«Καθώς ηκούσαμεν, ούτω και είδομεν εν τη πόλει του Κυρίου των δυνάμεων» Ψαλ.48:8
Η δόξα της Γραφής είναι ενθρονισμένη, μεταξύ άλλων, και στον θρόνο της επαλήθευσής της. Η δόξα της αντικατοπτρίζεται σε όλες τις πτυχές της, όπως είναι λόγου χάριν η θαυμαστή αρμονία του μηνύματός της, παρά το γεγονός ότι γράφτηκε από διάφορους συγγραφείς σε διάστημα όχι λιγότερο των 1600 ετών, αλλά ιδιαίτερα επιθυμούμε να τονίσουμε τώρα το αξιοθαύμαστο γεγονός της εμπειρικής επαλήθευσης των λόγων της. Καθένας που απροκατάληπτα διαβάζει και πιστεύει τη Γραφή διαπιστώνει ότι αυτά που η Γραφή λέει στις σελίδες της αυτά και ζωντανεύουν στην ζωή του. Όπως διάβασε τα θεϊκά λόγια έτσι και τα βρήκε στη ζωή. Το ανωτέρω χωρίο μιλά για την πόλη του Θεού όπως και όλος ο Ψαλμός μιλά για την Σιών. Στην πόλη αυτή ακούγεται μόνο ένας λόγος, μιλιέται μια μόνο γλώσσα – αυτή του γραπτού λόγου του Θεού. Αυτή η γλώσσα είναι η μόνη αξιόπιστη καθώς δεν είναι εύκολο να πιστέψουμε ότι ο Θεός θα επέτρεπε να ακουστεί οτιδήποτε άλλο σε αυτήν την πνευματική χώρα παρά μόνο αυτό που είναι απολύτως αξιόπιστο και αληθινό. Και τι υπάρχει σε ολόκληρο το σύμπαν που να διεκδικεί αυτά τα χαρακτηριστικά εκτός από το δικό Του λόγο; Είναι λοιπόν τόσο αναπόφευκτο να διαπιστώνουμε την επαλήθευση του λόγου του Θεού στη ζωή μας, όσο είναι αναπόφευκτο το νερό στο ρυάκι να τρέξει προς τα κάτω. Καθώς λοιπόν ακούσαμε πράγματα στην πόλη του Θεού ημών, η οποία πόλη είναι το μέρος στο οποίο ακούγεται ο λόγος του Θεού (αυτό είναι το χαρακτηριστικό της αληθινής Εκκλησίας, που είναι η πόλη του Θεού), έτσι και τα είδαμε να παίρνουν σχήμα και μορφή στην πράξη. Ας δούμε λοιπόν πώς επαληθεύεται η Γραφή.
Η αναγγελία της σωτηρίας και η επαλήθευσή της
Στην πόλη του Θεού ημών ακούστηκαν τα λόγια «και όστις επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου θέλει σωθεί». Ο Θεός δεν εμπαίζει κανέναν. Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου Ιησού θα σωθεί. Ο Θεός δεν κυριαρχείται από το πάθος της διακύβευσης της περιουσίας Του όπως κυριαρχούνται όσοι σπαταλούν τις περιουσίες τους προσπαθώντας να αποκτήσουν μεγαλύτερες με το κυνήγι της τύχης. Η δική Του περιουσία είναι η αξιοπιστία του λόγου Του, και αυτήν περιφρουρεί με το να επαληθεύει αυτόν τον λόγο. Ο Θεός θα προτιμούσε να σιγήσει εάν είχε και την παραμικρή διάθεση να ανακαλέσει αυτά που διακήρυξε και έτσι σέρνοντας στο χώμα την υπόληψη και την τιμή Του ενώπιον των ανθρώπων. Εάν ο Θεός δεν είναι επ’ ουδενί διατεθειμένος να εξευτελίσει κάποιον άνθρωπο – το έργο των χειρών Του – σίγουρα δεν είναι διατεθειμένος να εξευτελίσει την δική Του τιμή με το να διαψεύσει την αιώνια αλήθεια του λόγου Του. Πραγματικά αυτό ακριβώς βρίσκουμε και στην προσωπική μας εμπειρία. Σωθήκαμε όταν επικαλεστήκαμε το όνομα του Χριστού. Σωθήκαμε από την αμαρτία και αποκτήσαμε την εμπειρία της σωτηρίας που συνοδεύεται από την πιο γλυκιά αίσθηση ανακούφισης που πηγάζει από την βεβαιότητα της συγχώρησης των αμαρτιών. Εμείς απλώσαμε το, ίσως και τρεμάμενο, χέρι της πίστεως να αγγίξουμε έστω και την άκρη του ιματίου Του· και η αγάπη του Θεού, η οποία ενώ πάντα μας περίμενε, τότε μας αγκάλιασε. Είναι υπέροχο να σε αγκαλιάσει η αγάπη του Θεού! Εκείνοι που έχουν σωθεί καταλαβαίνουν τι εννοώ. Αυτή η εμπειρία της σωτηρίας είναι άγνωστη στους περισσότερους ανθρώπους· είναι σπάνιο απόκτημα· δεν το συναντάς εκεί που συχνάζει η κοσμικότητα, η αδιαφορία, η αμφισβήτηση, η μέριμνα του κόσμου τούτου και η απάτη του πλούτου. Το βρίσκουν μόνο εκείνοι που τολμούν με μόνη ενθάρρυνση τα λόγια του Θεού που τα βρίσκουν γραμμένα στη Γραφή. Αυτοί δικαιώνονται στο τόλμημά τους να ζητήσουν σωτηρία γιατί αφού ο Θεός δεν το επιτρέπει να απογοητευθούν όσοι βαδίζουν με γνώμονα την πίστη στο λόγο Του, αυτοί ασφαλώς και θα λάβουν αυτό το οποίο και ζήτησαν. Έτσι δεν είναι δυνατόν να μη σωθούν αυτοί που ζητούν να σωθούν, ακολουθώντας την πρόσκληση του Θεού, η οποία υπαγορεύει την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού. Αυτή είναι η εμπειρία των γνησίων Χριστιανών. Έτσι επαληθεύεται η Γραφή στη ζωή τους.
Η αναγγελία της ειρήνης με το Θεό και η επαλήθευσή της
Πάλι περί δηλώσεων στην Γραφή με την αντίστοιχη επαλήθευσή τους στην εμπειρία των αληθινών Χριστιανών ο λόγος. Σαν γλυκές νότες που φτερουγίζουν διαπερνώντας τον αέρα στην πόλη του Θεού ημών ακούγονται τα λόγια της Γραφής, «δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως έχουμε ειρήνη με τον Θεό δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Τα λόγια αυτά μιλούν για την ειρήνη με τον Θεό. Δεν εκφράζουν απλά κάποιο ευσεβή πόθο, ούτε μια ανεκπλήρωτη επιθυμία· δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο, ούτε μια ουτοπική φιλοδοξία, αλλά διατυπώνουν μια εμπειρία στη ζωή των αληθινών πιστών. Περί ειρήνης με το Θεό γίνεται εδώ λόγος. Αυτοί που κάποτε ζούσαν έχοντας το συναίσθημα της ενοχής ενώπιον του φοβερού Θεού-κριτή, τώρα απολαμβάνουν τη νηνεμία μετά την τρικυμία. Είναι δυνατόν να είναι αλήθεια αυτό που ακούσαμε στην πόλη του Θεού ημών; Ναι, είναι αλήθεια! Είναι αλήθεια διότι έχουμε να κάνουμε με τα λόγια του αψευδούς Θεού. Και αφού κάθε λόγος του Θεού είναι αψευδής, άρα και ο λόγος περί ειρήνης με τον Θεό πρέπει να είναι αληθής, καθώς δεν είναι δυνατόν κάποια λόγια του Θεού να εξαιρούνται από τον γενικό κανόνα. Η ειρήνη με τον Θεό είναι και αντικειμενική και υποκειμενική. Αντικειμενική είναι με την έννοια ότι το αίμα του Χριστού έχει κάνει πλήρη εξιλέωση προς τη θεϊκή δικαιοσύνη, έχοντας μια για πάντα αφαιρέσει την αμαρτία και το χειρόγραφο κατηγορητήριο που ήταν εναντίον μας. Ο Θεός-Πατέρας είναι πλήρως ικανοποιημένος με αυτή τη θυσία, και συνεπώς συμφιλιωμένος μαζί μας, αφού δεν υπάρχει καμία άλλη εκκρεμότητα να αμαυρώνει τις σχέσεις μας με τον Θεό και να παρατείνει την ενοχή μας. Η ειρήνη με τον Θεό είναι και υποκειμενική με την έννοια ότι ο Θεός μεταβιβάζει το αίσθημα της ανάπαυσης στη συνείδηση του αμαρτωλού που εμπιστεύθηκε με την καρδιά του το αίμα και την αντικαταστατική θυσία του Υιού του Θεού. Η θύελλα της συναίσθησης της αμαρτίας του έχει κοπάσει και μια ουράνια γαλήνη απλώνεται στο τοπίο της ψυχής. Το σύμπτωμα της ταραχής που προέρχεται από τη συναίσθηση της αμαρτίας έχει ανακουφισθεί. Οι καταγγελίες της συνείδησης, εκείνου του δημόσιου κατήγορου που ο Θεός τοποθέτησε στην ψυχή κάθε ανθρώπου, έχει σιγήσει. Οι αντάρτες έχουν καταθέσει τα όπλα και έτρεξαν να επωφεληθούν από την δια του αίματος του Χριστού γενική αμνηστία. Η κλαγγή των όπλων έχει σβήσει. Οι πολεμικές ιαχές, στον πόλεμο του ανθρώπου εναντίον του Θεού, έχουν δώσει τη θέση τους σε ύμνους δοξολογίας που υψώνονται προς τον ουρανό τον τόπο της κατοικίας του Θεού, και οι πιστοί απολαμβάνουν ειρήνη με τον Θεό. Για ακόμη μία φορά όσοι πίστεψαν στον Χριστό διαπίστωσαν την αλήθεια των λεγομένων της Γραφής· τα βρήκαν στην εμπειρία τους όπως ακριβώς τα βρήκαν γραμμένα στη Γραφή. Αληθινά, όπως διαβάσαμε και ακούσαμε έτσι και είδαμε στην πόλη του Θεού ημών.
Η αναγγελία της άμεσης επικοινωνίας με το Θεό και η επαλήθευσή της
Η κοινωνία με το Θεό είναι το φυσικό αποτέλεσμα της συμφιλίωσης και της ειρήνης μαζί Του. Τα λόγια «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια δια του αίματος του Ιησού, δια νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, δια του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού,…» τα ακούσαμε για πρώτη φορά στην πόλη του Θεού ημών. Για ποιο λόγο να εισέλθωμεν εις τα άγια, αν όχι για να απολαύσουμε την κοινωνία του προσώπου του Θεού! Αφού σε αυτό μας προσκαλεί η ίδια η Γραφή, ο λόγος του Θεού, θα ήταν ασεβής περιφρόνηση του Υψίστου εάν δεν δεχόμασταν να δοκιμάσουμε. Μήπως θεωρούμε ότι ο Θεός άλλαξε γνώμη και έχει κλείσει τις πύλες; Αλλά ο Θεός δεν είναι ασταθής σαν τον άνθρωπο που ο λόγος του να είναι σήμερα ναι και αύριο όχι. Ή μήπως θεωρούμε ότι έχουμε ανάγκη και άλλων μεσιτών και πρεσβευτών όπως διδάσκει η ανθρώπινη παράδοση; Τι θα πιστέψουμε; Τον λόγο του Θεού ή τις διδασκαλίες των ανθρώπων; Τι θα προτιμήσουμε; Το καθαρό ή το θολό; Αλλά ας αφήσουμε τις αμφιβολίες και ας μπούμε στην ουσία. Ο Χριστιανός αισθάνεται ελευθερία να πλησιάσει το Θεό με προσευχή και να συνομιλήσει μαζί Του για ό,τι βαραίνει την καρδιά του. Αισθάνεται ότι διψάει να ξοδεύει χρόνο στην παρουσία του ουράνιου Πατέρα του, και βρίσκει άφθονη ικανοποίηση αυτής της πνευματικής ανάγκης την ώρα που πέφτει στα γόνατα της προσευχής. Και τότε πράγματι αισθάνεται την παρουσία και την κοινωνία του Θεού. Στα ίδια τα λόγια της Γραφής βρίσκει αυτό το δικαίωμα, και σπεύδει να δοκιμάσει την αλήθεια του. Πραγματικά για μια ακόμη φορά ο λόγος του Θεού αποδεικνύεται υπέροχα αξιόπιστος, αληθής και απόλυτα σαφής στις δηλώσεις του. Δια της πίστεως στο Χριστό τις βρίσκεις να επαληθεύονται και στη ζωή σου· εκεί τις βλέπεις.
Ας συνεχίσουμε να γευόμαστε την αξιοπιστία του Λόγου του Θεού.
