύγουστος έβγαλε διάταγμα να γίνει απογραφή όλης της οικουμένης. Ο σκοπός της απογραφής ήταν η φορολογία. Ήθελαν να καταμετρήσουν τον πληθυσμό, για να ξέρουν πόσα έσοδα να περιμένουν. Ενώ ο Καίσαρας ενεργούσε προκειμένου να ευημερήσει το βασίλειό του, στην πραγματικότητα υπηρετούσε και εκπλήρωνε τα σχέδια της Βασιλείας του Θεού. Ο τόπος της γέννησης του Χριστού ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού. Έχουμε συνηθίσει το γεγονός οι πολιτικοί να χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να εκπληρώσουν τα δικά τους πονηρά σχέδια. Αυτό όμως που βλέπουμε εδώ είναι ο Παντοκράτορας να χρησιμοποιεί τον αυτοκράτορα για να πραγματοποιήσει το δικό Του αγαθό σχέδιο.
2. Ο τόπος της γέννησης του Βασιλιά (4-5)
Ο τόπος της γέννησης του Χριστού ήταν στο σχέδιο του Θεού και μάλιστα είχε προφητευθεί. Ο προφήτης Μιχαίας είχε αναφέρει τον τόπο της γέννησης του Μεσσία. «Αλλά από εσένα, Βηθλεέμ, …αν και είσαι μια από τις πιο μικρές πόλεις του Ιούδα, εγώ θα κάνω να προέλθει Εκείνος που θα γίνει άρχοντας του Ισραήλ. Η καταγωγή Του είναι πολύ παλιά· ανάγεται στις αρχαίες μέρες» (Μιχ. 5:1).
Η εκπλήρωση αυτής της προφητείας έγινε, καθώς ο Ιωσήφ μαζί με την Μαρία πήγαιναν στη Βηθλεέμ, στην πόλη του Δαβίδ, από την οποία καταγόταν. Ο Ιησούς είχε ως νόμιμο πατέρα Του τον Ιωσήφ, ο οποίος ήταν από την οικογένεια του Δαβίδ, άρα και ο Ιησούς ήταν νόμιμος απόγονος και υιός του Δαβίδ. Άλλωστε ο άγγελος Γαβριήλ ήδη το είχε αναγνωρίσει, όταν το ανακοίνωσε στη Μαρία (Λουκ. 1:32).
Το ότι η γέννηση του Χριστού έγινε στη μικρή Βηθλεέμ και όχι στην Ιερουσαλήμ σηματοδοτεί επίσης τη διαφορετικότητα αυτού του βασιλιά. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τον τρόπο της γέννησής Του!
3. Ο τρόπος της γέννησης του Βασιλιά (6)
Ήρθε η ώρα της Μαρίας να γεννήσει. Το πανδοχείο όμως ήταν γεμάτο, με αποτέλεσμα ο Υιός του Θεού να μην έχει μια ανθρώπινη μεταχείριση. Η γη στάθηκε αφιλόξενη στον Δημιουργό της. Αντί παλατιού, ο Υιός του Θεού γεννήθηκε σ’ έναν στάβλο ή σ’ ένα σπήλαιο όπου φύλαγαν τα ζώα. Αντί του ζεστού κρεβατιού, μια φάτνη ήταν διαθέσιμη. Στον Υιό και κληρονόμο του θρόνου του Δαβίδ ένας στάβλος προσφέρθηκε για παλάτι και μια φάτνη ζώων για θρόνο! Ας θυμηθούμε ξανά γιατί γεννήθηκε ο Χριστός σε μια φάτνη.
Το κατάλυμα ήταν γεμάτο από τον κόσμο που είχε πάει για την απογραφή. Δυστυχώς έχει καταγραφεί στην ιστορία ότι αυτό που η Βηθλεέμ πρόσφερε στον Μεσσία ήταν ένας στάβλος. Ο Ιησούς Χριστός πέρασε την πρώτη νύχτα της ζωής του στη γη άστεγος! Δεν βρέθηκε κάποια ανθρώπινη κατοικία για τον Υιό του Θεού παρά μόνο αυτή των ζώων. Το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο μάς παρουσιάζει τον άστεγο βασιλιά!
Ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι αυτή η κατάσταση συνεχίζεται και σήμερα. Όπως τότε τα σπίτια και τα δωμάτια ήταν γεμάτα επισκέπτες, έτσι και τώρα οι καρδιές των ανθρώπων είναι γεμάτες από άλλους «επισκέπτες» και δεν έχουν χώρο για τον Χριστό.
Η γέννηση του Ιησού περιγράφει ευθύς εξαρχής ποια θα ήταν η στάση των ανθρώπων προς τον βασιλιά τους. Σύμφωνα με τα λόγια του προφήτη, «καταφρoνημένoς και απερριμμένoς από τoυς ανθρώπoυς» (Ησ. 53:3). Αργότερα ο κόσμος θα φανέρωνε ακόμη πιο αιμοβόρα την κακία του και θα Τον τοποθετούσε επάνω σ’ έναν σταυρό. Η ξύλινη φάτνη της Βηθλεέμ είναι μια σκιά, ένας τύπος που δείχνει στον ξύλινο σταυρό του Γολγοθά. Στη γέννηση, αν και βασιλιάς, είναι τοποθετημένος μέσα σε μια φάτνη· αργότερα θα Του έδιναν και ένα αγκάθινο στεφάνι για στέμμα! Τώρα Τον υποδεχόταν το σπήλαιο της γέννας, σε λίγο το σπήλαιο του τάφου! Τώρα ο Ιησούς ως ένα βρέφος σπαργανωμένο (δεμένο με φασκιές) κείτονταν μέσα στη φάτνη. Λίγα χρόνια αργότερα θα ήταν τυλιγμένος με σάβανα και θα κείτονταν μέσα στον τάφο. Η φάτνη παραπέμπει στον σταυρό και τον τάφο.
Η εικόνα του άστεγου Χριστού δεν θέλει να μας διδάξει να λυπηθούμε τον φτωχό Χριστό. Αυτό θα ήταν τρομερό λάθος και διαστρέβλωση του Ευαγγελίου. Η εικόνα του άστεγου Χριστού θέλει να μας πείσει για την πνευματική κατάντια του ανθρώπου. Αυτός που πρέπει να τον λυπηθούμε είναι ο πάμφτωχος εαυτός μας. Και στις μέρες μας, καθώς γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, αυτό που συχνά χαιρόμαστε δεν είναι ο Χριστός, αλλά κάποια δώρα. Η καρδιά μας είναι γεμάτη από την ύλη και δεν έχει χώρο για να κατοικήσει ο Χριστός μέσα σ’ αυτήν. Στη Βηθλεέμ, στον οίκο του Δαβίδ, δεν υπήρχε τόπος για τον Ιησού. Δυστυχώς κάποιες φορές και μέσα στις εκκλησίες δεν υπάρχει χώρος για τον Χριστό. Η εικόνα του άστεγου Χριστού συνεχίζει να είναι πραγματικότητα, καθώς ο Χριστός μπορεί να βρίσκεται έξω από την πόρτα της εκκλησίας και χτυπά για να Του ανοίξουμε. Χτυπά την πόρτα της εκκλησίας για να Του ανοίξουμε, όχι γιατί εκεί έξω κάνει κρύο, αλλά για να μας κάνει το τραπέζι και να μας χαρίζει τον Εαυτό Του, καθώς Τον έχουμε ανάγκη (Αποκ. 3:20).
4. Η αγγελία της γέννησης του Βασιλιά (8-18)
Παρ’ όλα αυτά η γέννηση του Χριστού δεν θα έπρεπε να περάσει εντελώς απαρατήρητη. Η γέννηση του Ιησού ήταν το εκπληκτικότερο γεγονός στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας μέχρι τότε. Θα έπρεπε κάπως να εορταστεί και να αναγνωριστεί. Έτσι ο Θεός έστειλε έναν άγγελό Του για να αναγγείλει τα καλά νέα της γέννησης του Χριστού σε κάποιους βοσκούς. Ο άγγελος τους είπε: «Μην τρομάζετε! Σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλο τον κόσμο: Σήμερα, στην πόλη Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας –κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος» (Λουκ. 2:10-11).
Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί να γίνει σε βοσκούς αυτή η αγγελία της γέννησης του Βασιλιά και Υιού του Θεού;
Οι βοσκοί ήταν απόβλητοι από την κοινωνία. Ζούσαν έξω στην ύπαιθρο και δεν μπορούσαν να τηρήσουν τον τελετουργικό νόμο με τους διάφορους καθαρμούς και έτσι θεωρούνταν ακάθαρτοι. Ήταν περιφρονημένοι, περιθωριακοί και μετά τους λεπρούς ήταν η χαμηλότερη κοινωνική τάξη στο Ισραήλ. Και όμως σ’ αυτούς έστειλε ο Θεός τον άγγελό Του για να αναγγείλει τα καλά νέα της γέννησης του Χριστού. Το μήνυμα που λαμβάνουμε είναι ότι καμία τάξη ανθρώπων, όσο χαμηλά και αν είναι, δεν εξαιρείται από την αγάπη και τη σωτήρια χάρη του Θεού. Το πολυτιμότερο, ακριβότερο και πλουσιότερο δώρο ανακοινώνεται πρώτα στους φτωχούς. Ίσως να είναι και ένα είδος κρίσης από τον Θεό προς τα υψηλά στρώματα της κοινωνίας. Το μήνυμα του Θεού ήταν: «Άστεγο δεν αφήσατε τον Υιό Μου; Ε, λοιπόν στους άστεγους πρώτα θα Τον αποκαλύψω. Μια φάτνη ζώων δεν προσφέρατε στον Υιό Μου; Ε, λοιπόν, πρώτα από όλους, εκείνους που βρίσκονται μαζί με ζώα θα καλέσω! Ο τόπος φιλοξενίας που προσφέρατε στον Υιό Μου δεν ήταν μέσα στη βρομιά και στη δυσωδία; Ε, λοιπόν τους λερωμένους και βρώμικους εκλέγω, ώστε πρώτοι αυτοί να ακούσουν το ευαγγέλιο».
Η επιλογή της εμφάνισης του αγγέλου στους βοσκούς και όχι στο παλάτι είναι μια κρίση προς τους υπερήφανους. Αρχίζει η εκπλήρωση των λόγων της Μαρίας, της μητέρας του Χριστού, που είπε στα Μεγαλυνάρια: «Γκρέμισε δυνάστες από θρόνους, και ύψωσε τους ταπεινούς» (Λουκ. 1:52). Η εμφάνιση του αγγέλου στους βοσκούς φανερώνει γενικότερα την αποστολή του Χριστού, όπως ο Ίδιος ανέφερε: «με απέστειλε για να ευαγγελίσω τους φτωχούς» (Λουκ 4:18).
Αυτός συνεχίζει να είναι ο τρόπος που ο Θεός ενεργεί. Ο λαός του Θεού στην Καινή Διαθήκη, η Εκκλησία, αποτελείται κυρίως από φτωχούς. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι «κι αυτούς που ο κόσμος τούς θεωρεί παρακατιανούς και περιφρονημένους, εκείνους διάλεξε ο Θεός, τα μηδενικά, για να καταργήσει όσους θαρρούν πως είναι κάτι» (Α’ Κορ. 1: 28).
Ο Ιάκωβος ρητορικά λέει: «Aκούστε, αγαπητοί μου αδελφοί: O Θεός δεν διάλεξε τους φτωχούς τούτου του κόσμου, πλούσιους σε πίστη, και κληρονόμους της βασιλείας, που την υποσχέθηκε σ’ εκείνους που Τον αγαπούν;» (Ιακ. 2:5)
Σε ποια κατηγορία ανήκεις εσύ; Ανήκεις μεταξύ εκείνων που ο Θεός έχει καλέσει και έχει αποκαλύψει τον Υιό Του; Συνεργάζεσαι κι εσύ μαζί με τον Θεό στη δική Του αποστολή να ευαγγελιστούν οι φτωχοί; Ή μήπως ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που περιφρονούν τους άλλους και θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο, σοφότερο, καλύτερο; Ας θυμόμαστε ότι ο άστεγος βασιλιάς Χριστός αποκαλύφτηκε στους άστεγους βοσκούς!
