Όταν η φύση παύει να είναι ασφαλές καταφύγιο για τους ανθρώπους
Ξημερώνοντας Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου του 2023, η ώρα έχει σταματήσει στις 04:17 π.μ. για 10 επαρχίες της ανατολικής Τουρκίας και της βορειοδυτικής Συρίας. Κανένας δεν περίμενε ότι εκείνη η νύχτα θα ήταν διαφορετική και ότι όλοι θα ξυπνούσαν σε μια διαφορετική πραγματικότητα, με τραύματα που δε γνωρίζουμε πότε θα επουλωθούν και αν επουλωθούν. Κανένα σημάδι δεν έδειχνε το τι θα επακολουθήσει. Όμως σε μια από τις πόλεις ένας σκύλος πριν τον σεισμό προσπαθούσε να ειδοποιήσει τους ανθρώπους για το επερχόμενο κακό. Όλοι κοιμόντουσαν και ίσως έβλεπαν τα πιο ωραία όνειρα εκείνη τη μοιραία νύχτα. Για κάποιους ίσως να ήταν από τις πιο ωραίες νύχτες και για άλλους ίσως να μην ήταν, επειδή έτσι είναι η ζωή. Κανένας όμως δεν περίμενε αυτό που θα επακολουθούσε.
Η επόμενη μέρα στη γειτονική χώρα είναι γεμάτη σκόνη, ουρλιαχτά και κτήρια που έχουν καταρρεύσει. Σοκαρισμένη η ανθρωπότητα, αλλά και η ίδια Τουρκία, παρατηρεί τα κτήρια που απλά κρέμονται από ένα ντουβάρι ή έχουν ήδη πέσει κι έχουν καταπλακώσει χιλιάδες ανθρώπους. Δυστυχώς βοήθεια δε στάλθηκε τόσο άμεσα όσο περίμεναν οι άνθρωποι που έβγαιναν από τα χαλάσματα και αναζητούσαν τους οικείους τους που ήταν καταπλακωμένοι. Οι πόλεις έχουν ισοπεδωθεί, αυτοκίνητα είναι καταπλακωμένα, οι άνθρωποι κοιτάνε τα συντρίμμια για να δουν κάποιο ίχνος ζωής από τους οικείους τους. Στους δρόμους που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, υπάρχει νεκρική σιγή. Μια νεκρική σιγή που ξέρεις ότι είναι δύσκολο να αποφευχθεί. Είναι δύσκολο να βρεις την ελπίδα.
Ο χρόνος έχει παγώσει. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Πώς μπορούν να πάνε μπροστά, όταν βλέπουν από τα μισογκρεμισμένα κτήρια να κρέμονται χαλιά και κουρτίνες; Άλλοτε έσφυζαν από ζωή και γέλιο. Πώς μπορούν να ζήσουν το αύριο, όταν οι δικοί τους είναι κάτω από τα συντρίμμια; Άλλοτε μιλούσαν και γελούσαν μαζί. Πώς μπορούν να ζήσουν το αύριο, όταν ο πόνος είναι αβάσταχτος; Πόνος που δεν μπορούν να σηκώσουν. Πώς μπορούν να ζήσουν το αύριο, όταν έχουν χάσει τα πάντα; Ό,τι είχαν δεδομένο και γνώριμο, πλέον δεν υπάρχει. Τώρα υπάρχει θάνατος παντού. Όμως μέσα από τον θάνατο ξεπροβάλλει η ανάσταση. Υπάρχει ανάσταση, και είναι εκεί και μας περιμένει όλους μας. Άλλωστε ο Χριστός νίκησε τον θάνατο επάνω στον σταυρό. Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται ότι υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Η Εκκλησία ήταν παρούσα. Έδειξε για μια ακόμη φορά ότι εκεί που υπάρχει πόνος, εκεί είναι και η Εκκλησία. Εκεί είναι κι ο Χριστός, ο Οποίος με ανοιχτή αγκαλιά περιμένει όλους να έρθουν σε Αυτόν. Μας περιμένει όλους να έρθουμε σε Αυτόν.
Εκκλησίες στη Σαμψούντα (Samsun P.Κ. Vafkı)
Η βοήθεια, λοιπόν, ήρθε μέσω ανθρώπων από τις εκκλησίες, από τη μια άκρη στην άλλη άκρη της Τουρκίας. Η εκκλησία της Σαμσούντας, στην οποία διακονεί ο αδ. Orhan Pıçaklar, έστειλε μια ομάδα με είδη πρώτης ανάγκης, νερό, ρούχα, κουβέρτες κλπ. Μίλησαν με τον κόσμο και τους είπαν ότι πολλοί άνθρωποι προσεύχονται γι’ αυτούς και ότι ξέρουν την κατάστασή τους. Κάποιοι από τους σεισμόπληκτους, που είχαν αυτοκίνητα και τα σπίτια τους δεν καταστράφηκαν, πήγαν στις γειτονικές πόλεις για να ησυχάσουν. Κάποιοι άλλοι απλά έμειναν εκεί, επειδή είχαν τους δικούς τους ανθρώπους κάτω από τα συντρίμμια και περίμεναν μήπως τους δουν ξανά. Κανένας όμως δεν μπορούσε να χαρεί, επειδή πολλοί άνθρωποι είχαν χάσει τα πάντα. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Είχαν απλά ένα κενό βλέμμα, ακόμα και όταν τους ρωτούσαν αν χρειάζονται κουβέρτα. Δεν μπορούσαν να απαντήσουν σ’ αυτήν την απλή ερώτηση. Έτσι, οι εθελοντές από την εκκλησία άφηναν την κουβέρτα στους ώμους τους. Οι άνθρωποι κοιτούσαν ξανά τα συντρίμμια με το κενό τους βλέμμα, λες και περίμεναν ότι από εκεί θα έρθει η βοήθεια.
Οι σεισμόπληκτοι άρχισαν να εμπιστεύονται τους αδελφούς από την εκκλησία και να τους εκμυστηρεύονται τις ανησυχίες τους, τον πόνο τους και την αβεβαιότητα που υπάρχει πλέον στη ζωή τους. Τους ευχαριστούσαν για τη βοήθεια που είχαν λάβει από αυτούς μέχρι τώρα. Υπάρχουν πολλοί σεισμόπληκτοι που, όταν ακούν ότι η βοήθεια έρχεται από την εκκλησία, γεμίζουν με δάκρυα τα μάτια τους. Οι ίδιοι λένε ότι, όταν χτύπησε ο σεισμός, κάποιοι άνθρωποι πήγαν στα τζαμιά, επειδή είναι πολύ γερά κτήρια, για να ζητήσουν καταφύγιο, αλλά τους έδιωξαν, επειδή θα βρώμιζαν τον χώρο. Αυτό το σύγκριναν με την πρόσκληση των αδελφών από την εκκλησία να επισκεφτούν την εκκλησία, και έτσι κάποιοι είπαν ότι θα πάνε. Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην περιοχή που έγιναν οι σεισμοί, στην οποία ακόμα και σήμερα καταγράφονται σεισμικές δονήσεις. Κάποιοι σεισμόπληκτοι έχουν αποφασίσει να μετακομίσουν στον Πόντο, εκεί που βρίσκεται η εκκλησία του αδ. Orhan Pıçaklar. Η εκκλησία έχει γνωστοποιήσει τη διάθεσή της να τους βοηθήσει.
Καλούμαστε να προσευχόμαστε για τον αδ. Orhan και τους άλλους αδελφούς, να γίνουν χρήσιμα εργαλεία στα χέρια του Θεού και να βοηθήσουν τους ανθρώπους από τις πληγείσες περιοχές που μετακομίζουν στον Πόντο. Ας προσευχόμαστε για περισσότερη βοήθεια στις πληγείσες περιοχές. Οι άνθρωποι να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν ότι ο Χριστός είναι ζωντανός και μπορεί να γίνει ο οδηγός τους σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Επιπρόσθετα, έχουμε ενημερωθεί ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για λαχανικά, σκηνές, χειμερινά ρούχα και θερμαντήρες. Στις περιοχές αυτές η θερμοκρασία τον χειμώνα φτάνει υπό το μηδέν. Ας προσευχόμαστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.
Εκκλησίες της Kurtuluş (Kurtuluş Kiliseler Derneği)
Οι εκκλησίες που ανήκουν στην Kurtuluş, όπου υπηρετούν οι αγαπημένοι μας İbrahım & Βίκυ Tohumcu, απέστειλαν και αυτές βοήθεια στους σεισμόπληκτους. Μάλιστα, ο İbrahım επισκέφτηκε το Adıyaman, την πόλη που το ρολόι της κεντρικής πλατείας σταμάτησε στην ώρα που χτύπησε ο εγκέλαδος. Σε αυτήν την πόλη υπηρετεί μια ομάδα από την εκκλησία, που μαγειρεύει και προσφέρει φαγητό τρεις φορές την ημέρα. Επίσης, μοιράζουν είδη πρώτης ανάγκης, φαγητό, νερό, κουβέρτες, μπουφάν κ.α. Έχουν στήσει κάποιες σκηνές για να στεγάσουν τους πληγέντες, αλλά αυτές είναι λίγες. Ευτυχώς, ο δήμαρχος στο Adıyaman, ως κάτι μοναδικό για την Τουρκία, συνεργάστηκε με την Εκκλησία και τους επέτρεψε να στήσουν κουζίνες σε containers, ώστε να μαγειρεύουν και να μοιράζουν ζεστό φαγητό στους ανθρώπους που τόσο το χρειάζονται, εφόσον δεν υπάρχει πλέον κάποιο εστιατόριο ή σουπερμάρκετ για να αγοράσουν φαγητό.
Οι εκκλησίες της Kurtuluş έστειλαν επίσης δύο ομάδες στο Γκαζιαντέπ (Gaziantep), τρεις ομάδες στο Καχραμάνμαρας (Kahramanmaraş), τέσσερις ομάδες στην Αλεξανδρέττα και στην Αντιόχεια (İskederun ve Antakya), δύο ομάδες στη Μαλάτια (Malatya), πέντε ομάδες στο Αντίγιαμαν (Adıyaman) και μία ομάδα στη Μερσίνη (Mersin). Αν και η Μερσίνη δεν έχει επηρεαστεί άμεσα από τον σεισμό, όμως αρκετοί από τους πληγέντες έχουν πάει σ’ αυτήν την πόλη για να προστατευτούν. Στη Μερσίνη μαγειρεύουν φαγητά για πάνω από 500 άτομα κάθε μέρα. Επιπλέον, υπάρχουν χωριά που έχουν ανάγκη για βοήθεια και εξαιτίας του χειμώνα και των χιονοπτώσεων δεν πήραν τη βοήθεια που έπρεπε αμέσως, επειδή δεν υπήρχε δίοδος για να περάσουν από τη βαριά χιονόπτωση. Μόνο όταν άνοιξε λίγο ο καιρός, πήγε κι εκεί κάποια βοήθεια.
Υπάρχουν πολλοί αδελφοί από τις εκκλησίες, που έχουν ανοίξει τα σπίτια τους και φιλοξενούν τους πληγέντες. Το βιβλικό κολλέγιο «Φίλιππους» στην Άγκυρα, επίσης άνοιξε τις πόρτες του και φιλοξενεί ανθρώπους που έχουν ανάγκη από φροντίδα και αγάπη. Επιπρόσθετα, υπάρχουν συγκινητικές ιστορίες μέσα σε όλο αυτό το χάος. Για παράδειγμα, μια οικογένεια μουσουλμάνων στην Αντιόχεια αναρωτήθηκε πόσο περίεργοι είναι αυτοί οι χριστιανοί. Είπαν μάλιστα χαρακτηριστικά ότι οι χριστιανοί είναι πολύ χαρούμενοι όταν βοηθάνε, ενώ άλλοι οργανισμοί απλά πετούν τα πράγματα από μακριά.
Το στήσιμο των σκηνών ήταν πολύ δύσκολο, αφού δεν υπήρχαν αρκετές σκηνές για να φιλοξενήσουν όλους τους ανθρώπους, και πολλοί έμεναν στα χαλάσματα για να προστατευτούν από το κρύο. Δυστυχώς, λόγω των επαναλαμβανόμενων σεισμικών δονήσεων, τα χαλάσματα που χρησιμοποιούσαν πολλοί, έπεσαν και καταπλάκωσαν ανθρώπους που είχαν βρει καταφύγιο εκεί.
Τέλος, η Εκκλησία συνεργάζεται και με οργανισμούς που έχουν σκοπό να βοηθήσουν τους ανθρώπους όσον αφορά τα ψυχικά τραύματα που έχουν υποστεί.
Ας προσευχόμαστε για όλες τις ομάδες των εκκλησιών Kurtuluş, επειδή έχουν ένα δύσκολο έργο να φέρουν εις πέρας. Προσεύχεστε για τους πληγέντες να βρουν την ψυχική γαλήνη και να επουλωθούν τα τραύματά τους. Προσεύχεστε να μπορέσουν να βρουν δουλειές και να ξεκινήσουν πάλι τη ζωή τους. Προσεύχεστε να έρθουν κοντά στον Χριστό και να Τον γνωρίσουν.
Μέσα σε όλο αυτό το χάος που επικρατεί, ίσως αναρωτιέται κάποιος πού είναι ο Θεός. Γιατί επέτρεψε ο Θεός να συμβεί αυτό το κακό; Ένας σεισμός τέτοιας κλίμακας, είπαν οι σεισμολόγοι, είχε να συμβεί σχεδόν έναν αιώνα. Κάποιοι ανέφεραν ότι ο ανθρώπινος παράγοντας ίσως έχει επηρεάσει τη φύση και η φύση εκδικείται. Άλλοι θεώρησαν ότι ήταν απλώς τύχη. Κανένας από εμάς δεν μπορεί να απαντήσει το «γιατί». Γνωρίζουμε ότι τα κτήρια έπεσαν σαν χάρτινοι πύργοι, δηλαδή, δεν άντεξαν στο μέγεθος τέτοιου σεισμού, και πολλοί επιστήμονες είπαν ότι, αν είχαν χτιστεί με τις προδιαγραφές που απαιτούνται για σεισμικές περιοχές, θα είχαν αντέξει. Όμως ο Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να απαντήσει σε όλες αυτές τις ερωτήσεις με βεβαιότητα. Μόνο Αυτός ξέρει γιατί επέτρεψε να συμβεί. Και γνωρίζουμε ότι Εκείνος είναι κυρίαρχος, παντοδύναμος, παντογνώστης, ελεήμων και πατέρας όλων μας. Ως πατέρας, σίγουρα λυπάται για όλη αυτήν την κατάσταση που ζουν οι συνάνθρωποί μας στην Τουρκία.
Και μην ξεχνάμε και τη Συρία, παρόλο που δεν μάθαμε νέα για τη Συρία σχετικά με τη βοήθεια που πήγε εκεί, αν και πόση ήταν. Η Συρία, η οποία μαστίζεται από έναν άδικο πόλεμο από το 2011, έχει ήδη καταστραφεί ολοσχερώς από τον πόλεμο. Μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση τη βρήκε ο σεισμός. Ας προσευχόμαστε και για τους Σύριους συνανθρώπους μας. Άλλωστε, δεν ξεχνάμε ότι οι ακόλουθοι του Χριστού στην Αντιόχεια, τον πρώτο αιώνα μ.Χ., ονομάστηκαν χριστιανοί. Επίσης, η μεταστροφή του απ. Παύλου έγινε στη Συρία, στο δρόμο προς τη Δαμασκό. Ο Θεός εργάζεται και σ’ αυτήν τη χώρα, και είμαι σίγουρη ότι θα είναι παρών με όσους έζησαν τον πιο μεγάλο σεισμό του 21ου αιώνα. Η προσευχή μας είναι μαζί τους. Ο Χριστός είναι μεθ’ υμών.
Μονάχα στον Θεό βρίσκει η ψυχή μου τη γαλήνη·
Ψαλμός 61:2-3
μόνο από κείνον έρχεται η σωτηρία μου.
Μονάχα εκείνος είναι προστάτης και σωτήρας μου και κάστρο μου·
μπορεί να κλονιστώ, μα δεν θα πέσω.