«… τα ιερά γράμματα τα δυνάμενα να σε σοφίσωσι εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού»
(Β’ Τιμ. 3:15)
Τρία είναι τα θέματα που ο Παύλος αναφέρει σε αυτή τη φράση: Η σωτηρία, ή αλλιώς μεταστροφή, ο Χριστός και η Αγία Γραφή. Η μεταστροφή από την πονηρή φύση, την κακή πορεία μας και το διεφθαρμένο πνεύμα μας προς τον σωτήρα Χριστό συμβαίνει όχι όταν είμαστε σε νάρκωση, ούτε όταν δεν έχουμε συνείδηση του εαυτού μας ή των πράξεών μας ή των συμβάντων γύρω μας, αλλά όταν είμαστε σε θέση να κάνουμε μια συνειδητή επιλογή μεταξύ των δύο καταστάσεων. Και το κυριότερο, όταν έχουμε αποκτήσει γνώση του προσώπου του Χριστού και του έργου Του. Αυτή η γνώση του Χριστού είναι πρώτα απ’ όλα εγκεφαλική γνώση, πληροφόρηση της ανθρώπινης διάνοιας περί όλων όσων διαδραματίστηκαν κατά την επίγεια ζωή και πιο συγκεκριμένα της δημόσιας διακονίας του Ιησού κατά τα τρία τελευταία έτη της ζωής Του. Ασφαλώς δεν αρκεί αυτή η γνώση για να αναγνωριστεί κάποιος ως μεταστραφείς στον Χριστό, αλλά είναι τόσο αναγκαία για να περάσει κάποιος από το θάνατο στη ζωή όσο είναι αναγκαίο να διακρίνει καθαρά ένα πρόβατο που βρίσκεται η θύρα του ποιμνιοστασίου ώστε να περάσει μέσα απ’ αυτή προς την ασφάλεια και τη φροντίδα που του παρέχει ο ποιμένας. Χρειάζεται επομένως να ανοίξει μια αξιόπιστη και αυθεντική πηγή από την οποία θα μπορέσουμε να αντλήσουμε ζωντανές πληροφορίες σχετικά με Αυτόν που σώζει και οδηγεί στη σωτηρία μέσα από την μεταστροφή και αυτή η πηγή είναι μόνο η Αγία Γραφή.
Η Αγία Γραφή και το κεντρικό θέμα της
Δεν χρειαζόμαστε το αχνό φως κανενός λυχναριού στην αναζήτηση της αλήθειας αφού βλέπουμε μια δέσμη άπλετου φωτός να προβάλει μέσα από τις σελίδες του ιερού βιβλίου. Αυτό το φως ανατέλλει ήδη από τις πρώτες προτάσεις της Βίβλου και δεν δύει ούτε μέχρι την τελευταία της φράση – και το φως αυτό είναι ο Χριστός, ο Υιός του Πατέρα, το δεύτερο πρόσωπο του ενός τριαδικού Θεού. Η Γραφή σοφίζει τον άνθρωπο προς σωτηρία και το κάνει αυτό ζωγραφίζοντας μια ζωντανή εικόνα του σωτήρα. Ο Χριστός είναι η χρυσή κλωστή που διαπερνά αυτό το υφαντό από τη μια άκρη μέχρι την άλλη. Στο θέμα της δημιουργίας ο Υιός είναι Εκείνος δια της ενέργειας του οποίου ο υλικός κόσμος περνάει από την σκοτεινή ανυπαρξία στην φωτεινή ύπαρξη, αποκτά σχήμα και μορφή και παίρνει “σάρκα και οστά”. Αλλά είναι στο θέμα της σωτηρίας, μετά την ανθρώπινη ανταρσία και πτώση, που η δόξα του Χριστού εμφανίζεται στο μεσουράνημα της λαμπρότητάς της. Είναι η Γραφή που παρουσιάζει τη λύτρωση του ανθρώπου ως κατά μοναδικό τρόπο έργο του Χριστού. Μέσα στη Γραφή διασώζονται τα λόγια του αποστόλου Παύλου ότι “εις τούτον μαρτυρούσι πάντες οι προφήται ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεση αμαρτιών πας ο πιστεύων εις Αυτόν”. Και αυτή είναι η μαρτυρία της Γραφής, η οποία Γραφή “δεν δύναται να αναιρεθεί” όπως δηλώνει ο Κύριος μας. Η Γραφή μαρτυρά για τον Χριστό και ο Χριστός με τη σειρά Του τιμά τη Γραφή και της προσδίδει με αυτή τη δήλωσή Του αιώνιο κύρος. Όλοι οι προφήτες λοιπόν, η διακονία των οποίων είναι διάσπαρτη χρονικά μέσα σε όλη τη μακραίωνη ιστορία του λαού Ισραήλ, ομολογούσαν ότι η σωτηρία βρίσκεται στο Χριστό, την ημέρα του Οποίου έβλεπαν να εγγίζει και το λυτρωτικό έργο του Οποίου προσδοκούσαν. Τη δική τους θεόπνευστη διδασκαλία έκλεισε για πάντα στα σπλάχνα της η Αγία Γραφή προκειμένου αυτή να διατηρηθεί ανόθευτη από ανθρώπινες παρεμβάσεις, διαστρεβλώσεις και αλλοιώσεις και να διαφυλαχθεί ώστε από όλες τις κατοπινές γενεές να έχουν πρόσβαση στην αλήθεια όσοι διψούσαν γι’ αυτήν. Όταν, δε, γυρίσουμε και την τελευταία σελίδα της Παλαιάς Διαθήκης και πατήσουμε στο κατώφλι της Καινής, η μαρτυρία της Γραφής για τον Χριστό γίνεται πιο έντονη και διαυγής. Εκεί τα θαύματα και η διδασκαλία του Χριστού, όχι πλέον η μαρτυρία των προφητών, παίρνουν τη σκυτάλη και τρέχουν τον καλό αγώνα της μαρτυρίας προς τον Χριστό. Η εποχή των σκιών έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί1 και το ανέσπερο φως της πλήρους αποκάλυψης έχει πλέον λάβει τη θέση τους. Η ζωή, ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι η πραγματοποίηση του έργου της λύτρωσης και αυτά είναι η πραγματικότητα που εγγυάται πλέον την τωρινή και αιώνια σωτηρία του κάθε πιστού. Η μαρτυρία όμως όλων αυτών είναι καταγεγραμμένη στην Βίβλο της οποίας το θέμα είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι το κλειδί που ανοίγει την κατανόησή της. Ο Χριστός έτσι αποδεικνύεται ότι είναι το ερμηνευτικό της εργαλείο. Αυτή την κατανόηση χρειαζόμαστε ώστε να την εννοήσουμε και να την ερμηνεύσουμε σωστά. Χωρίς αυτή την αντίληψη, η Γραφή παραμένει ένα σφραγισμένο βιβλίο, αδύνατον να ανοιχθεί από την ανθρώπινη ευφυΐα. Μπορεί όμως να αποσφραγισθεί όταν δεχθούμε πως ο Κύριος, ο Ιησούς είναι το θέμα της και με τον τρόπο αυτό αρχίζουμε να την μελετάμε. Αυτός ήταν ο σκοπός και η αποστολή που ανέθεσε ο Θεός για τη Γραφή.
Η αποστολή που ο Θεός ανέθεσε στη Γραφή ήταν να αποκαλύψει τον Χριστό˙ το όργανο που ο Θεός χρησιμοποίησε για να φανερώσει τον Υιό Του στους ανθρώπους ήταν η Γραφή˙ το έργο που εκτελεί η Γραφή είναι να παρουσιάσει τον σωτήρα στα μάτια των ανθρώπων˙ το κεντρικό της θέμα είναι ακριβώς αυτό το πρόσωπο. Η Γραφή βρίσκει τον προορισμό της όταν μέσα σ’ αυτήν ο αναγνώστης βρίσκει τον Χριστό.
Η Αγία Γραφή και οι υποσχέσεις του Θεού
Είναι η Γραφή που δίνει διαβεβαιώσεις προς τους όσοι είναι «λιμώττοντες και βεβαρυμένοι» για το που θα βρουν τροφή, νερό και ανάπαυση. Είναι στην Αγία Γραφή που έχουν καταγραφεί οι πολύτιμες υποσχέσεις του Κυρίου περί πλήρους, και χωρίς προηγούμενες προϋποθέσεις, καλωσορίσματος όσων επιστρέφουν στην πατρική εστία. Ο Θεός δεν άφησε το λόγο Του σαν ένα άγονο αυχμηρό χωράφι, στερημένο της ουράνιας δρόσου, γεμάτο νόμο και χωρίς χάρη, αλλά το πότισε με νερό που κάνει το ξηρό δένδρο να αναθάλλει, που μετατρέπει την έρημο σε πεδιάδα και την ξηρά γη σε δάσος, στο οποίο έχει τοποθετήσει κάθε είδους αναπαυτικό ανάκλιντρο όπου μπορούν οι κουρασμένοι αποδημητές να έχουν κάθε αναγκαία ανάπαυση στο ταξίδι τους προς την ουράνια Σιών. Όλες αυτές οι πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού που είναι χαραγμένες, λαξευμένες στις πλάκες της Γραφής είναι Ναι και Αμήν εν Χριστώ. Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο βρίσκουμε την επαγγελία της ίδρυσης της βασιλείας του Θεού ανάμεσα στους κατοίκους αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη. Μια τέτοια βασιλεία όμως παραμένει ένας απλά ευσεβής πόθος χωρίς την εμφάνιση του βασιλιά της. Με την εμφάνιση του Χριστού στα περίχωρα του Ιορδάνη ποταμού, και ο Πρόδρομος και ο αίρων την αμαρτία του κόσμου διακήρυξαν πως η βασιλεία του Θεού είναι πλησίον. Τούτο συνέβη επειδή ο ιδρυτής αυτής της πνευματικής βασιλείας ήταν παρών ο Οποίος με το έργο Του επρόκειτο να αποκαταστήσει αυτό που είχε απολεσθεί κατά την Πτώση του πρώτου Αδάμ με την απώλεια της πρώτης εκείνης αρχέγονης βασιλείας στον κήπο της Εδέμ. Η εγγύτητα αυτής της βασιλείας ήταν μια από τις πολλές υποσχέσεις του Θεού που καταγράφηκε στο λόγο Του προκειμένου να γνωρίζουν οι αναγνώστες ποια ήταν η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας και να βιαστούν να εισέλθουν ήδη από τη ζωή αυτή στη βασιλεία περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους κάτω από την πνευματική προστασία, την καθοδήγηση και την κυριαρχία του Βασιλιά. Καθώς ο πιστός εν Χριστώ κάνει τον περίπατό του σε αυτόν τον κήπο των βιβλικών υποσχέσεων, βρίσκει υποσχέσεις για τον κουρασμένο, υποσχέσεις για τον απογοητευμένο, για τον αποθαρρυμένο, τον φοβισμένο, τον αδύναμο, τον αποτυχημένο, τον πενθούντα, τον χαμένο, τον άσωτο, τον τυφλό, τον εγκαταλειμμένο, τον συντριμμένο στην καρδιά, τον ταπεινό στο πνεύμα, για τον όποιον έχει χάσει τον προσανατολισμό του, για τον όποιον πεινά και διψά για τη δικαιοσύνη του Θεού, για τον όποιον αντιμετωπίζει πειρασμούς, διωγμούς, αδιέξοδα, υποσχέσεις για τον καθήμενο εν σκότει και σκιά θανάτου, τον απελπισμένο, τον τυφλό, το νεκρό, τον μετανοούντα αμαρτωλό.
Ας ανοίγουμε την Αγία Γραφή, ας αφήνουμε τους οφθαλμούς μας να ταξιδεύουν στις αράδες της, ας περπατάμε σε κάθε μονοπάτι της, ας αφουγκραζόμαστε το κάθε κελάηδημά της, ας πίνουμε απ’ το κελαρυστό νερό της, ας απολαμβάνουμε τις γλυκές αλήθειες της, ας νοιώθουμε τη δροσιά της αύρας της και του λεπτού φυσήματός της και ας φτιάχνουμε τη φωλιά μας πάντα πάνω στα κλαδιά της. Οι υποσχέσεις της θα μας αναζωογονήσουν και θα μας ενθαρρύνουν. Ακόμα και ο έλεγχός της είναι αναγκαίος για την διόρθωσή μας και δεν είναι επαχθής επειδή θέλουμε να ακούμε τη φωνή του ουράνιου Πατέρα μας ακόμα και όταν μας διαπαιδαγωγεί. Και ας ευχαριστούμε το Θεό για την ανεκτίμητη αυτή δωρεά Του.
1Όπως καταλαβαίνετε από αυτή τη φράση δεν δέχομαι την θεολογία των 7 οικονομιών γνωστή ως Dispensationalism. Αυτό είναι απλά διευκρίνιση.
